Οι τελικοί της πηγαίνουν αφάνταστα. Καμία άλλη ομάδα δεν έχει αντικρύσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών/Champions League δεκαπέντε φορές. Καμία άλλη δεν το έχει σηκώσει δώδεκα. Αυτό που πάει να κάνει το Σαββατόβραδο (21:45) η Ρεάλ Μαδρίτης -να κατακτήσει το τρόπαιο για τρίτη διαδοχική σεζόν και τέταρτη τα πέντε τελευταία χρόνια- μοιάζει αδιανόητο. Ηταν εφικτό για τον μεγάλο Αγιαξ και την τρομερή Μπάγερν Μονάχου των ’70s. Εκτοτε, όμως, τα πάντα στο ποδόσφαιρο έχουν αλλάξει. Εκτός, ίσως, από αυτή την ερωτική σχέση της «Βασίλισσας» με το άγιο δισκοπότηρο των ευρωπαϊκών γηπέδων.

Στο «Ολιμπίσκι» του Κιέβου θα σταθεί απέναντί της η πιο επιτυχημένη αγγλική ομάδα στην Ευρώπη, η Λίβερπουλ. Η τελευταία που έχει νικήσει τη Ρεάλ σε τελικό. Ηταν σαν αύριο (27 Μαΐου) το μακρινό 1981, στο «Παρκ ντε Πρενς» του Παρισιού. Ο αριστερός της μπακ, Αλαν Κένεντι, έγινε ο ήρωάς της. Στο 82ο λεπτό πέτυχε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης και της χάρισε το τρίτο από τα πέντε της τρόπαια. Απόψε, οι «Κόκκινοι» θέλουν να τα κάνουν έξι. Να γίνει ξανά η Λίβερπουλ, η τρίτη δύναμη στην Ευρώπη, πίσω από τη Μίλαν των επτά τροπαίων.

Πέρα από τη μάχη των club, τρομερό ενδιαφέρον παρουσιάζει εκείνη των πάγκων, ανάμεσα σε δύο μεγάλες προσωπικότητες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου: τον Γιούργκεν Κλοπ και τον Ζινεντίν Ζιντάν. Οι καριέρες τους την εποχή που φορούσαν σορτσάκι και φανέλα δεν αντέχουν σε συγκρίσεις. Στο peak του ο Κλοπ υπήρξε φορ στη Μάιντς, ενώ ο Ζιντάν σκαρφάλωσε στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, το 2002, και μάλιστα με δικό του γκολ – ένα από τα πιο θεαματικά στα χρονικά της διοργάνωσης. Ως προπονητές, όμως, έχουν κάνει και οι δυο τα θαύματά τους.

Με την Ντόρτμουντ ο Γερμανός κατόρθωσε να αρπάξει δύο διαδοχικές χρονιές (2011, 2012) το Πρωτάθλημα από τα χέρια της Μπάγερν, αλλά και να τη φτάσει σε τελικό Champions League (2013). Η αλήθεια είναι πως στους (πάσης φύσεως) τελικούς ο Κλοπ είναι άτυχος. Μετράει πέντε χαμένους στη σειρά, και έχει να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο από το 2012. Το τελευταίο του επίτευγμα είναι ότι οδήγησε τη Λίβερπουλ σε τελικό έπειτα από 11 ολόκληρα χρόνια (το 2007 είχε χάσει από τη Μίλαν στην Αθήνα). Και ότι μέσα σε δυόμισι χρόνια κατάφερε να αναστήσει την κατ’ εξοχήν ευρωπαία ομάδα του Νησιού, που το 2016 είχε τερματίσει όγδοη στην Αγγλία -πίσω και από τη Γουέστ Χαμ- και δεν είχε βγει ούτε στο Europa League.

Ο Ζιντάν, αν και ανέλαβε τη Ρεάλ μόλις τον Ιανουάριο του 2016, πρόλαβε να γράψει ιστορία. Σήκωσε την «κούπα με τα μεγάλα αυτιά» στο Μιλάνο, το 2016, και το επανέλαβε στο Κάρντιφ το 2017. Απέχει μόλις ένα ματς από το τρίτο του Πρωταθλητριών (και μάλιστα στη σειρά), για να ισοφαρίσει τους πολυνίκες Μπομπ Πέισλι (Λίβερπουλ, 1977, 1978, 1981) και Κάρλο Αντσελότι (Μίλαν 2003, 2007 και Ρεάλ 2014), αφήνοντας πίσω τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Πεπ Γκουαρντιόλα.

Ο Γάλλος έδωσε στη «Βασίλισσα» νέα πνοή. Την έμαθε να παίζει κυνικά, να μην… ντρέπεται να κάνει ό,τι οι περιστάσεις απαιτούν για να κερδίσει. Τόλμησε να αφήσει εκτός ενδεκάδας «αστέρες» όπως ο Μπέιλ και ο Μπενζεμά. Αρνήθηκε τις δαπανηρές μετεγγραφές. Επεισε τον Κριστιάνο Ρονάλντο να γίνει πρόθυμο μέλος του rotation, (και) για δικό του καλό. Μα, πάνω απ’ όλα, καταφέρνει να κρατά τους παίκτες του διψασμένους για διακρίσεις. Εφέτος, προτού φτάσει στο Κίεβο, η ομάδα του απέκλεισε την Παρί Σεν Ζερμέν, τη Γιουβέντους και την Μπάγερν Μονάχου…

Στον αποψινό 25ο τελικό του Champions League θα συναντηθούν και οι κορυφαίοι «κανονιέρηδες» της διοργάνωσης. Ο Ρονάλντο έχει πετύχει εφέτος 15 γκολ, με τα οποία -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- θα βγει πρώτος σκόρερ. Αλλά, ο αχόρταγος Πορτογάλος θέλει κάτι περισσότερο από αυτό: να γίνει ο πρώτος παίκτης στα χρονικά που κερδίζει πέντε τρόπαια Champions League. Απέναντί του θα βρίσκονται οι τρεις παίκτες που τον ακολουθούν στον πίνακα των σκόρερς: ο Μοχάμεντ Σαλάχ (10 γκολ), ο Ρομπέρτο Φιρμίνο (10) και ο Σαντιό Μανέ (9). Η γραμμή κρούσης της Λίβερπουλ πετάει σπίθες. Στο Champions League μετρά 40 γκολ σε μόλις 12 αγώνες (3,34 γκολ ανά παιχνίδι, κατά μέσον όρο). Σαλάχ, Φιρμίνο και Μανέ έχουν πετύχει τα 29 από αυτά. Οι τρεις τους έχουν βάλει, μαζί, σχεδόν όσα έχουν πετύχει όλοι οι παίκτες της Ρεάλ (30 γκολ).

Αλλά, σε ό,τι αφορά την εμπειρία, τις δυο αποψινές φιναλίστ τις χωρίζει το χάος. Οι βασικοί ποδοσφαιριστές της Ρεάλ έχουν κατακτήσει, μεταξύ άλλων, δυο Champions League (2016, 2017). Κάποιοι, και τρίτο (2014). Οι αντίστοιχοι της Λίβερπουλ, από ένα δυο Πρωταθλήματα. Εκτός Αγγλίας. Σκωτίας ο φαν Ντάικ, Κροατίας ο Λόβρεν, Ελβετίας ο Σαλάχ, Ολλανδίας ο Βαϊνάλντουμ, Αυστρίας ο Μανέ. Α, ναι. Ο Μίλνερ έχει σηκώσει δυο τρόπαια της Premier League, με τη φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι.

Τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στον ρέκορντμαν της διοργάνωσης, τον Κριστιάνο, και στον αιγύπτιο «θαυματοποιό» Σαλάχ, που έφτασε να τον «απειλεί» ότι θα του πάρει τη «Χρυσή μπάλα». Αλλά, κακά τα ψέματα. Το πρόσωπο του τελικού είναι ο Κλοπ. Αυτός που έφερε τη Λίβερπουλ ως εδώ, καταρρίπτοντας όλα τα προγνωστικά. Αυτός που, χρόνια τώρα, καταφέρνει να επινοεί τρόπους ώστε οι ομάδες του να νικούν ανώτερους αντιπάλους. Αυτός που έχει εμπνεύσει το αουτσάιντερ (Λίβερπουλ) τόσο, που κατεβαίνει να παίξει με μεγαλύτερο ενθουσιασμό απ’ ό,τι το φαβορί (Ρεάλ). Για τον χερ Κλοπ τα είπε και ο Τόνι Κρόος: «Οταν ήμουν στην Μπάγερν, είχαμε πολλά προβλήματα με αντίπαλο την Ντόρτμουντ του Κλοπ. Πάντοτε. Πιστεύω ότι το ίδιο θα συμβεί και το Σάββατο. Οι ομάδες του πιέζουν πολύ και στα 90 λεπτά. Θα είναι σαν ένδεκα ζώα, έτοιμοι να τα δώσουν όλα».

Ρεάλ και Λίβερπουλ είναι πολύ επιθετικές ομάδες, Ρονάλντο και ο Σαλάχ είναι οι δυο πρώτοι σκόρερ της διοργάνωσης, και την Κούπα (φαίνεται πως) θα τη σηκώσουν αυτοί που θα βάλουν ένα γκολ περισσότερο από τους άλλους. Εάν οι προβλέψεις για το παιχνίδι επιβεβαιωθούν, στο μουντό Κίεβο των εργατικών κατοικιών και των παμπάλαιων μαζικών μέσων μεταφοράς θα απολαύσουμε (21:45, CosmoteSport 1 και ΕΡΤ1) έναν τελικό που θα θυμόμαστε για χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News