Το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα (Brasileirão), που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της 7/12, ήταν από τα πιο συναρπαστικά των τελευταίων ετών. Τρεις ομάδες, η Παλμέιρας, η Ατλέτικο Μινέιρο και η Φλαμένγκο, διεκδίκησαν τον τίτλο μέχρι το τέλος. Τον κατέκτησε το φαβορί: η περυσινή πρωταθλήτρια Παλμέιρας. Με προπονητή τον παλιό μας γνώριμο (από τον ΠΑΟΚ) Αμπελ Φερέιρα και μεγάλο πρωταγωνιστή τον 17χρονο Εντρικ, ο οποίος ετοιμάζει βαλίτσες για τη Μαδρίτη – του χρόνου θα αγωνίζεται στη Ρεάλ.

Με το 11ο γκολ του υπερταλαντούχου νεαρού στην εφετινή σεζόν, η Παλμέιρας ήρθε ισόπαλη (1-1) με την Κρουζέιρο στο «Μινεϊράο» του Μπέλο Οριζόντε, και αυτό το αποτέλεσμα ήταν αρκετό για να πανηγυρίσει τον 12ο τίτλο της – είναι η πολυνίκης της βραζιλιάνικης λίγκας. Δεύτερη τερμάτισε η Γκρέμιο του Λουίς Σουάρες, καθώς η Ατλέτικο Μινέιρο και η Φλαμένγκο ηττήθηκαν στα δικά τους ματς. Ωστόσο, ο θρίαμβος της Παλμέιρας επισκιάστηκε από το δράμα της Σάντος.

Εναν χρόνο μετά τον θάνατο του Πελέ (29 Δεκεμβρίου 2022), ο σύλλογος που τον ανέδειξε υποβιβάστηκε στη Β’ Κατηγορία της Βραζιλίας για πρώτη φορά στα 111 χρόνια ιστορίας του. Η δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα της Βραζιλίας (με βάση τους τίτλους της) ηττήθηκε στην έδρα της από τη Φορταλέζα (2-1), με το τελικό σκορ να διαμορφώνεται στις καθυστερήσεις του αγώνα (90’+6′), και έτσι τερμάτισε 17η. Στη Serie A παρέμειναν οι άλλες δυο ομάδες που αγωνιούσαν: η Βάσκο ντα Γκάμα και η Μπαΐα.

Μόλις ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, το κατάμεστο γήπεδο της Σάντος… πήρε φωτιά. Εξαγριωμένοι οπαδοί της ιστορικής ομάδας εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο του «Βίλα Μπελμίρο» και κατευθύνθηκαν προς τους παίκτες με άγριες διαθέσεις. Εκείνοι, έντρομοι, έτρεξαν στα αποδυτήρια για να σωθούν. Ακολούθησαν φοβερά επεισόδια στους γύρω δρόμους, όπου οι χούλιγκαν βανδάλισαν καταστήματα και πυρπόλησαν λεωφορεία, ιδιωτικά αυτοκίνητα και κάδους απορριμμάτων.

Κανείς, ακόμη και οι μεγάλοι της αντίπαλοι, δεν περίμεναν τέτοια κακή μοίρα για μια από τις πιο διάσημες και πλούσιες ομάδες της Λατινικής Αμερικής. Η Σάντος Φουτεμπόλ Κλούμπε, όπως είναι η πλήρης ονομασία της, επί πολλά χρόνια υπήρξε παγκόσμιο σύμβολο του ωραίου και διασκεδαστικού ποδοσφαίρου – η πέμπτη καλύτερη ομάδα του 20ού αιώνα, σύμφωνα με τη FIFA.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’50 η Βραζιλία… χόρευε «Φλα-Φλου». Φλαμένγκο και Φλουμινένσε ήταν οι δυο ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις της χώρας, με την Γκρέμιο, την Κορίνθιανς, την Μποταφόγκο και την Παλμέιρας να ακολουθούν σε δημοφιλία. Αλλά μόλις εμφανίστηκε ο (16χρονος τότε) Πελέ με τη λευκή φανέλα, τίποτα πια δεν ήταν όπως παλιά. Σε χρόνο-ρεκόρ το «μαύρο μαργαριτάρι» γιγάντωσε τη Σάντος, ακριβώς όπως ο Γιόχαν Κρόιφ άλλαξε το status του Αγιαξ στα μέσα των ’60s.

Ιδίως μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Βραζιλία, το 1958 στη Σουηδία, όλος ο κόσμος ήθελε να θαυμάσει από κοντά τον ποδοσφαιριστή-φαινόμενο. Κοντά στον Πελέ η Σάντος έγινε θρύλος στα πέρατα της Γης. Η Ευρώπη καταλήφθηκε από μια απερίγραπτη… σαντομανία. Από τα τέλη Μαΐου έως τα τέλη Ιουνίου του 1959 η Σάντος έπαιξε 18 φιλικά ματς με ευρωπαϊκές ομάδες. Σε ολόκληρο το 1959 έδωσε πάνω από 100 αγώνες, επίσημους ή επίδειξης.

Οι περιοδείες της ανά τον Κόσμο συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια ακόμη. Το 1961 ήρθε και στην Ελλάδα για τρία φιλικά με τις ομάδες του πρώην ΠΟΚ στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ πλήρωσαν τα έξοδα και την αμοιβή της ρεφενέ. Στις 4 Ιουλίου ο Ολυμπιακός τη νίκησε (2-1) μπροστά σε 25.000 θεατές, που δέχτηκαν να πληρώσουν 35 δραχμές για ένα εισιτήριο – τα τριπλά από όσο κόστιζαν τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ηταν μια νίκη απίστευτη, ιστορική. Εκείνο το καλοκαίρι καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη, από όσες την αντιμετώπισαν, δεν τα κατάφερε. Ούτε καν η Μπενφίκα του Εουσέμπιο (που είχε μόλις αποκτηθεί), η Ιντερ του Ελένιο Ερέρα ή η Γιουβέντους του Ομάρ Σίβορι. Στη Σάντος εκείνης της εποχής, που είχε το προσωνύμιο «λευκό μπαλέτο» (επειδή ήταν θεαματική και φορούσε λευκές εμφανίσεις), πέρα από τον Πελέ αγωνίζονταν και άλλοι παγκόσμιοι πρωταθλητές με τη Βραζιλία: ο γκολκίπερ Ζιλμάρ, ο Κουτίνιο, ο Πέπε και ο Ζίτο.

Εναν χρόνο αργότερα (1962) η Σάντος έγινε η πρώτη ομάδα που πέτυχε το λεγόμενο «τρεμπλ». Κατέκτησε το πρωτάθλημα, το Κύπελλο Βραζιλίας και το Κόπα Λιμπερταδόρες. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70, που ο Πελέ έφυγε για τις ΗΠΑ, σάρωσε 25 τρόπαια, εγχώρια και διεθνή. Ανάμεσά τους δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα (1962, 1963) και ένα Διηπειρωτικό Σούπερ Καπ (1968). Το 1963, στον δεύτερο τελικό εναντίον της Μίλαν, κατέγραψε ένα εντυπωσιακό ρεκόρ: στις εξέδρες συγκεντρώθηκαν 132.728 θεατές.

Ανέδειξε σπουδαία ταλέντα, καθώς πολλοί νεαροί ποδοσφαιριστές ήθελαν να μαθητεύσουν στην ομάδα του Πελέ. Ο σπουδαιότερος ήταν ο Νεϊμάρ. Κάθε χρόνο οι πωλήσεις γέμιζαν τα ταμεία της. Και όμως, ήρθε η ώρα της παρακμής. Σήμερα οι «Santasticos» θρηνούν, όπως την αποφράδα ημέρα που «έφυγε» το τοτέμ του συλλόγου και του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News