Ο Σταύρος Θεοδωράκης απευθύνθηκε στον Κωστή Χατζηδάκη, λέγοντας του ότι αν δεν ήταν αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, θα του πρότεινε μία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Ποταμιού. Γέλασαν όλοι. Και ο Μητσοτάκης που ήταν δίπλα στον Θεοδωράκη.

Μετά ο Θεοδωράκης έβαλε ένα πιο σοβαρό ύφος και είπε, μιλώντας για τον εαυτό του, ότι ένας άνθρωπος που ίδρυσε μεταρρυθμιστικό κίνημα δεν μπορεί να προσχωρήσει σε ψηφοδέλτιο άλλου κόμματος.

Λογικά η συζήτηση περί εκβολής του Ποταμιού στη Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να τελειώσει πάνω σε αυτή τη δήλωση. Ναι, για τη συγκεκριμένη στιγμή. Στο μέλλον μπορεί τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Η πολιτική είναι μία ρευστή κατάσταση και συχνά οι άνθρωποι καλούνται να πάρουν το σχήμα της.

Βρισκόμαστε στην παρουσίαση του βιβλίου του Κωστή Χατζηδάκη για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων. Η τεράστια αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου είναι ασφυκτικά γεμάτη. Έχει ζέστη, πολιτικούς, πολιτευτές, ψηφοφόρους του Χατζηδάκη, οπαδούς του Κυριάκου Μητσοτάκη, φίλους του Σταύρου Θεοδωράκη. Ο Παύλος Τσίμας, που συντονίζει, διακρίνει τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Και ρωτάει Μητσοτάκη και Θεοδωράκη για τα πρωτοσέλιδα και τα σενάρια των ημερών. Υπάρχει θέμα σύγκλισης; Θα κάνει πίσω το Ποτάμι στο Μακεδονικό;

Λέει ο Θεοδωράκης: «Το Ποτάμι δεν αλλάζει άποψη, θέλει λύση στο συγκεκριμένο θέμα. Αυτό δεν μας στερεί το δικαίωμα να κρίνουμε τις δηλώσεις που κάνει ο κ. Ζάεφ. Περιμένουμε τα τελικά κείμενα της συμφωνίας και θα τα πούμε στη Βουλή». Τώρα αν αυτό το τραβήξεις από τα μαλλιά, μπορεί από κάτω να δεις ότι ο Θεοδωράκης επιφυλάσσεται, περιμένοντας και τη συμφωνία στη Βουλή. Αλλά, κακά τα ψέματα, ακόμα και αν υπάρχει υπαρκτό σενάριο σύγκλισης με τη ΝΔ, βρίσκεται στα χαρτιά που θα ανοίξουν λίγο πριν από τις εκλογές, όταν έρθει και η συμφωνία στη Βουλή. Ακόμα και αν ο Θεοδωράκης σκοπεύει να στρίψει, δεν είναι αφελής να το δηλώσει τώρα, ειδικά όταν στην κοινοβουλευτική του ομάδα υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις.

Ο Μητσοτάκης, που δεν έχει λόγο να αγχώνεται επί του συγκεκριμένου θέματος, απάντησε ξερά και «ευγενικά», λέγοντας ότι η ΝΔ διατηρεί ξεκάθαρη θέση για το Μακεδονικό και δεν μπαίνει σε συναλλαγές με άλλα κόμματα, ούτε προεκλογικά, ούτε μετεκλογικά. «Το Ποτάμι είναι ένα άλλο κόμμα, μπορεί να συμφωνούμε σε πολλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπαίνουμε σε συναλλαγή. Αυτά που λέγονται είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας».

Λίγο μετά ο Θεοδωράκης είπε ότι στο πάνελ συνυπάρχουν τρεις Κρητικοί, κάτι που μπορεί να σηματοδοτεί ευρύτερες συναινέσεις. Ο Μητσοτάκης σημείωσε ότι ο Σταύρος φοράει κόκκινες κάλτσες και μπλε κορδόνια, ελπίζοντας ότι μετά τις εκλογές οι κάλτσες θα έχουν εξαφανιστεί. Το ακροατήριο γέλασε και χειροκρότησε. Συμπέρασμα δεν έβγαλε. Νωρίς είναι ακόμα. Ας διαβάσει το βιβλίο του Χατζηδάκη για να περάσει η ώρα.

Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τη μέρα που ο Κωστής Χατζηδάκης χτυπήθηκε από κοινούς τραμπούκους στο κέντρο της Αθήνας. Ήταν η εποχή της οργής που, υποτίθεται, απενοχοποιούσε ακόμα και την ωμή βία. Ως εικόνα, το ματωμένο πρόσωπο του Χατζηδάκη συμβόλιζε πολλά περισσότερα από όσα έδειχνε. Και αυτό γιατί η επίθεση έγινε εις βάρος ενός πολιτικού που αντιπροσωπεύει τη μετριοπάθεια, την κοινή λογική, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αν θέλετε και την αστική ευγένεια. Οι έννοιες που αντιπροσωπεύει ο Χατζηδάκης δοκιμάστηκαν πολύ αυτά τα χρόνια. Και δοκιμάζονται ακόμα.

Στο βιβλίο του με τίτλο «Μεταρρυθμίσεων Ανάβασις, Ευρωπαίοι εξ ανάγκης ή εκ πεποιθήσεως;» ο Κωστής Χατζηδάκης, αναφέρεται στην προσωπική του εμπειρία όταν, ως υπουργός, επιχείρησε να προωθήσει μεταρρυθμιστική ατζέντα, αλλά και στην ανάσχεση που προκαλεί η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς. «Ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι ανηφορικός στην Ελλάδα. Τις καταπίνουμε συχνά σαν πικρό χάπι, αισθανόμενοι πως μας τις επιβάλλουν οι ξένοι. Ο λαϊκισμός έχει κερδίσει αρκετές μάχες. Τώρα όμως που τον δοκιμάσαμε στην ακραία του μορφή και έχουμε βιώσει τις συνέπειές του, ολοένα και περισσότεροι Έλληνες βλέπουν ότι η ελπίδα δεν βρίσκεται στα λόγια του αέρα. Και θα γίνουν ακόμη πιο πολλοί αν τους μιλήσουμε με λογική και ευαισθησία», σημειώνει.

Μητσοτάκης και Θεοδωράκης, όπως και ο καθηγητής Γιώργος Παγουλάτος, είπαν τα αυτονόητα για την άμεση ανάγκη προώθησης σύγχρονων μεταρρυθμίσεων, εστιάζοντας και για συμβολικούς λόγους, στην αναθεώρηση του Άρθρου 16 που απαγορεύει τη λειτουργία μη κρατικών Πανεπιστημίων. Άπαντες συμφώνησαν ότι το διακύβευμα των εκλογών και η κεντρική αντιπαράθεση στη δημόσια σκηνή είναι ανάμεσα σε δυνάμεις της δημαγωγίας και του λαϊκισμού και σε δυνάμεις με εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό πρόσημο. Χρειάζεται ωριμότητα από τον λαό και αποφασιστικότητα από την ηγεσία, μία συνθήκη που είναι πιο εύκολο να ευδοκιμήσει τώρα, μετά την απομυθοποίηση των φαντασιώσεων για εύκολες λύσεις.

Στο ακροατήριο άρεσαν αυτά, χειροκροτούσε συχνά τις καλές ατάκες, χαζεύοντας ταυτοχρόνως κορυφαία στελέχη της ΝΔ που, με τη βοήθεια των ανδρών της ασφαλείας τους, άνοιγαν δρόμο για να βρεθούν μπροστά, να τους δουν και να αποχωρήσουν στη συνέχεια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News