Εχοντας κατά νου κυρίως τον κίνδυνο που συνιστά «για τις αγορές» το ενδεχόμενο σχηματισμού αντιευρωπαϊκής κυβέρνησης στη Ρώμη από τους ακροδεξιούς (Λέγκα, Φρατέλι ντ’ Ιτάλια) και από το μπερλουσκονικό κόμμα Forza Italia, ο αρθρογράφος του Politico Μουτζτάμπα Ραχμάν ισχυρίζεται ότι τα ευρωπαϊκά λεφτά που προορίζονται για το Ταμείο Ανάκαμψης και καθυστερημένα θα έλθουν και είναι (σχετικώς) λίγα.

Ειδικά για την ιδιαιτέρως ταλαιπωρημένη από την κορονοϊκή πανδημία Ιταλία η καταβολή κεφαλαίων έχει επείγοντα χαρακτήρα, λέει, εφ’ όσον δεν επιθυμούν οι Βρυξέλλες να βρεθούν προ διόλου επιθυμητών τετελεσμένων. Η ιταλική πολιτική ατζέντα εξάλλου περιλαμβάνει για το επόμενο διάστημα εκλογικές δοκιμασίες, σε περιφερειακό επίπεδο, και ένα συνταγματικό δημοψήφισμα, δημοκρατικές διαδικασίες στις οποίες θα δοκιμαστούν οι νυν συγκυβερνώντες φορείς – και, σημειωτέον, «οι πεντάστεροι είναι ήδη ένα διχασμένο κόμμα».

Γενικότερα, η άποψη του αρθρογράφου είναι ότι το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης από την κορονοϊκή ύφεση δεν θα λειτουργήσει, και αυτό επειδή «οι χώρες που επλήγησαν και θα πληγούν από την κρίση χρειάζονται λεφτά τώρα και όχι… αργότερα». Οι ηγέτες της ΕΕ, που την επομένη εβδομάδα θα συνεδριάσουν για το θέμα του Ταμείου των 750 δισ. ευρώ, πρέπει να βιαστούν.

Ο Ραχμάν αναγνωρίζει πάντως ότι το Ταμείο «αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο βήμα προόδου στην εξέλιξη της ΕΕ», καθώς θα επιτρέψει επιχορηγήσεις στον Νότο, οι οποίες όμως θα επιβαρύνουν τον κοινοτικό Προϋπολογισμό, επίσης και λήψη μακροπρόθεσμων δανείων από τον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Συγχρόνως ο αρθρογράφος παραδέχεται ότι οι συνομιλίες στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα φαίνεται να προχωρούν καλά, όπως δείχνουν οι διμερείς επαφές του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ: «Η ατμόσφαιρα είναι καλύτερη απ’ όσο αναμενόταν» γράφει.

Οι Ολλανδοί μάλλον καταπραΰνονται από τον συνδυασμένο λόγο πειθούς που τους απευθύνουν η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ και ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Ετσι «υπάρχουν, αλλά υπό όρους, θετικές ενδείξεις από την κυβέρνηση της Ολλανδίας», η οποία «είναι ο βασικός αντίπαλος του όλου πρότζεκτ για το Ταμείο».

Ο χρόνος, όμως, της εκταμίευσης και της διάθεσης των ποσών στις χώρες που έχουν πληγεί δεν θα είναι ο τρέχων: «Η Ιταλία δεν θα δει χρήματα μέχρι το τέλος του 2021. Τα σημαντικά ποσά δεν θα εισρεύσουν στα εθνικά ταμεία παρά μόνο το 2023, όταν θα είναι πολύ αργά για να αποτραπούν τόσο η βαθιά ύφεση όσο και η αύξηση του δημοσίου χρέους».

Ο αρθρογράφος δίνει άλλο ένα παράδειγμα της ανάγκης για άμεση καταβολή ενισχύσεων: το ισπανικό. Εκεί το πολιτικό κουβάρι συντίθεται από την κυβέρνηση μειοψηφίας και από τα πολλά μικρά κόμματα που τη στηρίζουν και συμβάλλουν στο νομοθετικό έργο δια της υπερψηφίσεως νομοσχεδίων. Η πολιτική σταθερότητα είναι, συνεπώς, πολύ εύθραυστη.

Και, ως προς τις διαπιστώσεις, καταλήγει ο Ραχμάν: «Ναι, το Ταμείο Ανάκαμψης αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα για την ΕΕ και την Ευρωζώνη, είναι ένα σημαντικό βήμα για μία αναθεωρημένη και πιο ισχυρή δημοσιονομική αρχιτεκτονική. Ωστόσο δεν θα αποτρέψει την άνιση ανάκαμψη, δεν θα βελτιώσει ουσιαστικά τη βραχυπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη πορεία του Νότου».

Και η πρότασή του στην κατακλείδα: «Απαιτούνται, λοιπόν, χρήματα στο δεύτερο εξάμηνο του 2020».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News