Σε παλαιότερο κείμενό του Protagon  για το ταϊβανέζικο ζήτημα, το ταξίδι της Νάνσι Πελόζι εξετάστηκε υπό το πρίσμα της «ακατάλληλης επίσκεψης» και αναλύθηκε δεόντως από τον Ιαν Μπρέμερ. Εκείνο το κείμενο περιορίστηκε στη μνεία του τι έγραψε ο αμερικανός απόστρατος Τζέιμς Σταυρίδης στο βιβλίο του «2034» για τη σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας, ωστόσο σας έκρυψε ένα σημαντικό στοιχείο του μύθου τού ναυάρχου: τότε (το 2034) δεν θα ισοπεδωθεί από αμερικανικά πυρηνικά μόνο η Σανγκάη, κουρνιαχτός θα γίνουν και πόλεις των ΗΠΑ από κινεζικά πυρηνικά.

Επειδή 2034 έχουμε… τώρα, και ας μην το αντιλαμβάνεται η Πελόζι, ο κόσμος –πάντα αισιόδοξος, κατά βάθος– αναρωτιέται «αν θα γίνει η Ταϊβάν Ουκρανία της Ασίας» όπως έγραψε στη Repubblica ο Κάρλο Πιτσάτι. Και ο κόσμος ξέρει ότι στην Ουκρανία πυρηνικά (τακτικά, βέβαια) δεν έπεσαν, ούτε πρόκειται να πέσουν καθώς φαίνεται. Ο ιταλός συντάκτης σχολίασε ότι «το ερώτημα είναι θεμιτό, δεδομένης της απειλής του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ προς τον aμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν ότι όποιος παίζει με τη φωτιά καίγεται ο ίδιος».

Και η κινητοποίηση των Κινέζων, η οποία ακολούθησε την προσγείωση της Πελόζι στο νησί του ηττημένου από τον Μάο εθνικιστή Τσανγκ Κάι-Σεκ το 1949, είναι ένδειξη ότι η υπόσχεσή τους να λάβουν «ισχυρά αντίμετρα» υλοποιείται. Ο Σι σήμανε γενικό συναγερμό στον Λαϊκό Στρατό και έστειλε πλοία και αεροπλάνα να περικυκλώσουν την Ταϊβάν. Οι Κινέζοι έστειλαν το επιθετικό πλην σαφές μήνυμα ότι η εισβολή στην Ταϊβάν ενδέχεται να είναι ζήτημα ημερών.

Προς απάντησή τους, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Ronald Reagan», επικεφαλής στολίσκου, πλέει στα ανατολικά του νησιού κάνοντας «ασκήσεις ρουτίνας» μαζί με ταϊβανέζικες στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες και αυτές ετέθησαν σε κατάσταση συναγερμού. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια από το «2034»: όλη η ένταση που κατέληξε σε πυρηνικό πόλεμο πυροδοτήθηκε και εκδηλώθηκε στη θάλασσα, όπου πρωταγωνίστησαν οι δύο στόλοι, ο κινεζικός και ο αμερικανικός.

Ο ιταλός δημοσιογράφος ανέφερε πέντε πιθανά σενάρια για την εξέλιξη της κατάστασης, εκ των οποίων τα δύο είναι τα σημαντικότερα. Μάλιστα στο πρώτο δεν γίνεται «η Ταϊβάν Ουκρανία της Ασίας» αλλά, αντιθέτως, η Ουκρανία γίνεται Ταϊβάν. Να πώς θα συμβεί αυτό: μόλις «το Πεκίνο αποφασίσει να στηρίξει ανοιχτά τη Ρωσία στην ουκρανική σύγκρουση, προμηθεύοντάς τη με όπλα», κάτι που είναι πολύ πιθανόν. Το δεύτερο σοβαρό σενάριο αφορά «κάποια προειδοποιητική πυρηνική δοκιμή» της Κίνας.

Τα υπόλοιπα τρία σενάρια  αφορούν παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ταϊβάν από κινεζικά πολεμικά αεροσκάφη, πολιορκία ταϊβανέζων στρατιωτών σε ένα ταϊβανέζικο νησί στη Θάλασα της Νότιας Κίνας και οικονομικές κυρώσεις της Κίνας στην Ταϊβάν. Σε κάθε περίπτωση ο Πιτσάτι θεωρεί ότι η κινητοποίηση του Λαϊκού Στρατού μπορεί και να είναι πραγματική, δηλαδή δεν γίνεται μόνο με σκοπό την επίδειξη και το θεαθήναι.

Με τον πόλεμο χάνουν όλοι

Στο πολιτικό σχόλιό του ο ιταλός συντάκτης ήταν σαφής: αυτή τη στιγμή δεν βολεύει καμία από τις δύο πλευρές η πολεμική σύγκρουση. Ο Μπάιντεν έχει ήδη πει ότι το ταξίδι της Πελόζι δεν θα μεταβάλει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα. Ενώ και ο Τζινπίνγκ προτιμά την επανένωση της Ταϊβάν με την Κίνα ομαλή, με «αργή πειθώ» και όχι διά της βίας. Η κινεζική ηγεσία φοβάται ότι η δυναμική λύση (η εισβολή) θα δημιουργήσει αντικινεζικό «ριζοσπαστισμό» στο νησί και θα κάνει τα πράγματα χειρότερα για την Κίνα έγραψε ο Πιτσάτι.

Η συγκυρία μπορεί να ωφελήσει

Επειδή μερικές φορές η συγκυρία είναι ο από μηχανής Θεός στις κρίσιμες περιστάσεις της ζωής, η Corriere della Sera, σε δικό της άρθρο που υπογράφει ο Ντανίλο Τάινο, υπενθύμισε ότι τα πράγματα ενδέχεται να ξεκαθαρίσουν λίαν συντόμως και κάπως απρόσμενα. Οχι πολύ μακριά από τα ταραγμένα νερά του Στενού της Ταϊβάν, στην πρωτεύουσα της Καμπότζης, Πνομ Πενχ, ξεκίνησε τις εργασίες της η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών των χωρών της ASEAN, δηλαδή της Ενωσης Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Αναμφίβολα, πέραν της πανδημίας κορονοϊού, θα συζητηθεί η κρίση Πελόζι-Ταϊβάν.

Στην Πνομ Πενχ, έγραψε ο συντάκτης της Corriere, κατέφθασαν, πέραν των ντόπιων εκπροσώπων, και οι εξής επιφανείς σύνεδροι: ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνγκ Γι, αλλά και ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν. Συνεπώς θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς το συναπάντημά τους θα επιδράσει στην κρίση Πελόζι-Ταϊβάν. Μπορεί και θετικά. Γιατί όχι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News