Στον λαβύρινθο της νεοελληνικής δημόσιας διοίκησης υπάρχει ένα μεγάλο ζητούμενο. Και όσο είναι ζητούμενο, δεν θα έπρεπε να αναρωτιέται κανείς για την μεγάλη παθογένεια που κατατρύχει την διακυβέρνηση επί δεκαετίες.

Πρόκειται για τη συνέχεια του κράτους. Για να διαλύονται οι απορίες, υπάρχει μόνο θεωρητικά, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Γιατί δεν υπάρχει και τι είναι αυτό που επιτρέπει σε οποιονδήποτε να την υπονομεύει και να την εμποδίζει;

Για ποιον λόγο πρέπει να περνά ένα διάστημα αδράνειας, απραξίας και εκτελεστικής καρκινοβασίας κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση και ένα άλλο κόμμα έρχεται στην εξουσία ή ακόμη και κάθε φορά που αλλάζει ένας υπουργός και στη θέση του έρχεται ένας άλλος, ακόμη και από το ίδιο κόμμα;

Πόσος χρόνος άραγε μπορεί να απαιτείται προκειμένου να «ενημερωθεί» ένας υπουργός για εκκρεμότητες, προθεσμίες, συμμετοχή του σε διεθνείς και υπηρεσιακές συναντήσεις ή για την υπογραφή συβάσεων έργων, για την δρομολόγησή τους ή την εκτέλεση και ολοκλήρωσή τους. Δεν υπάρχει μία ομάδα που να «τρέχει» τις υποθέσεις και απλώς να αλλάζει ο προϊστάμενος;

Αν έθετε κάποιος τέτοια ερωτήματα στο εξωτερικό, στις – κατά πάσα πιθανότητα – περισσότερες περιπτώσεις δεν θα γινόταν κατανοητός.

Στην ελληνική περίπτωση, η απάντηση υπάρχει και είναι την ίδια στιγμή απογοητευτική και εξοργιστική.

Μπορεί εύκολα να τη δώσει η νέα ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αναλαμβάνοντας καθήκοντα ουσιαστικά τη Δευτέρα οι Χρίστος Δήμας και Κώστας Κυρανάκης ήρθαν αντιμέτωποι με το… μεγάλο κενό.

Πολλά υπηρεσιακά έγγραφα, σημειώματα και πρωτόκολλα είχαν εξαφανιστεί, σημαντικό τμήμα του αρχείου ηλεκτρονικής αλληλογραφίας δεν ήταν διαθέσιμο, όπως και ορισμένα χρονοδιαγράμματα εκκρεμοτήτων και προγραμματισμού. Μαζί με αυτά, απουσίαζαν και συνεργάτες των απελθόντων, υπουργού και  υφυπουργού, Χρήστου Σταϊκούρα και Βασίλη Οικονόμου, αντίστοιχα.

Ολα προξενούν μεγάλη απορία. Πώς είναι δυνατόν να απουσιάζουν υπηρεσιακά έγγραφα και πρωτόκολλα; Εχει κάποιος κάτι να κρύψει ή θεωρεί ιδιοκτησία του ό,τι συνέβη επί της δικής του θητείας και ο επόμενος ας φροντίσει για τα δικά του; Και ποιος θα ενημερώσει τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου, όταν μάλιστα είναι ένα από εκείνα που περιγράφονται ως κομβικής σημασίας και επίκεντρο αυτού του ανασχηματισμού;

Ως προς την απορία για τους εξαφανισμένους συνεργάτες, αυτή λύνεται μάλλον εύκολα. Πιθανότατα πρόκειται για κάποιον λόχο μετακλητών, που «πάνε» πακέτο με τον υπουργό που τους διόρισε.

Το φαινόμενο είναι πολυδιάστατο και με πολλαπλές εκφάνσεις, είτε εξετάζεται η μετάβαση από μία κυβέρνηση σε μία άλλη, είτε η συνέχεια της ίδιας με άλλα πρόσωπα στις υπουργικές θέσεις.

Εχει όμως αυτή η πρακτική και σοβαρές και επιπτώσεις. Μπορεί να μη συμβαίνει σε όλα τα υπουργεία, όμως δεν αποκλείεται να συμβαίνει στα περισσότερα και όταν δεν μιλάμε για κρίσιμα πεδία αρμοδιοτήτων, να περνούν και απλώς να ξεχνιούνται τέτοια κρούσματα με ευκολία και ελαφρότητα.

Υπό κανονικές συνθήκες, τέτοιες πρακτικές θα ενέπιπταν στην κατηγορία των πειθαρχικών παραπτωμάτων και μάλιστα σοβαρών. Στην Ελλάδα του σήμερα, έχουν μόνο πολιτική διάσταση, παρόλο που η ζημιά που γίνεται είναι τεράστια.

---

Οι πληροφορίες του ρεπορτάζ περιήλθαν σε γνώση αρμοδίων στελεχών της κυβέρνησης και του Μεγάρου Μαξίμου, τα οποία έσπευσαν να διαψεύσουν ότι ήταν ελλειμματική η πληροφόρηση της νέας ηγεσίας του υπουργείου Μεταφορών και του επιτελείου του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News