H συνεχώς αυξανόμενη ηχορύπανση στις θάλασσες εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας (ναυτιλία, κατασκευές κ.ά.) έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα στα θαλάσσια είδη που βασίζουν μέρος της ύπαρξής τους είτε στην επικοινωνία με άλλα μέλη του ίδιου είδους είτε στους ήχους που παράγουν άλλα είδη.

Ανάμεσα στα θαλάσσια θηλαστικά που υποφέρουν από την ηχορύπανση στις θάλασσες είναι τα δελφίνια, τα οποία σύμφωνα με μια νέα μελέτη, δίνουν αγώνα για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.

Τα δελφίνια βασίζονται σε σφυρίγματα που παράγουν αλλά και σε μηχανισμούς ηχοεντοπισμού για να συνεργαστούν τόσο για το κυνήγι όσο και την αναπαραγωγή τους.

Οπως ανέφερε το BBC, τα δελφίνια έχουν αρχίσει πλέον να φωνάζουν για να καταφέρουν να ακούσουν το ένα το άλλο. Η έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στα δελφίνια θα μπορούσε να έχει πολύ επιζήμια αποτελέσματα για αυτά.

Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Μπρίστολ στη Βρετανία πραγματοποίησε μια μελέτη για αυτό ακριβώς το ζήτημα και, όπως αναφέρουν, οι προσπάθειες των δελφινιών να αντισταθμίσουν τη ρύπανση φωνάζοντας δεν ήταν αρκετές και αγωνίστηκαν πολύ να συνεργαστούν.

«Εάν ομάδες ζώων στη φύση είναι λιγότερο αποτελεσματικές στην αναζήτηση τροφής από κοινού, τότε αυτό θα επιδράσει αρνητικά στην υγεία του κάθε μέλους, κάτι που τελικά επηρεάζει την υγεία ολόκληρου του πληθυσμού της ομάδας», αναφέρει η Στέφανι Κινγκ, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Ο ρόλος του ήχου

Ο ήχος είναι μια από τις πιο σημαντικές αισθήσεις για τα θαλάσσια ζώα. Σε αντίθεση με το φως, το οποίο απορροφάται γρήγορα από το νερό, μπορεί να ταξιδέψει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Ως αποτέλεσμα, τα κητώδη –φάλαινες, δελφίνια, φώκιες– έχουν αναπτύξει μια πολύπλοκη γκάμα ήχων για να επικοινωνούν μεταξύ τους.

Οι ειδικοί προέβλεπαν ότι τα δελφίνια θα αυξήσουν την ποσότητα ή τη συχνότητα των «κλήσεών» τους για να προσπαθήσουν να αντισταθμίσουν την ηχορύπανση που προκαλείται από ανθρώπινη δραστηριότητα.

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με δύο ρινοδέλφινα, σε μια τεχνητή λιμνοθάλασσα, με τους εκπαιδευτές τους. Τα ρινοδέλφινα έπρεπε να εκτελέσουν μια συνεργατική εργασία και συγκεκριμένα πατούσαν ένα κουμπί μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρόνο το ένα σε σχέση με το άλλο.

Κάθε δελφίνι ήταν εφοδιασμένο με έναν πομπό καταγραφής ήχου και κίνησης.

Τα ευρήματα

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι καθώς αυξάνονταν τα επίπεδα του ανθρωπογενούς θορύβου που δημιουργούσαν οι ερευνητές, τα δελφίνια σχεδόν διπλασίασαν τη διάρκεια αλλά και την ένταση του σφυρίγματός τους για να αντισταθμίσουν αυτή την παρεμβολή.

Αυξήθηκε επίσης ο αριθμός των περιπτώσεων που το ένα δελφίνι έσπευδε να συναντήσει από κοντά το ένα τον άλλο. Προηγούμενες μελέτες έχει δείξει ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να οφείλεται στο ότι η ακοή τους είναι ευαίσθητη στην κατεύθυνση, πράγμα που σημαίνει ότι το να αντικρίζουν το ένα το άλλο θα μπορούσε να βοηθήσει στον διαχωρισμό του σήματος που στέλνει το ένα δελφίνι στο άλλο και στον τεχνητό θόρυβο. Πρόκειται για μια διαδικασία γνωστή ως «χωρoταξική απελευθέρωση».

Παρά τις προσπάθειές τους, ωστόσο, τα δύο δελφίνια είχαν 62,5% επιτυχία όταν εκτέθηκαν σε πολύ υψηλή ηχορύπανση σε σύγκριση με ποσοστό 85% κατά τη διάρκεια του πειράματος ελέγχου με θόρυβο περιβάλλοντος.

Το υψηλότερο επίπεδο θορύβου στο οποίο εκτέθηκαν τα δελφίνια ήταν τα 150 ντεσιμπέλ . Υπολογίζεται ότι ο ήχος που παράγεται από ένα μεγάλο δεξαμενόπλοιο καθώς κινείται στον ωκεανό φτάνει σε ένταση έως και 200 ​​ντεσιμπέλ.

Το επόμενο βήμα της έρευνας θα ήταν η επανάληψη του πειράματος, με τα δελφίνια αυτή τη φορά στη φύση, αλλά αυτό είναι μια πρόκληση λόγω των δυσκολιών στη δημιουργία ενός ελεγχόμενου σεναρίου χωρίς ηχορύπανση για σύγκριση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News