Την ώρα που οι αντάρτες προελαύνουν ξανά στη βόρεια Συρία, όχι μόνο το καθεστώς του Μπασάρ αλ Aσαντ, αλλά και οι γειτονικές χώρες και οι δυτικοί ηγέτες καλούνται να λάβουν δύσκολες αποφάσεις.

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, που κράτησε από το 2011 έως το 2016, δημιούργησε ένα χαοτικό σκηνικό: Από τη μία το Ιράν και η Ρωσία στάθηκαν στο πλευρό του Aσαντ και από την άλλη οι ΗΠΑ και η Τουρκία βοήθησαν τις δυνάμεις οι οποίες επιχείρησαν να ανατρέψουν τον σύρο δικτάτορα.

Το ίδιο σκηνικό αναζωπυρώνεται τις τελευταίες ημέρες με την επίθεση των αντικαθεστωτικών, της οποίας ηγούνται οι τζιχαντιστές.

Οπως σημειώνει η Telegraph, η Αγκυρα και η Ουάσινγκτον έχουν αποκλίνοντα συμφέροντα: ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θέλει να διασφαλίσει τα σύνορα της χώρας του με τη Συρία με στόχο να επιστρέψουν εκεί εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, που διαμένουν στην Τουρκία.

Οι ΗΠΑ προσπάθησαν αρχικά να υποστηρίξουν τους αντάρτες ενάντια στη βαρβαρότητα του Ασαντ. Εχουν αφήσει μία μικρή στρατιωτική δύναμη στη χώρα για να αντιμετωπίσει τυχόν επιστροφή του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).

Καθώς όμως ο Τζο Μπάιντεν και η ομάδα του ετοιμάζονται να αποχωρήσουν τον Ιανουάριο, ο ρόλος της Τουρκίας είναι ίσως πιο σημαντικός. Ο Ερντογάν έχει ενεργήσει ως προστάτης της ανταρτοκρατούμενης επαρχίας Ιντλίμπ, συμμετέχοντας σε κάποιες στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του καθεστώτος. Παράλληλα, προσπαθεί να περιορίσει την επιρροή των υπό κουρδική ηγεσία ανταρτών, των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων.

Πολλές από τις ομάδες ανταρτών που συμμετέχουν στη νέα επίθεση εναντίον του καθεστώτος, της οποίας ηγείται η τζιχαντιστική Χαγιάτ Ταχρίρ ας Σαμ (HTS), υποστηρίζονται από την Τουρκία.

Αλλά είναι απίθανο η Aγκυρα να προέβλεψε το εύρος -και τις πιθανές επιπτώσεις- της επίθεσης. Τούρκοι αξιωματούχοι έκαναν λόγο για «περιορισμένη επίθεση» την Παρασκευή, κάτι εκτός πραγματικότητας, καθώς οι αντάρτες εξαπλώνονται σε όλη τη Συρία, σημείωσε η Telegraph.

Η επιφυλακτικότητα της Τουρκίας είναι κατανοητή, ωστόσο. Αν η HTS οχυρωθεί στο Χαλέπι και το καθεστώς εξαπολύσει αντεπίθεση με την υποστήριξη της ρωσικής αεροπορικής δύναμης, θα μπορούσε να προκαλέσει ένα νέο κύμα προσφύγων προς τα σύνορα της Τουρκίας, υπονομεύοντας την πολυετή προσπάθεια να επιστρέψουν στη Συρία οι μετανάστες.

Ακόμη και αν η HTS καταφέρει να κρατήσει την περιοχή και να αποκρούσει τον στρατό του Ασαντ, μπορεί να βρεθεί σε αντιπαράθεση με τον πληθυσμό του δυτικού Χαλεπιού και άλλων πόλεων.

Αυτή η περιοχή, σε αντίθεση με άλλες που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της HTS, έχει ιστορικά ευθυγραμμιστεί περισσότερο με τη συριακή κυβέρνηση. Στην περιοχή υπάρχουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι που είναι αντίθετοι στους τζιχαντιστές.

Εάν αυτό το χάσμα διευρυνθεί, η HTS κινδυνεύει να γίνει δύναμη κατοχής για τους κατοίκους, οι οποίοι μπορεί έτσι να πάρουν τον δρόμο προς την Τουρκία.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει υιοθετήσει μια παθητική προσέγγιση στη Συρία, αφήνοντας κρίσιμες αποφάσεις στην διάδοχή της, ενώ αυτή ασχολείται με τους πολέμους στην Ουκρανία και το Ισραήλ.

Ομως, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), τις οποίες η Ουάσινγκτον υποστήριξε σε μεγάλο βαθμό στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους, παραμένουν ευάλωτες.

Οποιαδήποτε απόσυρση ή αναδιάταξη των μαχητών των SDF από περιοχές-κλειδιά, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ευκαιρία για το ISIS να ανασυγκροτηθεί, ιδίως στην περιοχή Μπαντίγια. Αυτή η αναζωπύρωση θα μπορούσε να απειλήσει άμεσα τους περίπου 900 στρατιώτες των ΗΠΑ στη Συρία.

Ομως, στις τελευταίες ημέρες της θητείας του, ο Μπάιντεν δεν έχει την πολυτέλεια να συνεχίσει την πολιτική της απραξίας. Εχει αθόρυβα χαλαρώσει την πίεση προς το καθεστώς Ασαντ, αντιδρώντας στη διακομματική νομοθεσία που θα επέκτεινε τις κυρώσεις κατά των αραβικών χωρών του Κόλπου οι οποίες βοηθούν στην αποκατάσταση του δικτάτορα, που προχωρά αργά αλλά σταθερά τα τελευταία χρόνια.

Εάν οι δυνάμεις του Ασαντ αρχίσουν να βομβαρδίζουν ξανά νοσοκομεία και αμάχους, όπως φαίνεται πιθανό, ο Μπάιντεν θα πρέπει να εντείνει και πάλι την πίεση στον Ασαντ.

Ενώ δεν υπάρχει κανένα συμφέρον για τις ΗΠΑ να παρέμβουν στις μάχες μεταξύ των υποστηριζομένων από την Τουρκία ενόπλων ομάδων και των δυνάμεων του Ασαντ, η προτεραιότητα για τα αμερικανικά στρατεύματα θα πρέπει να είναι η υποστήριξη των κούρδων συμμάχων τους για τη διατήρηση του ελέγχου της βορειοανατολικής χώρας και την αποτροπή της επανεμφάνισης του ISIS στην περιοχή.

Οταν, κάποια στιγμή, καθαρίσει το τοπίο, ένα ερώτημα θα παραμείνει, επισημαίνει η Telegraph: ποιος θα καλύψει το κενό που αφήνει η αποδυνάμωση του ιρανικού άξονα και η απόσπαση της προσοχής της Ρωσίας με τον πόλεμο στην Ουκρανία;

Μπορούν οι ΗΠΑ ή η Τουρκία να παρέμβουν, όταν ο βασικός «παίκτης» είναι μια τζιχαντιστική ομάδα που και οι δύο χώρες έχουν χαρακτηρίσει τρομοκρατική οντότητα;

Κατά τη βρετανική εφημερίδα, η απάντηση θα διαμορφώσει όχι μόνο τη Συρία αλλά και την ευρύτερη Μέση Ανατολή για τα επόμενα χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News