Τα συνέδρια των τριών μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας, της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, τοποθετούν τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς σε θέσεις μάχης ενόψει της κρίσιμης περιόδου που θα περιλαμβάνει δύο ή -ποιος ξέρει- ακόμα και τρεις εθνικές κάλπες.

Το συνέδριο της ΝΔ ολοκληρώθηκε το απόγευμα της Κυριακής στο Metropolitan Expo. Γύρω από το κυκλικό σκηνικό με τη μεγάλη οθόνη και τον ομιλητή στο μέσον των 2500 συνέδρων, στη συμπεριληπτική λογική του συνθήματος «Δίπλα σε κάθε πολίτη», χιλιάδες παρατηρητές παρακολούθησαν όρθιοι τις κεντρικές ομιλίες.

Το μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν τριπλό: Αυτοδυναμία (με κλειστές χαραμάδες), μετωπική με τον λαϊκισμό και εκλογές στο τέλος της τετραετίας.

Ας αρχίσουμε από το τέλος:

-Παρά τις εκτιμήσεις ότι οι παροχές για το ρεύμα πάνε πακέτο με εκλογές το φθινόπωρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για όσα σχεδιάζει η κυβέρνηση «μέσα στον επόμενο χρόνο» και για «εκλογές σε 12 μήνες από τώρα».

-Το δεύτερο σημείο ήταν η μετωπική με τον λαϊκισμό: «Ο λαϊκισμός θα παίξει το τελευταίο του χαρτί. Και ακριβώς επειδή θα πρόκειται για την πιο απεγνωσμένη επίθεσή του, μην έχετε καμία αμφιβολία ότι αυτή θα είναι πιο σκληρή και πιο χυδαία από ποτέ» σημείωσε ο Πρωθυπουργός σε υψηλούς τόνους.

-Τρίτο και ίσως πιο καθοριστικό σημείο: η επιμονή, χωρίς χαραμάδες, στη στρατηγική της αυτοδυναμίας. Στο συνέδριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε το δίλημμα της κάλπης: αυτοδυναμία ή ακυβερνησία. Επιπλέον χαρακτήρισε «περιχαρακωμένα» τα άλλα δύο κόμματα και είπε ότι οι πρώτες εκλογές, που θα γίνουν με απλή αναλογική, αποτελούν «βατήρα» για την αυτοδυναμία στις δεύτερες κάλπες.

Με αυτό τον τρόπο έκλεισε το παράθυρο που άνοιξαν οι δικές του αναφορές στις 29 Μαρτίου, όταν είχε πει ότι «ο λαός θα υποδείξει αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή περισσότερα κόμματα».

Ο ήλιος επέστρεψε

Κι ενώ στο Metropolitan Expo οι νεοδημοκράτες γέμιζαν βιαστικά το πάρκινγκ για να ακούσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ συνέρρεαν κατά χιλιάδες στις κάλπες για να συναντηθούν ξανά με τον πράσινο ήλιο.

Οι διαδικασίες του ΚΙΝΑΛ είχαν ασφαλώς μεγάλο ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι το «κατεξοχήν κόμμα της Μεταπολίτευσης», όπως λέει ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ούτε γιατί επανέφεραν το συναισθηματικά φορτισμένο ιστορικό του όνομα και το σύμβολο που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή.

Η συμμετοχή των 140.000 και πλέον πολιτών και οι ουρές στα εκλογικά τμήματα έδωσαν το στίγμα ενός κόμματος με δυναμική και ενεργοποίησαν αυτομάτως, για μια ακόμη φορά, τις συγκρίσεις. Γιατί μπορεί τυπικά, η πιο κλειστή διαδικασία που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι συγκρίσιμη με τις (τρεις πλέον) κάλπες του ΚΙΝΑΛ που είχαν μεγάλη συμμετοχή, ωστόσο συχνά οι εντυπώσεις στην πολιτική είναι και ουσία: πολύ απλά διαμορφώνουν δυναμική.

Αν δε λάβει κανείς υπόψη ότι τόσο Μητσοτάκης όσο και ο Ανδρουλάκης έχουν εκλεγεί από ανοικτές κάλπες με πολλούς συνυποψηφίους, η αντίστιξη με την επανεκλογή Τσίπρα χωρίς αντίπαλο και μόνο από την οργανωμένη βάση του κόμματος είναι τόσο έντονη που κάνει τον άλλοτε δυναμικό και ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ να δείχνει, ως προς αυτό το σημείο, εκτός εποχής.

Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, το τριήμερο 20-22 Μαΐου, στο γήπεδο Τάε Κβον Ντο, ο Νίκος Ανδρουλάκης αναμένεται να παρουσιάσει στο σώμα τη στρατηγική του ενόψει των εκλογών. Από όσα θα πει θα μάθουμε πολλά για το δικό του βασικό του δίλημμα: τη συνεργασία ή όχι για το σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις πρώτες κάλπες.

Πολλά θα κριθούν από το αποτέλεσμα, ιδίως σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο το κεντρικό ερώτημα σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ είναι τρίτο κόμμα, θα είναι αν θα επιδιώξει ενεργά να συμμετάσχει σε κυβέρνηση ώστε να αποφύγει πιθανές απώλειες στις δεύτερες εκλογές εξαιτίας της πόλωσης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Τα πράγματα αλλάζουν ασφαλώς αν το αποτέλεσμα του δίνει δυναμική «προσπέρασης» του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μήνυμα εντός

Κι αν από το συνέδριο της ΝΔ μάθαμε πώς θα βαδίσει στις κάλπες και από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ περιμένουμε να μάθουμε τη στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη, η σημασία της εκλογικής διαδικασίας του ΣΥΡΙΖΑ έχει διττό χαρακτήρα.

Διότι η επανεκλογή του Αλέξη Τσίπρα στη θέση του αρχηγού του κόμματος, στην οποία βρίσκεται ήδη επί 14 έτη και 3 μήνες, θα σημαίνει πολλά και για την πορεία προς τις εκλογές αλλά και για όσα θα συμβούν στο κόμμα μετά από αυτές.

Ο Μητσοτάκης έχει πει καθαρά πως όταν κάποιος χάνει πρέπει να φεύγει, ενώ ο Ανδρουλάκης μόλις εξελέγη από ανοικτές κάλπες. Ο Τσίπρας, από την άλλη, δεν έχει πει ποτέ ότι όποιος χάνει πρέπει να φεύγει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Ο ίδιος έχασε το 2019 και όχι μόνο δεν έφυγε αλλά απέφυγε επιμελώς και τη συζήτηση για την εκλογική ήττα. Αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές όλα θα είναι καλά. Αν χάσει, θα είναι ήδη 15 χρόνια στην ίδια θέση και θα μετράει δύο ήττες σε εθνικές εκλογές.

Γι’ αυτό και η εκλογή από τη βάση στις 15 Μαΐου θα είναι ένα ισχυρό όπλο για να «καθαρίσει» την εσωτερική αμφισβήτηση σε περίπτωση ήττας. Θα μπορεί να πει ότι το ζήτημα αυτό έχει ήδη κριθεί.

Το μόνο ερώτημα είναι αν με μια «κούρσα για έναν» και με αριθμό συμμετεχόντων πολύ μικρότερο από τις εσωκομματικές εκλογές στα άλλα δύο κόμματα, η διαδικασία της ερχόμενης Κυριακής θα αρκεί για να το πετύχει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News