«Δεν θα έχετε το μίσος μου»: Ο σύντροφος του νεκρού αστυνομικού στο Παρίσι συγκλονίζει
«Δεν θα έχετε το μίσος μου»: Ο σύντροφος του νεκρού αστυνομικού στο Παρίσι συγκλονίζει
«Δεν θα έχετε το μίσος μου». Μια φράση που τόσο εύκολα μπορεί να ειπωθεί σε μία φιλολογική συζήτηση. Ενα απλό κλισέ για εκείνες τις στιγμές που οι σφυγμοί βρίσκονται σε φυσιολογικά επίπεδα. Οταν όμως ξεστομίζεις αυτήν την φράση απευθυνόμενος σε αυτούς που σκότωσαν τον αγαπημένο σου, τότε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οταν βρίσκεσαι μπροστά σε δύο μικρόφωνα και πρέπει να μιλήσεις για τον άνθρωπο της ζωής σου που μία ημέρα απλώς δεν γύρισε στο σπίτι, τότε η κάθε λέξη βγαίνει με δυσκολία. Πόσο μάλλον μια τέτοια φράση μεγαλείου προς αυτούς που ζουν για να θερίσουν με το μίσος τους τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Να τους κοιτάς και να τους λες «δεν θα έχετε το μίσος μου».
Ο Ετιέν Καρντίλ, σύντροφος του Ξαβιέ Ζυζελέ, του αστυνομικού που δολοφονήθηκε στην επίθεση στην Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, στάθηκε απέναντί στους εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου της Γαλλίας και εκφώνησε συγκινημένος μια ομιλία διαφορετική. Δεν έβγαλε έναν λόγο επειδή του το ζήτησαν, δεν είπε τίποτα «πολιτικάντικο». Κυρίως, δεν έδειξε τυφλωμένος από το οργή για την δολοφονία του δικού του ανθρώπου. Στάθηκε απέναντι σε ολόκληρο τον κόσμο και εκφώνησε ένα λόγο βαθιά προσωπικό. Ηταν σαν να έχει απέναντί του τον Ξαβιέ που το βράδυ της Πέμπτης 20 Απριλίου θα γύριζε κανονικά στο σπίτι του, όπως κάθε μέρα.
Το απόσπασμα της ομιλίας του συντρόφου του άτυχου αστυνομικού:
«Ξαβιέ, το πρωί της Πέμπτης, όπως κάθε ημέρα, έφυγα για τη δουλειά ενώ ακόμα κοιμόσουν. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, μιλήσαμε για τα πλάνα μας, για διακοπές σε μια χώρα πολύ μακριά από εδώ. Μου είπες ότι ήσουν ενθουσιασμένος επειδή ποτέ δεν είχες βρεθεί τόσο μακριά. Γύρισα στο σπίτι το βράδυ χωρίς εσένα με υπερβολικό και βαθύ πόνο που ίσως μια ημέρα θα γίνει πιο αδύναμος, δεν ξέρω. Αυτός ο πόνος με έκανε να νιώσω τόσο κοντά στους συναδέλφους σου όσο ποτέ, αφού και αυτοί υποφέρουν όπως εγώ, σιωπηλά.
Οσο για μένα, υποφέρω δίχως μίσος. Οταν εμφανίσθηκαν τα πρώτα μηνύματα που πληροφορούσαν τους Παριζιάνους ότι ένα σοβαρό γεγονός συνέβαινε στο Σανζ Ελιζέ και ότι ένας αστυνομικός είχε χάσει τη ζωή του, μια μικρή φωνή μου είπε ότι ήσουν εσύ και μου υπενθύμισε αυτήν τη γενναιόδωρη και ανακουφιστική φράση: δεν θα έχετε το μίσος μου.
Αυτό το μίσος, Ξαβιέ, δεν το έχω γιατί δεν σου ταιριάζει. Δεν αντιστοιχεί σε τίποτα από όσα έκαναν την καρδιά σου να χτυπά ούτε με τους λόγους για τους οποίους μπήκες στο αστυνομικό σώμα.
Γιατί, το να παρέχεις υπηρεσίες στην κοινωνία, το να βοηθάς τους άλλους και να τους προστατεύεις ήταν κομμάτι της εκπαίδευσής σου και της πεποίθησής σου. Και η ανεκτικότητά σου, η διαλλακτικότητα και η υπομονή σου ήταν τα σημαντικότερα όπλα σου.
Αυτά όμως ήταν μόνο η μία πλευρά σου. Ησουν επίσης ένας άνθρωπος γεμάτος κουλτούρα και χαρά που λάτρευε την μουσική και τον κινηματογράφο. Το να πηγαίνεις στο σινεμά για να παρακολουθήσεις πέντε ταινίες σε μία μόνο ηλιόλουστη ημέρα του Αυγούστου δεν θα σε έκανε να κουραστείς. Θα προτιμούσες να δεις την πρωτότυπη εκδοχή της ταινίας αφού ήσουν παραδοσιακός και επίσης ήθελες να βελτιώσεις τα αγγλικά σου, μία γλωσσά που σκόπευες να μάθεις τέλεια.
Θα πήγαινες στις ίδιες συναυλίες ξανά και ξανά, θα ακολουθούσες τον ίδιο καλλιτέχνη σε όλη του τη περιοδεία. Οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες ήταν η Σελίν Ντιόν, η Ζεζιέ, η Μαντόνα, η Μπρίτνεϊ Σπίαρς και πολλοί άλλοι που έκαναν τα παράθυρά του σπιτιού μας να χτυπούν.
To θέατρο σε μετέφερε σε έναν άλλο κόσμο όπου ζούσες πλήρης. Ντρεπόσουν για τα όχι και τόσο “κουλτουριάρικα” χόμπι σου. Εβλεπες τις χειρότερες ταινίες την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας τους, μέχρι το τέλος, όσο κακές και να ήταν. Εζησες μια ζωή γεμάτη χαρές και γέλιο στην οποία η αγάπη και η ανεκτικότητα ήταν τα αδιαπραγμάτευτα εφόδιά σου.
Εζησες σαν σταρ, φεύγεις σαν σταρ…»
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
-
Και αυτό το παιδί ο Νίκος Ρωμανός… Που δεν είναι πια παιδί
19 Νοεμβρίου 2024, 09:00
