Στη φράση «τρικυμία στο φλιτζάνι» –η οποία, ως γνωστόν, χλευάζει τον υπερβολικό θόρυβο για τιποτένιους λόγους– η ιστορία που ακολουθεί προσθέτει περισσότερο… άλας. Στην κυριολεξία κιόλας, αφού μιλάμε για το αν στο τσάι πρέπει να μπαίνει και αλάτι.

Ατυχώς, το συγκεκριμένο άλας δεν είναι αττικόν και δεν νοστίμεψε το στόρι που απασχόλησε τον ανταποκριτή της Corriere della Sera στο Λονδίνο. Είναι αλάτι αμερικανικό, με το οποίο «λύσσαξαν» οι Βρετανοί. Επιπροσθέτως, δε, «προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ των ΗΠΑ και της Βρετανίας». Εν περιλήψει, λοιπόν, τα… ζέοντα.

Αμερικανίδα καθηγήτρια Χημείας πρότεινε να βάζουμε αλάτι στο τσάι επειδή μια αλμυρή πρέζα κόβει την πικρίλα του φυτού και έτσι το αφέψημα γλυκαίνει από μόνο του. Οι Νησιώτες, εθισμένοι να πίνουν 100 εκατομμύρια φλιτζάνια τσάι ημερησίως, εξέλαβαν αυτή τη συνταγή ως έγκλημα καθοσιώσεως.

Στo τρελό γαϊτανάκι μπήκε και η πρεσβεία των ΗΠΑ, η οποία έγραψε –μάλλον με χιούμορ, αφού κατάλαβε πως η προαναφερθείσα «τρικυμία στο φλιτζάνι» φουσκώνει εύκολα στη Βρετανία– ότι δεν συμμερίζεται την πρόταση, διότι προέχει η διατήρηση της «ειδικής σχέσης ΗΠΑ-Βρετανίας».

Ολα καλά, λοιπόν; Οχι βέβαια. Αν ο άνθρωπος αρχίζει την καζούρα είναι αδύνατον να συγκρατηθεί, όσο διπλωμάτης και αν είναι. Οι της πρεσβείας δεν απέφυγαν τον τελικό σχολιασμό: «Η αδιανόητη ιδέα της προσθήκης άλατος στο βρετανικό εθνικό ποτό δεν είναι επίσημη πολιτική των ΗΠΑ και δεν θα καταστεί ποτέ, ωστόσο εμείς οι Αμερικανοί θα συνεχίσουμε να βράζουμε τσάι με τον σωστό τρόπο: στον φούρνο μικροκυμάτων».

Νέο σοκ στο Νησί! Τόσο μεγάλο, που η κυβέρνηση των Τόρις έσπευσε να απαντήσει: «Εκτιμούμε την ειδική σχέση μας, όμως εδώ θα διαφωνήσουμε, αφού το τσάι γίνεται μόνο σε βραστήρα».

Ο ιταλός ανταποκριτής θυμήθηκε ότι το 1773 οι Αμερικανοί είχαν πετάξει στη θάλασσα 300 κιβώτια αγγλικού τσαγιού, ξεκινώντας τη μάχη τους για ανεξαρτησία από τη βρετανική μπότα, και έγραψε ότι «από τότε είχε να προκαλέσει το τσάι διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ των εξαδέλφων».

Σοβαρεύτηκε αίφνης (μάλλον αφήνοντας το τσάι και πιάνοντας το ουίσκι) και συμπλήρωσε ότι «προφανώς η διαμάχη είναι γελοία» και «ένα παιχνίδι ήταν» και «η ειδική σχέση δεν απειλείται, αφού οι δύο χώρες παραμένουν σταθερά ευθυγραμμισμένες στα πραγματικά ζητήματα, κάτι που αποδεικνύουν οι κοινές επιδρομές τους εναντίον των Χούθι στην Υεμένη».

Λησμόνησε, πάντως, να σημειώσει ότι και οι Χούθι τσάι πίνουν, άρα οι δύο αγγλοσάξονες «εξάδελφοι» μπορούσαν να τους ρωτήσουν για το ζέον ζήτημα της συνταγής. Ούτε, βέβαια, θύμισε ότι και οι Ρώσοι είναι πασίγνωστοι πότες τσαγιού και τα σαμοβάρια τους παγκοσμίως φημισμένα από τη μεγάλη λογοτεχνία τους – για να μην αναφέρουμε και τα θρυλικά κινεζικά τεϊοποτεία…

Ισως ο Ιταλός φοβήθηκε ότι αν το ζήτημα του άλατος στο τσάι γενικευτεί, ενδέχεται να διακυβευθούν φυτείες ολάκερες σε όλη τη Γη. Από πλευράς του, το έγκυρο BBC μίλησε με την αμερικανίδα καθηγήτρια, η οποία τόνισε ότι δεν είχε σκοπό να προκαλέσει διπλωματική κρίση με τη συνταγή της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News