Ενα αντίγραφο της Αφροδίτης της Μήλου, της πιο διάσημης αρχαιότητας του Μουσείου του Λούβρου, πρόκειται να πωληθεί σε δημοπρασία του οίκου Artcurial στο Παρίσι, σχεδόν 200 χρόνια αφότου δημιουργήθηκε για τον διπλωμάτη ο οποίος απέκτησε το πρωτότυπο και το έφερε στη Γαλλία, γράφει στους Times ο Τσαρλς Μπρέμνερ, ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας στη γαλλική πρωτεύουσα.

Το γύψινο αντίγραφο έχει το ακριβές μέγεθος του αυθεντικού μαρμάρινου αγάλματος, με ύψος πάνω από δύο μέτρα, και εκτιμάται ότι θα πουληθεί έως και 60.000 ευρώ σε δημοπρασία λόγω της συσχέτισής του με τον ελληνιστή υποκόμη Λοντόις ντε Μαρσελούς, ο οποίος κατάφερε να αγοράσει το άγαλμα στη Μήλο το 1820.

Το μαρμάρινο άγαλμα χωρίς χέρια –χρονολογείται στα τέλη της ελληνιστικής εποχής – αρχές της ρωμαϊκής (περί το 150-50 π.Χ.), συνδυάζοντας αρμονικά τη γυναικεία ομορφιά με τη θηλυκότητα– βρέθηκε εκείνη τη χρονιά σε αγροτική περιοχή της Μήλου και μεταφέρθηκε στο Λούβρο. Εκμαγείο του υπάρχει επίσης και στο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πλάκα της Μήλου. Ηταν ο πιο διάσημος θησαυρός του παρισινού μουσείου και το μεγαλύτερο τουριστικό του αξιοθέατο για περισσότερο από έναν αιώνα, έως ότου επισκιάστηκε από τη Μόνα Λίζα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Μαρσελούς ήταν βοηθός του γάλλου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη και στάλθηκε στη Μήλο, όταν γάλλοι ναυτικοί, που συμμετείχαν σε ανασκαφές στο νησί, ανέφεραν την ανακάλυψη του ακρωτηριασμένου αγάλματος από έναν αγρότη.

Εκείνη την εποχή ήταν σε εξέλιξη ένας αγώνας δρόμου μεταξύ των αντιπάλων κρατών για την απόκτηση αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών τεχνουργημάτων. Μια δεκαετία νωρίτερα οι άνθρωποι του λόρδου Ελγιν είχαν ολοκληρώσει τη μεταφορά περίπου των μισών Γλυπτών του Παρθενώνα στη Βρετανία, ενώ το Λούβρο είχε αδειάσει μερικώς μετά την ήττα του Ναπολέοντα και την επιστροφή των έργων τέχνης που είχε λεηλατήσει στους ιδιοκτήτες τους.

Ο γάλλος υποπρόξενος στη Μήλο άρχισε να παζαρεύει το άγαλμα, όταν παρουσιάστηκε ο Νικόλαος Μουρούζης, μέγας δραγουμάνος του οθωμανικού στόλου, και έπεισε τους Μηλιούς να το πουλήσουν σε εκείνον. Τότε εμφανίστηκε ο Μαρσελούς, ο οποίος με την απειλή βίας και δίνοντας παραπάνω χρήματα στον αγρότη, κατάφερε να αγοράσει το άγαλμα, που είχε ήδη φορτωθεί σε ένα πλοίο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, και να το μεταφέρει στο πλοίο των Γάλλων. Το έστειλε στη Μασσαλία και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου παρουσιάστηκε στον Λουδοβίκο ΙΗ’ και εκείνος, το 1821, το χάρισε στο Λούβρο.

Είκοσι χρόνια αργότερα ο βασιλιάς Λουδοβίκος-Φίλιππος διέταξε να φτιαχτεί το γύψινο αντίγραφό του και να προσφερθεί στον Μαρσελούς σε ένδειξη ευγνωμοσύνης. Ο γάλλος διπλωμάτης το τοποθέτησε στο κάστρο του κοντά στο Μπορντό, όπου και παρέμεινε μέχρι σήμερα. Το κάστρο είναι ακατοίκητο εδώ και αρκετά χρόνια και οι απόγονοι του Μαρσελούς πωλούν τώρα το άγαλμα μαζί με το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης, προς απογοήτευση του τοπικού συμβουλίου, το οποίο ήθελε το να παραμείνει στην περιοχή το γύψινο αντίγραφο της Αφροδίτης.

Ο Μαξάνς Μιλιορετί, υπεύθυνος για την πώληση στον οίκο δημοπρασιών Artcurial στο Παρίσι, δήλωσε ότι λίγα αντίγραφα της Αφροδίτης του 19ου αιώνα έχουν διασωθεί. «Το σημαντικό πράγμα που το κάνει πολύτιμο είναι όλες οι αναμνήσεις και ο θρύλος», είπε στην εφημερίδα Sud Ouest.

Οπως αναφέρει ο Μπρέμνερ στους Times, η Αφροδίτη της Μήλου ήταν η πιο διάσημη αρχαιότητα της βικτωριανής εποχής ενώ μια γύψινη εκδοχή της εκτέθηκε στο Crystal Palace στο Λονδίνο. Πωλούνταν μινιατούρες εκμαγείων και εμφανιζόταν σε καρτ ποστάλ, φωτογραφίες και προϊόντα όπως τα μολύβια Venus, μιας αμερικανικής μάρκας, που κυκλοφορούσαν ευρέως στην Ευρώπη στις αρχές του 20ού αιώνα. Η Αφροδίτη της Μήλου εμφανίστηκε, επίσης, σε πολλούς πίνακες του 19ου αιώνα και έγινε αγαπημένο σύμβολο του κινήματος των σουρεαλιστών.

Αντίθετα, η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ήταν ελάχιστα γνωστή, μέχρι που κλάπηκε από το Λούβρο το 1911 και ανακτήθηκε δύο χρόνια αργότερα. Στη συνέχεια, όμως, άρχισε να ξεπερνά την Αφροδίτη της Μήλου στην παγκόσμια φαντασία ως το κορυφαίο έργο τέχνης του μουσείου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News