Η εσωτερική κατάσταση στο Ισραήλ είναι βασανιστική, έγραψε στη Repubblica ο Μέιρ Ουζιέλ, ένας πολυπράγμων Ισραηλινός (δημοσιογράφος, σκιτσογράφος, περσόνα των media και της tv, κ.ά.). Διαδηλώσεις κατά της μεταρρύθμισης του δικαστικού συστήματος πραγματοποιούνται κάθε εβδομάδα από τον Ιανουάριο, προκαλώντας ζημιές σε διάφορους τομείς. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που δεν συγκαταλέγονται στους υποστηρικτές του πρωθυπουργού Μπένιαμιν Νετανιάχου, αντιτίθενται όμως στην απειλή καταστροφής της οικονομίας, του στρατού και ουσιαστικά της ισραηλινής δημοκρατίας και θέλουν να επιτευχθεί συμφωνία.

Ενας από αυτούς είναι ο Γιουβάλ Ελμπασάν, καθηγητής Νομικής, άνθρωπος της Αριστεράς, ο οποίος, μαζί με τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, καθηγητή Ντανιέλ Φρίντμαν, συνέταξε μια συμβιβαστική πρόταση που έγινε σχεδόν αποδεκτή στις διαπραγματεύσεις των τελευταίων μηνών. Τις τελευταίες ημέρες η πρόταση του Ελμπασάν συζητήθηκε και στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων της Κνεσέτ (σ.σ.: το τοπικό κοινοβούλιο).

«Το λυπηρό είναι ότι ενώ επετεύχθησαν συμφωνίες σχεδόν σε κάθε σημείο της μεταρρύθμισης, κατόπιν οι φανατικοί κάθε πλευράς πήραν το πάνω χέρι και όλα έγιναν καπνός: ένα μέρος της αντιπολίτευσης απέρριψε τα πάντα. Η άλλη πλευρά απάντησε ότι αν δεν επέλθει συμβιβασμός, επιστρέφουμε στην αρχική πρόταση» είπε ο Ελμπασάν. «Τώρα όλα έχουν καταλήξει να είναι ένα παιχνίδι δύναμης μεταξύ φανατικών από όλες τις πλευρές. Αλλά πέρα από τις δημόσιες δηλώσεις, η τάση είναι να επιτευχθεί συμφωνία. Ο Νετανιάχου είναι άνθρωπος του συμβιβασμού, όπως και κάποιοι ηγέτες κομμάτων της αντιπολίτευσης».

Αλλος που ζητεί συμβιβασμό είναι η κορυφαία τηλεοπτική δημοσιογράφος του Ισραήλ, Αγιάλα Χασόν. Αυτή κρίνει ότι «υπάρχει υπερβολική δραματοποίηση του νομοσχεδίου για τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος». Η γνώμη της είναι ότι πρόκειται για «έντεχνα δημιουργημένη διαμάχη… Είμαστε λαός με διώξεις στο DNA μας. Η ασφάλεια είναι, επομένως, το πιο σημαντικό πράγμα, έτσι πιστεύω ότι κάποιος συμβιβασμός είναι εφικτός. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος καθοδηγείται από ομάδα μεγάλης δύναμης και πόρων, γεμάτη μίσος για τον Νετανιάχου και τους ψηφοφόρους του. Χρειάζεται θάρρος για την επίτευξη συμφωνιών. Η απλούστερη λύση για τους αδύναμους ηγέτες είναι να συνεχίσουν τον πόλεμο. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνεις συμφωνίες».

Ο Μέιρ είναι αναλόγως πεπεισμένος ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ισραηλινών τάσσεται υπέρ της συμβιβαστικής λύσης στο θέμα της μεταρρύθμισης του δικαστικού συστήματος. Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η κυρίαρχη φωνή παραμένει περιθωριακή, γιατί επικρατούν μόνο οι εξτρεμιστικές φωνές τού «όλα ή τίποτα». Η Χασόν επιρρίπτει ευθύνες και στα media. Οι απόστρατοι του Ισραήλ, όπως ο στρατηγός Αμίρ Αβίβι, λένε ότι η ασφάλεια της χώρας προέχει και ο στρατός πρέπει να μείνει εκτός της πολιτικής διαμάχης.

Τέλος, ο ήρωας του Γιόμ Κιπούρ, του πολέμου του 1973, Αβιγκντόρ Καχαλάνι, τοποθετήθηκε ως εξής: «Η απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης με στρατιωτικά μέσα είναι αντιδημοκρατική. Από πότε οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες υπαγορεύουν στην κυβέρνηση ποιες πολιτικές αποφάσεις θα λάβει; Από την άλλη, δεν νομίζω ότι αυτές οι απειλές θα υλοποιηθούν στην πράξη. Αν γίνει τώρα επίθεση στο Ισραήλ, όλοι θα τρέξουμε. Αλλιώς πώς θα κοιτάξει μετά ο καθένας τον εαυτό του στον καθρέφτη; Πώς θα κοιτάξει τον γιο του στα μάτια;»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News