Οσοι έχουν θητεύσει στην άκρα Αριστερά, έχουν εκπαιδευτεί στην αποκρυπτογράφηση κάποιων αρκετά ιδιαίτερων κειμένων. Πρόκειται για καταληκτικά κείμενα φοιτητικών παρατάξεων ή συμμαχιών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, στις οποίες συμμετέχουν πάνω από μία ή δύο οργανώσεις. Τα κείμενα αυτά έχουν κάποια νοηματικά χάσματα, τα οποία οφείλονται συνήθως στο γεγονός ότι προκειμένου να καλυφθούν οι απόψεις και η ορολογία όλων των συμμετεχόντων, πολλές φράσεις μοιάζουν είτε να αντιφάσκουν με τις προηγούμενες είτε να αποτελούν πλεονασμό. Μόνο ένα έμπειρο μάτι όμως μπορεί να διακρίνει σε ποια οργάνωση ανήκει η κάθε εκφώνηση. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζαν ότι απαλλάχθηκαν και από τους τελευταίους εκπροσώπους αυτού του τύπου «αριστερισμού» με τη διάσπαση του περασμένου Νοέμβρη. Κι όμως, το κείμενο που προέκυψε από τη μαραθώνια –και με απόντα τον πρόεδρο Κασσελάκη— συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας της Δευτέρας (και το οποίο προειδοποιούσε για συνέχιση την επόμενη ημέρα) είχε ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό: διαβάζοντάς το ένα έμπειρο μάτι, μπορούσε να καταλάβει ποια φράση αποτελούσε αξίωση της πλευράς των θεματοφυλάκων του Τσίπρα, ποια της πλευράς του Νίκου Παππά και ποια των υπολοίπων εκ των 17 που υπέγραψαν το αίτημα για σύγκληση των οργάνων.

Ομως το υπερβολικά μακροσκελές και δυσκολοδιάβαστο κείμενο που εξέδωσε η Πολιτική Γραμματεία, το οποίο δύσκολα καταλάβαινε κανείς τι ακριβώς θέλει να πει, ήταν απλά σύμπτωμα του προβλήματος. Η ουσία είναι ότι η πολύωρη συνεδρίαση του οργάνου κατέληξε σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο, καθώς οι τάσεις που συμμετείχαν σε αυτήν με σκοπό να επιτεθούν στον Κασσελάκη, δεν συμφώνησαν ποτέ ούτε στο τι θέλουν ούτε στο πόσο το θέλουν ούτε ακόμα και στο πώς θα το καταφέρουν.

Καταλήγοντας έτσι σε μια απόφαση γεμάτη γενικολογίες και κάποιες αιχμές, η οποία ωστόσο ουδόλως συνάδει με το κλίμα που είχε δημιουργηθεί και το οποίο έθετε στο τραπέζι ακόμα και την άμεση καθαίρεση του Στέφανου Κασσελάκη. Δικαιώνοντας έτσι όσους από την προηγούμενη εξέφραζαν τον προβληματισμό ότι η πρώτη κίνηση που έγινε από τους «17» (με πρωτοβουλία αρχικά της Όλγας Γεροβασίλη) ήταν πολύ επιθετική, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν είχε προετοιμαστεί η δεύτερη.

Κατά τη συνεδρίαση της Δευτέρας, οι τάσεις σχηματίστηκαν ως εξής:

♦ Η ομάδα των θεματοφυλάκων του Αλέξη Τσίπρα, η οποία ήταν η πιο επιθετική, πρότεινε να προχωρήσει η Πολιτική Γραμματεία σε άμεση σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής, όπου θα έμπαινε ζήτημα μομφής στον πρόεδρο (θα χρειαζόταν 50%+1 των μελών της ΚΕ). Επικεφαλής αυτής της ομάδας τέθηκε η κύρια Γεροβασίλη, η οποία σε αυτή την περίπτωση προαλειφόταν για μεταβατική πρόεδρος.

♦ Η ομάδα του Νίκου Παππά, η οποία ενδιαφέρεται πρωτίστως για τον ρόλο που θα έχει ο άλλοτε υπουργός Επικρατείας στο κόμμα μετά τις όποιες εξελίξεις. Ο κ. Παππάς κάθε άλλο παρά ικανοποιημένος είναι από τον ρόλο που (δεν) του δίνει ο κ. Κασσελάκης, αλλά δεν προτίθεται να στηρίξει οποιαδήποτε λύση δεν του αναγνωρίζει έναν αναμφισβήτητο ρόλο Νο 2 του κόμματος, θεωρώντας ότι διαθέτει πλειοψηφία στον μηχανισμό που του επιτρέπει να κερδίσει το συνέδριο. 

♦ Η ομάδα των Πάνου Ρήγα και Νίκου Σκορίνη που δυσκολεύεται να πεισθεί να κάνει το βήμα για την καθαίρεση του προέδρου και θέλει κυρίως να τον πιέσει.

♦ Ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος για την ώρα δεν μπαίνει σε σενάρια ανατροπής, αλλά θέλει να σταλεί ένα μήνυμα στον κ. Κασσελάκη ότι δεν μπορεί να συνεχίσει μόνος του.

♦ Ο Διονύσης Τεμπονέρας που μοιάζει να είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να διαδεχθεί τον κ. Κασσελάκη και να έχει κάποιο προσωπικό λαϊκό έρεισμα, αλλά σκοντάφτει πότε πάνω στην επιθυμία του κ. Παππά να είναι ο όποιος πρόεδρος δέσμιος του μηχανισμού του και πότε πάνω στην άδηλη επιθυμία του κ. Τσίπρα, ο όποιος νέος πρόεδρος να είναι κάποιος που έχει αφήσει στο πόδι του και όχι κάποιος αυτόφωτος.

Στην πραγματικότητα, οι δυνάμεις που πρόσκεινται στον κ. Τσίπρα και οι δυνάμεις του κ. Παππά θα αρκούσαν για να καθαιρέσουν τον πρόεδρο στην ΚΕ, ωστόσο ο δεύτερος δεν μοιάζει διατεθειμένος να βοηθήσει σε αυτό χωρίς ισχυρές διαβεβαιώσεις. 

Υπό αυτές τις συνθήκες, η Πολιτική Γραμματεία βρέθηκε στη μάλλον αμήχανη θέση να συγκαλέσει νέα συνεδρίαση για την Τρίτη, με την ελπίδα αυτή τη φορά να εμφανιστεί ο κ. Κασσελάκης. Μάλιστα, η ώρα για την οποία ορίστηκε η συνεδρίαση (7 μ.μ.) δίνει την ευκαιρία στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να έχει γυρίσει από το Λονδίνο, να έχει πάει σπίτι του και να έχει κάνει και ένα μπάνιο πριν εμφανιστεί στην Κουμουνδούρου.

Ο στόχος της Πολιτικής Γραμματείας είναι να αποσπάσει κάποια συμβιβαστική δήλωση από τον πρόεδρο που να βεβαιώνει για τις αγαθές προθέσεις του και για τον σεβασμό του στο καταστατικό και στα όργανα. Ομως πόσο αξιόπιστο θα ήταν ένα τέτοιο διάβημα, από τη στιγμή που με την επιστολή που είχε στείλει στην Πολιτική Γραμματεία ο κ. Κασσελάκης, απαντώντας στην αρχική πρόσκληση, έδειχνε να μην την υπολογίζει διόλου;

Και από την άλλη, πόσο πειστικό θα ήταν ένα αφήγημα ότι η Πολιτική Γραμματεία πήρε αυτό που ήθελε  αποσπώντας μια απλή δήλωση, όταν το μεσημέρι της Δευτέρας είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα ότι επέκειτο η ανατροπή Κασσελάκη;  

Η πραγματικότητα είναι ότι μια τέτοια εξέλιξη, όπως και αν παρουσιαζόταν, θα άνοιγε τον δρόμο σε μια επικράτηση του κ. Κασσελάκη και στο συνέδριο και επομένως στο να παραμείνει ακλόνητος στην προεδρία. Ισως η πραγματική λύση για την Πολιτική Γραμματεία θα ήταν να μην παρουσιαστεί ούτε αυτή τη φορά ο κ. Κασσελάκης, οπότε και θα αναγκαζόταν να τον αμφισβητήσει.

Ετσι, αυτή τη στιγμή, όλα τα σενάρια μοιάζουν ανοιχτά. Το να κατέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές με πρόεδρο τον Κασσελάκη και ένα μεγάλο μέρος του κόμματος στα κάγκελα. Το να κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές με μεταβατικό πρόεδρο και εν αναμονή νέας προσφυγής σε εκλογή από τη βάση. Το να κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και να βρει απέναντί του ένα κόμμα του κ. Κασσελάκη.

Και βέβαια, μέσα σε όλα, παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο να βρεθεί κάτω από το 10%, να αναδειχθεί 4ο κόμμα ή να σπάσει σε τρεις κοινοβουλευτικές ομάδες των 10-20 ανθρώπων. Ενα πράγμα μοιάζει αδύνατο αυτή τη στιγμή: να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κορμός σε μια διαδικασία ομοσπονδιακής ενοποίησης της Κεντροαριστεράς, που θα μπορούσε να διεκδικήσει ένα ποσοστό κοντά στο 30% στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, μετατρεπόμενο ξανά δυνητικά σε παράταξη εξουσίας.

Αλλά αυτό, όσοι έβλεπαν καθαρά, το ήξεραν ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News