Νέο πεδίο μάχης βρήκε η κατακερματισμένη γαλλική Αριστερά: στη μία πλευρά αυτοί που λατρεύουν το κρασί και τα περίφημα γαλλικά τυριά και στην άλλη, οι αντίθετοι, που προτιμούν το κουσκούς και τα λαχανικά.

Κάθε άλλο παρά τυχαία είναι βέβαια η αντιπαράθεση, γράφουν οι Times, καθώς είναι ενδεικτική του χάσματος που χωρίζει τους παλιομοδίτες Αριστερούς, οι οποίοι θέλουν να συνεχίσουν να αγωνίζονται υπέρ της λευκής εργατικής τάξης, και τους εκσυγχρονιστές, που επιδιώκουν να σχηματίσουν μια συμμαχία μειονοτήτων, από τους vegan έως τους μουσουλμάνους.

Η διαμάχη ξέσπασε όταν ο 52χρονος Φαμπιέν Ρουσέλ, υποψήφιος του ΚΚ για τις προεδρικές εκλογές, είπε ότι όλοι οι Γάλλοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν τα δημοφιλή σε όλο τον κόσμο γαστρονομικά τους προϊόντα: «Ενα καλό κρασί, ένα καλό κρέας, ένα καλό τυρί, αυτό είναι η γαλλική γαστρονομία. Ο καλύτερος τρόπος για να την προστατέψουμε είναι να βοηθήσουμε όλους τους Γάλλους να έχουν πρόσβαση σε αυτήν».

Και οι μετανάστες;

Η δήλωση δεν άρεσε στη Σαντρίν Ρουσό, μέλος του κόμματος Ευρώπη Οκολογία – Πράσινοι, η οποία κατηγόρησε τον Ρουσέλ ότι αποκλείει τις μειονότητες και τους μετανάστες. «Η γαλλική γαστρονομία και το καλό φαγητό είναι και η ρακλέτε, ένα ελβετικό πιάτο, η πίτσα που είναι ιταλική, το σούσι που είναι ιαπωνικό», είπε και πρόσθεσε ότι σε δημοσκοπήσεις, το κουσκούς, παραδοσιακό πιάτο από τη βόρεια Αφρική, είναι πολύ αγαπητό στους Γάλλους.

Ο Σέρτζιο Κορονάδο, πρώην βουλευτής των Πρασίνων, είχε και αυτός τις αντιρρήσεις του: «Δεν πίνω και είμαι χορτοφάγος. Ελπίζω να μην είμαι αντιγάλλος».

Στη μέση μπήκαν και οι δεξιοί, που έσπευσαν στο πλευρό του Ρουσέλ, συγχαίροντάς τον που υπερασπίστηκε τη γαλλική ταυτότητα ενάντια σε «αριστεριστές αγγλοσαξονικού στυλ», όπως τους αποκάλεσαν.

Η Νατάσα Πολόνι, πολιτική αναλύτρια, σχολίασε, μάλλον λίγο ειρωνικά: «Ενα αφελές μυαλό ίσως και να σκεφτόταν ότι δεν υπήρχε λόγος για τόσο ντόρο για το σχόλιο του Ρουσέλ, ότι η πρότασή του δεν ήταν δα και θρασύτατη. Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι έχουμε ξεχάσει τι έχει απογίνει η Αριστερά».

Τα σχολικά μενού και το χοιρινό

Βέβαια, το φαγητό ήταν πάντα ευαίσθητο θέμα στη Γαλλία, και τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, με διαμάχες για το αν κάποιες αριστερές πόλεις κάνουν καλά που αφήνουν εκτός σχολικών γευμάτων το χοιρινό, για να μην προσβάλουν μουσουλμάνους και Εβραίους ή προσφέρουν γεύματα που είναι αρεστά στους Αραβες.

Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν μηνύσει τον ακροδεξιό δήμαρχο του Μποκέρ, δίπλα στο δέλτα του ποταμού Ρήνου, στον γαλλικό Nότο, το 2918, επειδή επέβαλε το χοιρινό μία φορά την εβδομάδα στα γεύματα των πέντε σχολείων της πόλης. Αλλα δημοτικά συμβούλια έχουν προκαλέσει την οργή συντηρητικών και κτηνοτρόφων επιβάλλοντας ημέρες με χορτοφαγικά γεύματα σε κέτερινγκ.

Οι σεφ Αλέν Ντουκάς και Ζοέλ Ρομπουσόν ηγούνται ενός κινήματος για την προστασία της παραδοσιακής γαλλικής κουζίνας, τονίζοντας ότι η γαλλική ψυχή σχετίζεται με τις παραδόσεις και τα υλικά του γαλλικού εδάφους και όχι την πιο πρόσφατη «ιαπωνικο-καλιφορνέζικη καινοτομία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News