Η 16χρονη Αντζι ήρθε στην πρωτεύουσα της Βολιβίας, Λα Παζ, από την Κοτσαμπάμπα και παίρνει 50 μπολιβιάνος (6 ευρώ) για δεκαπέντε λεπτά σεξ. «Κάθε μέρα μπορώ να κάνω και 40 ραντεβού» δηλώνει στην Αϊτόρ Σαέζ και την El Confidencial. «Δεν μου αρέσει που πλαγιάζω με όλους αυτούς τους άντρες, όμως θα χρειαστώ χρήματα για τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο».

Τα περισσότερα από τα 1.500 μπολιβιάνος (200 ευρώ) που εισπράττει καθημερινά της τα παίρνει ο νταβατζής της. Το πορνείο που βρίσκεται στην εξαθλιωμένη περιοχή Ελ Αλτο έχει 40 δωμάτια τα οποία δουλεύουν μέρα-νύχτα στο φουλ. Και υπάρχουν άλλα 20 τέτοια στην οδό «12 του Οκτώβρη» όπου πάνω από 250 ανήλικες με μέσο όρο ηλικίας τα 14 έτη απασχολούνται στη βιομηχανία του πληρωμένου έρωτα.

Σύμφωνα με στοιχεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης Munasim Kullakita οι ανήλικες ιερόδουλες περνούν στην πρωτεύουσα της Βολιβίας μια σύντομη περίοδο μέχρι να πάρουν το δρόμο για άλλες περιοχές της χώρας ή το εξωτερικό.

Η 13χρονη Ονταλίς δουλεύει τις νύχτες στην κακόφημη συνοικία Λα Σέγια. Μαζί με τον 11χρονο αδελφό της Ρότζερ και δύο φίλες της σουλατσάρουν στους δρόμους αναζητώντας πελάτες και σνιφάρουν «κλέφα», μια κολλώδη χημική ουσία που παρασκευάζεται από τα στερεά κατάλοιπα του πετρελαίου. Φλυαρούν χαλαρά και περπατούν με βλέμμα απλανές υπό την επίδραση αυτού του ήπιου και φτηνού ναρκωτικού που είναι της μόδας εδώ και χρόνια στο νεαρό υπόκοσμο.

Η Ονταλίς είναι φορέας του AIDS αλλά αρνείται να το παραδεχτεί. Οπως επισημαίνει η Αριέλ Ραμίρεζ που παρακολουθεί για λογαριασμό της Munasim Kullakita όλο αυτό το σκηνικό, η Ονταλίς είναι τριπλά άτυχη: όχι μόνο ιερόδουλη και εθισμένη στην «κλέφα», αλλά και -το χειρότερο απ΄ όλα- φορέας του HIV.

«H πρόγνωση γι΄ αυτά τα κορίτσια δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική» σημειώνει η Ραμίρεζ. «Προτού τις ξετινάξει η αρρώστια είναι πολύ πιθανό να βρουν το θάνατο σε κάποιον καυγά ανάμεσα σε νταβατζήδες που τις έχουν βάλει στο μάτι και τις διεκδικούν. Αν μπεις στην επίφοβη ‘Οδό των Κινέζων’, όπου λειτουργούν τα περισσότερα καμουφλαρισμένα μπορντέλα, δεν υπάρχει οδός διαφυγής».

Στην υπόθεση εμπλέκεται και η αστυνομία. Δεν είναι λίγοι οι ασφαλίτες που εκβιάζουν τις ανήλικες ζητώντας τους καθημερινά 100 ή 200 μπολιβιάνος (12-16 ευρώ) για να μην τις συλλάβουν και να τις αφήσουν να εργαστούν ανενόχλητες. Αν δεν έχουν χρήματα τα κορίτσια μπορούν να τους πληρώσουν σε είδος. Και βέβαια είναι μέγα λάθος να καταγγείλουν τους αστυνομικούς, καθώς οι νομικές διαδικασίες είναι εξαιρετικά αργές και χρονοβόρες – μέχρι να τελεσφορήσουν, οι ανήλικες έχουν μεταφερθεί αλλού και τα ίχνη τους έχουν χαθεί.

Η Βολιβία κατέχει το θλιβερό ρεκόρ να βρίσκεται στην τέταρτη θέση στον κόσμο σε εξαφανίσεις ανηλίκων. Μόνο το 2014 έγιναν 2.273 σχετικές καταγγελίες ενώ τα τελευταία τρία χρόνια καταδικάστηκαν μόλις 32 άτομα που ενέχονταν σε εξαφανίσεις παιδιών. Εκτός όμως από την πορνεία τα ανήλικα παιδιά εδώ απασχολούνται σε ποσοστό 87% σε επαγγέλματα επικίνδυνα για την υγεία τους: λούστροι, πλανόδιοι πωλητές, ζητιάνοι, ρακοσυλλέκτες, ανθρακωρύχοι και οικοδόμοι.

«Εγώ και τα αδέλφια μου μεγαλώσαμε στο δρόμο» δηλώνει στην  El Confidencial η 18χρονη Χοσελίν Κρέσπο που τα τελευταία 9 χρόνια γυαλίζει παπούτσια για να συντηρήσει τα δυο παιδιά της: τον 2χρονο Χοσέ και την ενός έτους Νταίζη. Πριν από 15 μήνες η κυβέρνηση του αριστερού προέδρου Εβο Μοράλες ψήφισε ένα νόμο που απαγορεύει την εργασία παιδιών κάτω των δέκα ετών.

Ομως ο νόμος αποδείχτηκε άχρηστος γιατί εκτός από το χαμηλό ηλικιακό όριο που προβλέπει, το κράτος δεν διαθέτει τους απαραίτητους μηχανισμούς ελέγχου ώστε να επιβλέψουν την τήρησή του. Αλλωστε, όπως λένε όσοι γνωρίζουν τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, η παιδική εργασία εδώ είναι μια πραγματικότητα -ίσως η μόνη πραγματικότητα- που επιτρέπει στα δύστυχα αυτά πλάσματα να επιβιώσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News