Από το βήμα της Βουλής ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε πει ότι θα αποκαλύψει κάποια στιγμή «ποιοι σκότωσαν το Ποτάμι». Σε μια de profundis συνέντευξη αναφέρεται ακριβώς στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών που διέλυσαν την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος και όλα όσα τον απασχολούν – σε πολιτικό και προσωπικό επίπεδο.

Αναφέρεται στους τρεις βουλευτές που αποχώρησαν, τον Σπύρο Δανέλλη, τον Γρηγόρη Ψαριανό και τον Γιώργο Αμυρά, τις σχέσεις τους με άλλα κόμματα, όπως και για την προσωπική του σχέση μαζί τους.

Μιλώντας στην Κατερίνα Ι. Ανέστη και το lifo.gr παραδέχεται εν μέρει ότι το Ποτάμι αυτή τη στιγμή χαροπαλεύει: «Αυτή είναι η εικόνα αλλά δεν είναι όλη η εικόνα. Διέλυσαν την Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, δεν διέλυσαν το Κίνημα μας. Ναι, τα προβεβλημένα στελέχη είναι πάντα οι βουλευτές. Και εκεί είναι αλήθεια ότι προδοθήκαμε».

Μιλά ανοιχτά για προδοσία και προσθέτει: «Ολοι έφυγαν για να πάνε σε μεγάλους σχηματισμούς».

Για τους τρεις βουλευτές, Αμυρά, Δανέλλη και Ψαριανό, ο Σταύρος Θεοδωράκης λέει ότι αποχώρησαν με πρόσχημα τις Πρέσπες και ότι «είναι ήδη ενταγμένοι στους σχεδιασμούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ.

» Ο κ. Δανέλλης υπογράφει ήδη ερωτήσεις μαζί με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις έφυγε από το Ποτάμι πήγε και κατέθεσε ερώτηση με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Και οι Αμυράς – Ψαριανός είπαν ότι είναι στο πλευρό της Νέας Δημοκρατίας για ό, τι χρειαστεί. Θα πάνε τώρα; Θα πάνε σε έναν μήνα; Θα πάνε σε δύο; Τι σημασία έχει;

» Αλλωστε βγήκαν ήδη οι αντιπρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας και τους καλωσόρισαν. Ο κ. Γεωργιάδης πανηγύριζε στη Βουλή τη Δευτέρα, μόλις μαθεύτηκε ότι έφυγαν ο Αμυράς με τον Ψαριανό. Ισως επειδή είναι και στενός τους φίλος και ανησυχούσε για το μέλλον τους. Όπως πανηγύριζε και ο κ. Τζανακόπουλος όταν ανακοινώθηκε ότι ο κ. Δανέλλης εγκαταλείπει την αντιπολίτευση και μπαίνει στην συμπολίτευση».

Ερωτάται αν είχε δει σημάδια και απαντά: «Ναι. Υπήρχαν βουλευτές που έλεγαν “μα γιατί δεν πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνουμε υπουργοί;”, “έχουμε καμία συμφωνία με τη ΝΔ;”, γιατί ήταν πολύ ρευστό το σκηνικό το ’15 για το ποιος θα επικρατήσει. Υπήρχαν, λοιπόν, τα σημάδια από τότε, τα είχα δει και είπα στο πολιτικό συμβούλιο να αντικαταστήσουμε 5 βουλευτές. Δεν το δέχτηκαν με το επιχείρημα πως θα φανεί ότι είναι μια αρχηγική παρέμβαση. Δηλαδή, αφού τις λίστες τις φτιάχνει ο αρχηγός, γιατί έκοψε τον εκλεγμένο κι έβαλε κάποιον άλλον; Ήταν λάθος μου που υποχώρησα, έπρεπε να το είχα κάνει. Έπρεπε να είχα πάρει το κόστος της σύγκρουσης τότε με κάποια πρόσωπα και να βάλω στη Βουλή αυτούς που μαζί ιδρύσαμε το Ποτάμι».

Για τον Σπύρο Δανέλλη λέει ότι θα τον έβαζε στην ομάδα των ατόμων που κατηγορεί για προδοσία. Και προσθέτει:

«Οταν κάποιος είναι μέλος μιας ομάδας που σε δεκάδες συνεδριάσεις έχει αποφασίσει ομόφωνα ότι “δεν δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση” και ένα πρωί λέει “άλλαξα γνώμη, τώρα δίνω”, εσείς πώς θα το χαρακτηρίζατε;

» Ο Δανέλλης σας ενημέρωσε για την απόφαση να αποχωρήσει; —  Ναι, με ενημέρωσε το βράδυ, αργά.

» SMS ή προφορικά; —   Όχι, με πήρε τηλέφωνο.

» Έντιμο. — Δεν θα έλεγα ότι μπορεί να ξεπλυθεί όλο αυτό με ένα τηλεφώνημα.

» Του ζητήσατε την έδρα όταν σας τηλεφώνησε; —  Όχι. Δεν θέλω να λειτουργώ εγώ ως ο μπάτσος της συνείδησής τους. Είναι δική τους υποχρέωσή να το σκεφθούν και να το κάνουν».

Σε ό,τι αφορά το επεισόδιο με τον Γρηγόρη Ψαριανό λέει στην ίδια συνέντευξη στη lifo.gr:

«Του είπα με πολύ σαφή τρόπο “δεν έχω κάτι να ακούσω, οι πράξεις σου μαρτυρούν αυτό που είσαι”. Του είπα το πολύ ξεκάθαρο, κατανοητό απ’ όλους “τον δρόμο σου και τον δρόμο μου”. Και αυτό λέω σε όλους. Αυτό που έκαναν θα κριθεί από τον κόσμο. Και θα κριθεί άσχημα. Πιστεύω ότι κανείς τους δεν θα ξαναβγεί βουλευτής».

Οσο για την ιδέα δημιουργίας του Ποταμιού την αποδίδει (και) σε προσωπικά ζητήματα: «Πριν από περίπου πέντε χρόνια, εκεί κοντά στα πενήντα, ξύπνησα ένα πρωί με έναν εφιάλτη. “Είσαι ήδη 40 χρονών και δεν έχεις κάνει αυτά που πρέπει να κάνεις;”. Σχεδόν έκλαιγα για όλα αυτά που δεν θα προλάβω να κάνω. Ανακάθισα στο κρεβάτι θλιμμένος και τότε ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Ήμουν 50 ετών και όχι 40! Τι θα προλάβαινα να κάνω αφού ήμουν ήδη πενήντα;

» Πέρασα πολλές μέρες με αυτή τη σκέψη. Με έπνιγε. Εκεί είπα ότι πρέπει να κινήσω πιο γρήγορα τα πράγματα. Να γίνουν όσα πρέπει να γίνουν χωρίς άλλη καθυστέρηση. Εκεί μάλλον ρίχτηκε ο σπόρος που γέννησε την ξαφνική απόφαση για την ίδρυση του Ποταμιού».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News