Καλύτερα να έπαιζε εκτός έδρας. Το κλίμα στο «Παρκ ντε Πρενς» ήταν από τα πιο εχθρικά που έχει συναντήσει. Το βράδυ της Κυριακής η Παρί Σεν-Ζερμέν νίκησε την Μπορντό 3-0, είναι πρώτη στην κατάταξη του γαλλικού πρωταθλήματος με 15 βαθμούς διαφορά από τις ομάδες που μοιράζονται τη δεύτερη θέση (Μαρσέιγ και Νις), και καλπάζει προς την κατάκτηση του τίτλου. Κι όμως, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, από τις εξέδρες του γηπέδου ακούγονταν αποδοκιμασίες, ύβρεις και κατάρες. Παίκτες, προπονητής και διοίκηση, έζησαν ένα εφιαλτικό δίωρο – ποτέ άλλοτε δεν είχαν δει τους οπαδούς του συλλόγου τους τόσο θυμωμένους.

Ο Νεϊμάρ, που άκουσε τα χειρότερα απ’ όλους, δεν τόλμησε, καν, να πανηγυρίσει όταν πέτυχε το 2-0 (στο 52′), καθώς το σύνθημα «Νεϊμάρ πουτ@ν@ς γιε» δονούσε την ατμόσφαιρα. Το έξαλλο πλήθος απαιτούσε από τον Μαουρίτσιο Ποτσετίνο, τον Νάσερ αλ-Κελαΐφι και τον Λεονάρντο (τεχνικός διευθυντής) να παραιτηθούν. Ο Λιονέλ Μέσι και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές στάθηκαν πιο… τυχεροί. Κάθε τους επαφή με την μπάλα συνοδευόταν από ένα «γιουχάισμα». Μόνον ο Κιλιάν Εμπαπέ χειροκροτήθηκε – και αποθεώθηκε όταν σκόραρε το πρώτο γκολ της αναμέτρησης (24′). Τι κι αν θα φύγει το καλοκαίρι για τη Μαδρίτη, όπως όλα δείχνουν; Με δυο γκολ και ένα κερδισμένο πέναλτι έκανε ό,τι μπορούσε για να βγει αληθινό το ευρωπαϊκό όνειρο των «Παριζιάνων», και, μάλιστα, εναντίον της επόμενης ομάδας του (η Marca γράφει ότι ο 24χρονος Γάλλος έχει υπογράψει συμφωνητικό με τη Ρεάλ, ήδη, από τον περασμένο Ιανουάριο).

Τα γεγονότα του «Παρκ ντε Πρενς», τα γαλλικά media τα είχαν προβλέψει. Πλέον, το τρόπαιο της Ligue1 δεν… συγκινεί τους οπαδούς της Παρί. Το εφετινό θα είναι το όγδοο την τελευταία δεκαετία. Από το 2012-2013, μόνο δυο φορές έπεσε σε ξένα χέρια. Οχι πως δεν της έλειπαν τα πρωταθλήματα, της Παρί. Προτού την εξαγοράσει η Qatar Sports Investments (QSI), είχε κατακτήσει δυο, όλα κι όλα: του 1986 και του 1994. Οι Καταριανοί, όμως, είχαν υποσχεθεί ότι θα έφερναν στον σύλλογο την «Κούπα με τα μεγάλα αυτιά». Πέρασαν 11 χρόνια από τότε, και μόνο δύο σεζόν πλησίασαν το «ασημικό». Ολες τις υπόλοιπες, οι πρόωροι αποκλεισμοί διαδέχονταν, ο ένας τον άλλον.

Εφέτος, οι οπαδοί της Παρί ένιωθαν βέβαιοι πως η στιγμή που τόσον καιρό περίμεναν, είχε έρθει. Το περασμένο καλοκαίρι έφτασαν στο Παρίσι, ο Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ, ο Ασράφ Χακίμι, ο Σέρχιο Ράμος, ο Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα, ο Ντανίλο Περέιρα, ο Νούνο Μέντες και, κυρίως, ο Μέσι. Το ετήσιο μισθολόγιο του ρόστερ εκτοξεύτηκε στα 630 εκατ. ευρώ. Ο αλ-Κελαΐφι εξέφραζε την πεποίθησή του ότι, επιτέλους, οι αστρονομικές επενδύσεις τόσων ετών θα αποδώσουν. Σαν καλός οιωνός, η έδρα του εφετινού τελικού «μετακόμισε», από την Αγία Πετρούπολη στο Παρίσι. Η Παρί νίκησε τη Ρεάλ στην πρώτη τους αναμέτρηση στους «16» της διοργάνωσης, και στη ρεβάνς προηγείτο στο σκορ έως το 61′. Κανένας δεν περίμενε ότι ένας 37χρονος (Λούκα Μόντριτς) και ένας 36χρονος (Καρίμ Μπενζεμά) θα της έκοβαν το δρόμο. Οτι θα αποτύγχανε παταγωδώς, για ακόμη μια φορά.

Η Παρί είναι το ποδοσφαιρικό… γεφύρι της Αρτας. Εξι διαφορετικοί αρχιτέκτονες (προπονητές) δεν κατάφεραν να το ολοκληρώσουν, παρά το ιλιγγιώδες ποσό -πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ- που δαπανήθηκε για μεταγραφές από τους άραβες ιδιοκτήτες τα 11 τελευταία χρόνια. Ο πρώτος ήταν ο Κάρλο Αντσελότι. Ο «στρατηγός» της Ρεάλ που, προ ημερών, την απέκλεισε. Επειτα από ενάμισι χρόνο στο Παρίσι (2011-2013) απολύθηκε, ως υπεύθυνος για την ευρωπαϊκή της αποτυχία. Την αμέσως επόμενη σεζόν, ο ιταλός κόουτς κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ ως προπονητής της Ρεάλ. Με τον Τόμας Τούχελ συνέβη κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό: απομακρύνθηκε από την Παρί τον Δεκέμβριο του 2020 και σήκωσε τη «Μεγάλη Κούπα» πέντε μήνες μετά, με την Τσέλσι. Από το Παρίσι έφυγε με τη στάμπα του αποτυχημένου και ο Εμερι, ο οποίος, στη συνέχεια, «απογείωσε» τη Βιγιαρεάλ. Για τον αλ-Κελαΐφι έφταιγαν, πάντοτε, οι προπονητές.

Τώρα θα «την πληρώσει» ο Ποτσετίνο, για να προσληφθεί στη θέση του ο Ζινεντίν Ζιντάν. Αλλά όλος ο κόσμος γνωρίζει, πόσο καλή δουλειά είχε κάνει στις προηγούμενες ομάδες του: στην Εσπανιόλ, στη Σαουθάμπτον και, κυρίως, στην Τότεναμ. Το ότι ο λονδρέζικος σύλλογος έφτασε να παίξει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, το οφείλει, πρωτίστως, σε εκείνον. Ο Αργεντινός δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά στην Παρί, που είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τις τρεις προηγούμενες, επειδή, απλούστατα, δεν είναι… κανονική ομάδα.

Ομάδα σημαίνει οργάνωση, «χημεία» μεταξύ των μελών της, ξεκάθαροι ρόλοι, κανόνες και πειθαρχία. Απόλυτη υπακοή στις εντολές του προπονητή. Αυτό, ο Κελαΐφι, ποτέ δεν μπόρεσε να το καταλάβει. Οπως, κάποτε, ο Φλορεντίνο Πέρεθ, έτσι κι αυτός πιστεύει πως οι ακριβότεροι ποδοσφαιριστές θα νικήσουν, οπωσδήποτε, τους φθηνότερους. Αν δεν το κάνουν, φταίει ο προπονητής. Ούτε που περνάει από το μυαλό του ότι οι τρεις παίκτες που όλοι οι σύλλογοι του Κόσμου θα ήθελαν να έχουν στην επίθεσή τους (Εμπαπέ, Μέσι, Νεϊμάρ), ίσως να μη «χωράνε» στην ίδια ομάδα. Οτι, όπως όλοι οι άλλοι, πρέπει να αντικαθίστανται όταν είναι κουρασμένοι, ή ντεφορμέ.

Στον αγώνα με τη Ρεάλ, ήταν φανερό ότι, κάποια στιγμή, ο Μέσι και ο Νεϊμάρ ξέμειναν από δυνάμεις. Αποκλείεται, να μην το είδε ο Ποτσετίνο. Επίσης, είναι βέβαιο ότι δεν θα άφηνε εκτός ενδεκάδας τον φορμαρισμένο ντι Μαρία (τον έριξε στο ματς όταν, πια, τα πάντα είχαν κριθεί). Το μεγάλο λάθος του ήταν ότι, αντί να κοουτσάρει την ομάδα όπως γνωρίζει, προτίμησε να κρατήσει τις ισορροπίες. Να μη δυσαρεστήσει τις «ντίβες» της ομάδας του, αλλά και τον εργοδότη του.

Ο Ποτσετίνο είχε πάρει μια πρώτη γεύση για τη μενταλιτέ που επικρατεί στον σύλλογο, πριν από έξι μήνες. Στον αγώνα της Παρί με τη Λιόν, στα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου, περίπου 10 λεπτά πριν από τη λήξη, είχε αντικαταστήσει τον Μέσι, που… περπατούσε, με τον Ικάρντι. Ο «Λίο» φρόντισε, αμέσως, μπροστά σε όλους, να του δείξει τη δυσαρέσκειά του. Ο προπονητής δικαιώθηκε πανηγυρικά γι’ αυτή την αλλαγή (ο Ικάρντι σκόραρε το νικητήριο γκολ της ομάδας του), όμως την επόμενη μέρα ένας συγγενής του ιδιοκτήτη της Παρί, πόσταρε μια φράση γεμάτη νόημα: «Το Λονδίνο είναι μια όμορφη πόλη, ήδη το ξέρεις αυτό»…

Τον Ποτσετίνο τον «έκαψε» η ατολμία του, όμως αυτή τη φορά μπορεί να έχει πρόβλημα και ο ίδιος ο αλ-Κελαΐφι. Η εφετινή αποτυχία της Παρί είναι πιο οδυνηρή από κάθε προηγούμενη. Το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ θα ήταν η ιδανική «χρυσόσκονη» για τη γιορτή του Παγκοσμίου Κυπέλλου που θα φιλοξενήσει το Κατάρ στο τέλος του έτους. Αλλωστε, η διοργάνωση αυτή ήταν η αφορμή για την τεράστια επένδυση των Αράβων στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News