Ο τελικός στα 400 μέτρα ελεύθερο, το περασμένο Σάββατο, είχε χαρακτηριστεί ως «η κούρσα του αιώνα» στην κολύμβηση γυναικών. Εγινε μάχη. Η Αυστραλή Αριάρν Τίτμους πήρε το χρυσό μετάλλιο, η Καναδή Σάμερ Μάκιντος, το αργυρό και η Αμερικανίδα Κέιτι Λεντέκι, το χάλκινο. Αλλά καμία από αυτές τις τρεις «σούπερ» αθλήτριες της πισίνας δεν πλησίασε, καν, το ατομικό της ρεκόρ.

Την Τρίτη (30/7) έπεσαν στο νερό οι τέσσερις ταχύτερες κολυμβήτριες των 100 μέτρων ύπτιο. Νίκησε η Αυστραλή Κάιλι ΜακΚίον, πετυχαίνοντας ολυμπιακό ρεκόρ. Αλλά δεν κατάφερε να καταρρίψει το παγκόσμιο: αυτό που κατέχει η αμερικανίδα Ρίγκαν Σμιθ, η οποία τερμάτισε δεύτερη.

Στους άνδρες, τα ίδια. Είδαμε ρεκόρ Αγώνων, όμως όχι παγκόσμια. Με τόσο ταλέντο στην πισίνα, αυτό είναι παράδοξο. Σαν κάτι να εμποδίζει τους καλύτερους κολυμβητές και τις καλύτερες κολυμβήτριες του Κόσμου, που ταξίδεψαν στο Παρίσι σε εξαιρετική αγωνιστική κατάσταση (όπως μαρτυρούν οι επιδόσεις τους στο προηγούμενο χρονικό διάστημα), να φτάσουν στο peak τους.

Ο Λεόν Μαρσάν, ο 22χρονος Γάλλος ο οποίος πέρυσι στο Παγκόσμιο της Φουκουόκα κατέρριψε και το τελευταίο «στοιχειωμένο» ρεκόρ του θρυλικού Μάικλ Φελπς, στα 400 μέτρα μικτή ατομική, κατέκτησε στο Παρίσι το πρώτο του χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, στο ίδιο αγώνισμα, με ολυμπιακό ρεκόρ. Οι Γάλλοι πανηγύρισαν έξαλλα την επιτυχία του, όμως οι «ειδικοί» (και οι διοργανωτές) ήλπιζαν σε ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Τους ίδιους τους αθλητές δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Σε ένα σπορ στο οποίο κρίνεται σε εκατοστά του δευτερολέπτου ποιος θα ανέβει στο πόντιουμ και ποιος θα γυρίσει σπίτι με άδεια χέρια, εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να προσπεράσουν τους ανταγωνιστές τους. Η ΜακΚίον το παραδέχτηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Απόψε ήθελα μόνο να ακουμπήσω πρώτη τον τοίχο (το εσωτερικό τοίχωμα της πισίνας). Δεν με ένοιαζε τίποτε άλλο». Αλλά το μυστήριο παραμένει.

Από το 2008 κι έπειτα, τα παγκόσμια ρεκόρ στην κολύμβηση… έπεφταν βροχή. Στο Παρίσι, στα μισά του αγωνιστικού προγράμματος, ακόμη δεν είδαμε ούτε ένα. Μήπως φταίει η πισίνα; Είναι μια θεωρία που, όπως λέει η επιστήμη, δεν απέχει από την πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, φταίει το βάθος της πισίνας που κατασκευάστηκε για προσωρινή χρήση στη «La Défense Arena», η οποία κανονικά φιλοξενεί αγώνες ράγκμπι και συναυλίες. Είναι μικρό. Μόλις 2,2 μέτρα. Στο Πεκίνο (2008) ήταν 10. Εκεί, στο «Water Cube», είχαν σημειωθεί πολλά και τρομερά ρεκόρ. Εκείνες οι εξαιρετικές επιδόσεις είχαν αποδοθεί, εν μέρει, στο μεγάλο βάθος της πισίνας. Γι’ αυτό, έκτοτε, η ντιρεκτίβα της διεθνούς ομοσπονδίας υγρού στίβου όριζε ως επιθυμητό βάθος τα 3 μέτρα και ως ελάχιστο, τα 2,5.

Οπως εξήγησε στο Athletic η Αμαντίν Αφταλιόν, στέλεχος του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας, μικρότερο βάθος σημαίνει μεγαλύτερη αναταραχή στο νερό, η οποία επιβραδύνει την κίνηση του κολυμβητή. «Οταν κολυμπάς, προκαλείς ένα κύμα πίσω και κάτω από το σώμα σου. Αν η πισίνα είναι ρηχή, το κύμα επιστρέφει από τον πυθμένα στην επιφάνεια πιο δυνατό και με μεγαλύτερη συχνότητα, αυξάνοντας την αντίσταση του νερού στις κινήσεις των χεριών και των ποδιών.

«Είναι αδιανόητο», τόνισε η Αφταλιόν, το ότι κατασκεύασαν αυτή την πισίνα, η οποία δυσκολεύει τις μεγάλες επιδόσεις. Οσοι κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, έχουν νιώσει πόσο δύσκολο είναι να κολυμπήσουν όταν βρίσκονται πίσω από κάποιον που σηκώνει κύμα. Επίσης, πόσο πιο αργά κολυμπούν μόλις φτάσουν κοντά στην ακτή. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή το σώμα τους αγγίζει την άμμο, αλλά γιατί το σημείο είναι πολύ ρηχό, και το νερό δεν μπορεί να κυκλοφορήσει».

Μέχρι στιγμής, σε αρκετά από τα κολυμβητικά αγωνίσματα στο Παρίσι οι νικητήριοι χρόνοι είναι καλύτεροι από τους αντίστοιχους στο Παγκόσμιο της Φουκουόκα, ή στους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Που σημαίνει ότι το επίπεδο των αθλητών και των αθλητριών σε αυτή τη διοργάνωση είναι εξαιρετικό. Αλλά το νερό -ή ποιος ξέρει τι άλλο- τους στερεί την ελάχιστη ώθηση που θα τους/τις χάριζε ένα παγκόσμιο ρεκόρ.

Εχουμε λίγες μέρες ακόμη. Μπορεί να το δούμε απόψε, κιόλας. Ισως, από τον νέο «εθνικό ήρωα» των Γάλλων, τον Μαρσάν, ο οποίος το βράδυ θα αγωνιστεί σε δυο τελικούς: στα 200 μέτρα πεταλούδα και στα 200 μέτρα πρόσθιο. Θα προσπαθήσει να κερδίσει δύο κούρσες μέσα σε δύο ώρες. Δεν το έχει κατορθώσει ούτε ο Φελπς στους πέντε Ολυμπιακούς Αγώνες που έλαβε μέρος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News