Εμεινε στην Ιστορία ως «Η Μέρα του Πελέ». Στην πραγματικότητα, ήταν νύχτα. Η Βάσκο ντα Γκάμα υποδεχόταν στο «Μαρακανά» τη Σάντος, του κορυφαίου βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, και στο γιγάντιο στάδιο του Ρίο ντε Τζανέιρο είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 100.000 θεατές – οπαδοί και των δυο ομάδων. Για πρώτη φορά, κανείς τους δεν ενδιαφερόταν για το αποτέλεσμα του αγώνα. Ηθελαν μόνο να δουν το «μαύρο διαμάντι» να σκοράρει το χιλιοστό γκολ της καριέρας του. Το ημερολόγιο έγραφε 19 Νοεμβρίου 1969 και στην Ελλάδα ξημέρωνε η 20η του μήνα.

Ο Κόσμος περίμενε με αγωνία τη δεύτερη βόλτα του Ανθρώπου στη Σελήνη, όμως ένας από τους δυο αστροναύτες του «Απόλλων 12», ο Αλαν Μπιν, κατέστρεψε την έγχρωμη τηλεοπτική κάμερα που μετέφερε, στρέφοντάς την, κατά λάθος, προς τον Ηλιο. Λες και το Σύμπαν είχε συνωμοτήσει, ώστε το παγκόσμιο ενδιαφέρον να στραφεί στο «Μαρακανά».

Οι παίκτες της Βάσκο είχαν αποφασίσει να μην κάνουν στον Πελέ την παραμικρή χάρη. Αμύνονταν σθεναρά. Οι φίλαθλοι, όμως, ακόμη και οι υποστηρικτές των γηπεδούχων, είχαν πληρώσει για να γίνουν μάρτυρες αυτής της ιστορικής στιγμής. Κάθε φορά που ο βραχύσωμος «μάγος» γινόταν κάτοχος της μπάλας κοντά στην αντίπαλη περιοχή, πετάγονταν από τις θέσεις τους σαν ελατήρια. Κάποιοι «τα έβαλαν» και με τους ποδοσφαιριστές της ομάδας τους, που δεν άφηναν τον Πελέ να τους ντριμπλάρει.

Ενα σουτ του μεγάλου άσου αποκρούστηκε από τον τερματοφύλακα Αλμέιδα. Ενα άλλο έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι. Η Σάντος προηγήθηκε στο 17′. Η Βάσκο ισοφάρισε στο 55′. Και τα δυο γκολ πανηγυρίστηκαν χλιαρά. Στο 79′, όμως, τα αίματα άναψαν. Ο Κλοντοάλντο πάσαρε στον Πελέ, εκείνος μπήκε στην περιοχή της Βάσκο και ανατράπηκε από έναν αμυντικό. Ο διαιτητής έδειξε την άσπρη βούλα, μέσα σε πανδαιμόνιο διαμαρτυριών από τους παίκτες των γηπεδούχων, ενώ στις εξέδρες οι οπαδοί και των δύο ομάδων φώναζαν ρυθμικά το όνομα του «Βασιλιά».

«Ξαφνικά, το στάδιο σίγησε. Η μπάλα, ο Αλμέιδα (ο τερματοφύλακας) κι εγώ. Εκείνη τη στιγμή με κυρίευσε ο φόβος της αποτυχίας. Ετρεμα. Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά τόσο μεγάλη ευθύνη. Ηξερα ότι όλοι περίμεναν αυτό το γκολ, αν και, τελικώς, ελάχιστοι το είδαν. Οι περισσότεροι έκλεισαν τα μάτια, ή έστρεψαν το βλέμμα τους αλλού. Εκανα τον σταυρό μου και πήρα ελάχιστη φόρα», θυμάται ο ίδιος ο Πελέ. Το ρολόι του «Μαρακανά» έδειχνε 23:23. Εκανε δυο βήματα και κοντοστάθηκε, για να ξεγελαστεί ο γκολκίπερ και να πέσει σε μια γωνία. Αλλά, εκείνος έμεινε όρθιος. Ο Πελέ σούταρε με το δεξί, ο Αλμέιδα εκτινάχτηκε προς τη σωστή κατεύθυνση, τεντώθηκε, όμως δεν κατάφερε να ακουμπήσει τη μπάλα. «Γκόοοοοολ!».

Ακούστηκε σαν μια τεράστια έκρηξη, σε ολόκληρη τη Βραζιλία. Ακόμη και τα αυτοκίνητα στους δρόμους είχαν ακινητοποιηθεί, τη στιγμή της εκτέλεσης, καθώς οι επιβάτες τους παρακολουθούσαν την εξέλιξη του αγώνα από το ραδιόφωνο. Για ένα λεπτό, η χώρα κράτησε την αναπνοή της. Κι έπειτα, ξέσπασε: «Γκόοοοοολ!». Μέσα στο «Μαρακανά», ο Πελέ έτρεξε προς το τέρμα, μάζεψε τη μπάλα από τα δίχτυα και τη φίλησε. Δεκάδες φωτογράφοι εισέβαλαν στο τερέν, ενώ οι συμπαίκτες του τον σήκωσαν στους ώμους. Μόλις ανέκτησε την ανάσα του, ο σκόρερ αφιέρωσε το ιστορικό του γκολ στα φτωχά παιδιά της Βραζιλίας. Η επανέναρξη του αγώνα βρήκε τις εξέδρες μισοάδειες. Το υπόλοιπο ματς δεν είχε, πια, κανένα ενδιαφέρον.

Η φρενίτιδα για τα χίλια γκολ του Πελέ είχε αρχίσει ένα μήνα νωρίτερα, τον Οκτώβριο του ’69, όταν μια βραζιλιάνικη εφημερίδα υπολόγισε όλα τα τέρματα που είχε πετύχει αυτός ο ποδοσφαιρικός ήρωας (με οποιαδήποτε φανέλα κι αν αγωνίστηκε, σε όλες τις διοργανώσεις, σε επίσημα και φιλικά παιχνίδια) και δημοσίευσε τη σούμα: 995. Για να σκοράρει τα υπόλοιπα πέντε όσο το δυνατόν πιο σύντομα, οι συμπαίκτες του στη Σάντος συμφώνησαν να εκτελεί εκείνος και τα πέναλτι, αν και ο «σπεσιαλίστας» ήταν άλλος. Στις 14 Νοεμβρίου, στη Ζοάο Πεσόα, είχε φτάσει τα 999. Το κοινό τον παρακινούσε να βάλει ακόμη ένα, όμως συνέβη κάτι απρόοπτο: ο τερματοφύλακας της Σάντος, Ζαΐρ Εστεβάο, τραυματίστηκε και αλλαγές δεν επιτρέπονταν τότε. Ο αναπληρωματικός, σε αυτές τις περιπτώσεις, ήταν… ο Πελέ.

Στις 16 Νοεμβρίου, με αντίπαλο την Μπαΐα, ο Πελέ πάλι δεν τα κατάφερε. Κάποια στιγμή πέρασε και τον αντίπαλο γκολκίπερ, πλάσαρε σε κενή εστία, όμως πάνω στη γραμμή τέρματος απέκρουσε σωτήρια ένας αμυντικός των γηπεδούχων, ο Νίλντο Μπίρο Ντόιντο. Το τι άκουσε από τους οπαδούς της ομάδας του, δεν περιγράφεται. Ολοι ήθελαν να δουν το χιλιοστό γκολ του Πελέ… Καλύτερα, όμως, που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Γιατί το επόμενο παιχνίδι της Σάντος θα διεξαγόταν στο χλιδάτο «Μαρακανά», τη μέρα που η Βραζιλία γιόρταζε τη «Σημαία της Δημοκρατίας» και η μητέρα του Πελέ, τα γενέθλιά της.

Η Gazeta Esportiva, μια από τις κορυφαίες εφημερίδες της χώρας εκείνη την εποχή, είχε υποστηρίξει ότι το «Milésimo» είχε επιτευχθεί μια εβδομάδα νωρίτερα. Ισχυριζόταν πως είχε ανακαλύψει δυο «ξεχασμένα» γκολ του Πελέ. Με τον δικό της λογαριασμό, λοιπόν, το τέρμα του στον αγώνα με τη Βάσκο ήταν το υπ’ αριθμόν 1.003. Στο τέλος, όμως, συντάχθηκε με τα υπόλοιπα ΜΜΕ.

Για να φτάσει τα χίλια γκολ, ο Πελέ (29 ετών τότε) χρειάστηκε 912 ματς. Το 1977, που ολοκλήρωσε την καριέρα του στα γήπεδα, είχε σκοράρει 1.281 φορές σε 1.363 αγώνες, σύμφωνα με την καταμέτρηση του IFFHS (Διεθνές Ινστιτούτο Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου), την οποία υιοθετεί η FIFA. Βεβαίως, υπάρχουν κι άλλοι ποδοσφαιριστές που κατάφεραν να ξεπεράσουν αυτόν τον τρομακτικό αριθμό τερμάτων. Ο Φέρεντς Πούσκας είναι ένας από αυτούς. Αλλά, κανείς δεν είχε την υπομονή να τα συγκεντρώσει και να τα μετρήσει. Δεν ήταν εύκολο, εκείνα τα χρόνια. Μόνον οι Βραζιλιάνοι το έκαναν, για χάρη του «βασιλιά» τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News