Ο κυριακάτικος τελικός του αμερικανικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος γυναικών ήταν το τελευταίο ματς της μυθικής της καριέρας. Στα 38 της χρόνια η Μέγκαν Ραπίνο, κατά πολλούς η κορυφαία φιγούρα όλων των εποχών στη θηλυκή πλευρά της μπάλας, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο του «Σναπντράγκον Στέιντιουμ, στο Σαν Ντιέγκο, ελπίζοντας σε ένα αποθεωτικό φινάλε, όμως για εκείνη το παιχνίδι κράτησε μόλις τρία λεπτά. «Αλλιώς τον είχα ονειρευτεί αυτόν τον αγώνα», δήλωσε αποχωρώντας, γεμάτη παράπονο, μετά τον τραυματισμό της στον αχίλλειο τένοντα.

Η ομάδα της, OL Reign, την οποία υπηρέτησε για πάνω από μια δεκαετία, ηττήθηκε (2-1) από τη NJ/NY Gotham FC, κι έτσι η Ραπίνο αποχαιρέτησε το ποδόσφαιρο χωρίς να γευθεί τη χαρά της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος στο δικό της «βασίλειο», τα γήπεδα των ΗΠΑ. Μόνο στη Γαλλία κέρδισε τον τίτλο, το 2013 με τη Λιόν. Αλλά αυτό το τρόπαιο δεν θα της λείψει. Η αμερικανίδα εξτρέμ «σήκωσε» δυο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο (το 2015 και το 2019), έφτασε σε ακόμη έναν τελικό (2011), στέφθηκε χρυσή Ολυμπιονίκης (το 2012 στους Αγώνες του Λονδίνου) και βραβεύτηκε με τη «Χρυσή Μπάλα» δίπλα στον Λιονέλ Μέσι (2019).

Φτάνουν και περισσεύουν, για να της εξασφαλίσουν μια εξέχουσα θέση στην ιστορία του αθλήματος. Ωστόσο, η Ραπίνο δεν έγινε εξώφυλλο στο Time, ή το Sports Illustrated, μόνο για τις εκπληκτικές της επιδόσεις στο χορτάρι. Δεν ήταν, απλώς, μια σούπερ-σταρ των σπορ, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου. Υπήρξε μια πραγματική, μαχητική influencer, που ανέβηκε στο βήμα της δημοφιλίας της και «δάνεισε» τη δυνατή φωνή της σε όσους έχουν ανάγκη να ακουστούν. Σε όλους όσοι παλεύουν εναντίον των κάθε είδους διακρίσεων.

«Αυτό που κάναμε εκτός γηπέδων, είχε πολύ μεγαλύτερη σημασία από ό,τι η επιτυχία μας στο ποδόσφαιρο», τόνισε, χρησιμοποιώντας τον πληθυντικό… της σεμνότητας. «Οποιος κατορθώνει να κερδίσει κάποια αναγνωρισιμότητα, οφείλει να την εξαργυρώνει για το κοινό καλό – όχι μόνο προς όφελός του». Αυτή την αναγνωρισιμότητα, που της επέτρεψε να παίξει τον κοινωνικό της ρόλο, η Ραπίνο την κατέκτησε στα 27 της. Το 2012. Μέχρι τότε, είχε αποφύγει ακόμη και να φανερώσει τις σεξουαλικές της προτιμήσεις. Αποκάλυψε ότι της αρέσουν οι γυναίκες, και αυτή ήταν η απαρχή της πλούσιας ακτιβιστικής της δράσης.

Το 2016, πριν από το φιλικό ματς των ΗΠΑ με την Ταϊλάνδη, γονάτισε στη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου της χώρας της, διαμαρτυρόμενη για τα φαινόμενα ρατσισμού και αστυνομικής βίας. Ηταν η πρώτη λευκή αθλήτρια που το τόλμησε. Το 2019 σήκωσε το λάβαρο του δικαστικού αγώνα εναντίον της αμερικανικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, διεκδικώντας ίσες αμοιβές για τους άνδρες και τις γυναίκες διεθνείς. Δικαιώθηκε. Για το ζήτημα των ανισοτήτων στην εργασία μίλησε και από το βήμα του Κογκρέσου. Και δεν έχασε ευκαιρία να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των γυναικών, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, και τα θύματα των πάσης φύσεως φυλετικών και κοινωνικών αδικιών.

Δεν δίστασε να τα βάλει και με τον Ντόναλντ Τραμπ. Τον Ιούνιο του 2019 εμφανίστηκε σε ένα βίντεο του ποδοσφαιρικού περιοδικού Eight By Eight, να απαντά στην ερώτηση αν η εθνική ομάδα των ΗΠΑ θα επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο σε περίπτωση κατάκτησης του Παγκοσμίου Κυπέλλου: «Δεν πρόκειται να πάω στον γ****ένο Λευκό Οίκο. Ετσι κι αλλιώς, δεν θα μας προσκαλέσουν». Ο Πρόεδρος της απάντησε στο Twitter: «Η Μέγκαν θα πρέπει πρώτα να κερδίζει, και ύστερα να μιλάει. Τελειώστε τη δουλειά!». Την τελείωσαν, νικώντας στον τελικό, στον οποίο παρευρέθηκε ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά όχι ο Τραμπ.

Το περασμένο καλοκαίρι η τύχη της έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Στη φάση των «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου γυναικών, στην Αυστραλία, η Ραπίνο αστόχησε στο κρίσιμο πέναλτι, και οι ΗΠΑ αποκλείστηκαν. Ο Τραμπ δεν έχασε την ευκαιρία να σχολιάσει χαιρέκακα στα social media: «Ωραίο σουτ, Μέγκαν, η ομάδα πήγε στην Κόλαση!!!». Στα τέλη Σεπτεμβρίου η Ραπίνο αγωνίστηκε με το εθνόσημο για τελευταία φορά, στη νίκη των ΗΠΑ επί της Νότιας Αφρικής (2-0). Αποχώρησε από το τερέν στο 54′, μέσα σε αποθέωση, ολοκληρώνοντας μια διεθνή καριέρα 18 ετών με 203 συμμετοχές και 63 γκολ.

Ο Τράμπ δεν είναι ο μόνος που την αντιπάθησε για τις απόψεις της και το θάρρος της να τις εκφράζει. Ακροδεξιοί, ρατσιστές, ομοφοβικοί και μισογύνηδες, έβρισκαν διάφορες αφορμές για να στάξουν δηλητήριο. Την ειρωνεύτηκαν για την προσπάθεια να τονίσει τη θηλυκότητά της, φορώντας ένα λευκό φόρεμα Valentino στη φωτογράφιση για το Sports Illustrated, για τη συνήθειά της να αλλάζει διαρκώς το χρώμα των μαλλιών της, για τους «γεμάτους αλαζονεία» πανηγυρισμούς της με τα χέρια τεντωμένα στο πλάι. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην πρόοδο του γυναικείου ποδοσφαίρου. «Είμαστε σαν αγριολούλουδα που φύτρωσαν στο τσιμέντο», συνήθιζε να λέει η ίδια.

Το 2022 ο Πρόεδρος Μπάιντεν της απένειμε το «Μετάλλιο της Ελευθερίας», αναγνωρίζοντας την προσφορά της στον αθλητισμό και την κοινωνία των ΗΠΑ – κανένας άλλος ποδοσφαιριστής, άνδρας ή γυναίκα, δεν έχει απολαύσει τέτοια τιμή.

Τώρα η Ραπίνο σκοπεύει να μοιραστεί περισσότερο χρόνο με την αρραβωνιαστικιά της, Σου Μπερντ, τη 42χρονη πρώην σταρ του αμερικανικού μπάσκετ. Στα σχέδιά της είναι και η αγορά μιας επαγγελματικής γυναικείας ομάδας -όχι, απαραιτήτως, ποδοσφαιρικής. Αλλά κανείς από όσους τη γνωρίζουν δεν θα εκπλαγεί, αν τη δει στην πολιτική.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News