Οι φίλαθλοι κάτω των 60 ετών δεν είχαν δει ομάδα να κατακτά το Πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής, αήττητη. Πάνε 55 χρόνια από τότε που το είχε κατορθώσει ο Παναθηναϊκός (του Μπόμπεκ), την περίοδο 1963-1964. Ο Δομάζος, ο Λουκανίδης, ο Πανάκης, ο Παπαεμμανουήλ, ο Καμάρας, ο Σούρπης και οι συμπαίκτες τους, σήκωσαν την Κούπα με 24 νίκες και έξι ισοπαλίες. Ο εφετινός πρωταθλητής, ο ΠΑΟΚ, επανέλαβε αυτόν τον άθλο με ακόμη πιο εντυπωσιακές επιδόσεις: 26 νίκες και τέσσερις ισοπαλίες.

Είναι η μόνη ομάδα σε όλη την Ευρώπη που ολοκλήρωσε τους αγώνες της χωρίς να χάσει ούτε έναν, αφού και η Μακάμπι Τελ Αβίβ -του Βλάνταν Ιβιτς- ηττήθηκε, χθες, στην έδρα της από την Μπνέι Γιεχούντα (3-2). Μετά τη νίκη στα Γιάννενα ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν κατάφερε να κρύψει τη συγκίνησή του. Στη συνέντευξη Τύπου, βούρκωσε. Μόλις τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται, ότι η μεγαλειώδης πορεία του ΠΑΟΚ προς τον τίτλο που πρόσμενε επί 34 ολόκληρα χρόνια, του χάρισε ένα είδος αθανασίας. Ακόμη περισσότερο αν, στις 11 Μαΐου, ο «Δικέφαλος του Βορρά» κάνει το πρώτο του «νταμπλ».

Βεβαίως, ο μεγάλος πρωταγωνιστής του θριάμβου είναι ο Ιβάν Σαββίδης. Για την ακρίβεια, το πορτοφόλι του. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τον ΠΑΟΚ που πήρε το Πρωτάθλημα του 1985: τώρα ο σύλλογος είναι πλούσιος και ισχυρός – δικαιούται να ονειρεύεται ότι πάνω στην εφετινή του επιτυχία μπορεί να οικοδομήσει ένα σερί τίτλων. Δεν θα έρθει η Αθήνα να του αρπάξει τους καλύτερούς του παίκτες, όπως είχε συμβεί πριν από 34 χρόνια με τον πρώτο σκόρερ του, Χρήστο Δημόπουλο, λίγες μέρες μετά τη φιέστα.

Αλλά, έτοιμος να επιστρέψει -του χρόνου- στην κορυφή δείχνει και ο Ολυμπιακός, που πραγματοποίησε έναν απίθανο δεύτερο γύρο (14 νίκες σε 15 ματς). Από τη στιγμή που έλυσε το μεγάλο του πρόβλημα, την αστοχία στην τελική προσπάθεια, έχασε μόνον από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Τερμάτισε τη σεζόν με την πιο παραγωγική επίθεση. Η ατυχία του ήταν πως άρχισε να σκοράρει κατά ριπάς όταν, πια, τα γκολ δεν του ήταν τόσο χρήσιμα. Εχασε τον τίτλο για δεύτερη διαδοχική χρονιά, κάτι που είχε να του συμβεί από το 1996. Εχει το ελαφρυντικό της καινούργιας ομάδας, που χρειάζεται χρόνο για να «μονταριστεί». Στο επόμενο πρωτάθλημα, όμως, αυτή η δικαιολογία δεν θα υπάρχει. Ολα δείχνουν πως η νέα μονομαχία ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού θα είναι συναρπαστική.

Η ΑΕΚ θα βρεθεί, πάλι, σε θέση θεατή, εάν δεν αυξήσει το μπάτζετ της και δεν κάνει πιο σωστές επιλογές στο μεταγραφικό παζάρι. Εφέτος απογοήτευσε. Ακόμη κι αν παρηγορηθεί με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, η πραγματικότητα δεν αλλάζει: θα πρέπει να ψάξουμε πολύ πίσω στο χρόνο, για να βρούμε μια πρωταθλήτρια που παρέδωσε τα σκήπτρα της τόσο εύκολα. Μια αντίστοιχη περίπτωση είναι ο ΠΑΟΚ του 1985-1986. Τη χρονιά αμέσως μετά τον τίτλο του ’85 είχε τερματίσει δέκατος! Η ΑΕΚ δεν έπεσε τόσο χαμηλά – βγήκε τρίτη, όμως η απόστασή της από τον ΠΑΟΚ (23 βαθμοί) και από τον Ολυμπιακό (18) καταδεικνύει την άνευ όρων παράδοσή της. Η αισιοδοξία του Δημήτρη Μελισσανίδη ότι η ομάδα του θα μπορούσε να επαναλάβει τις περσινές της υπερβάσεις, δεν δικαιώθηκε. Αυτά δεν γίνονται… κάθε μέρα.

Θα μας λείψει -του χρόνου- ο Νταμίρ Κάναντι. Ενας εξαιρετικός προπονητής, αλλά και υπέροχος χαρακτήρας. Στα δύο χρόνια που εργάστηκε στην Ελλάδα, παρουσίασε δύο καταπληκτικές εκδόσεις του Ατρόμητου, που κατά καιρούς σκαρφάλωνε ως την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Σεζόν σαν τις δύο τελευταίες, δεν είχαν ξαναζήσει στο Περιστέρι. Κρίμα, που οι οπαδοί της ομάδας δεν τίμησαν με την παρουσία τους, όσο θα έπρεπε, αυτήν την προσπάθεια. Ο ιδιοκτήτης της, Γιώργος Σπανός, έχει δίκιο να παραπονιέται. Τι άλλο θα πρέπει να κάνει, για να δει κόσμο στο γήπεδο;

Από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν, και ο (πέμπτος) Αρης. Το έχει ξανακάνει, να κερδίσει την έξοδό του στην Ευρώπη τη χρονιά που επέστρεψε από τη Β’ Εθνική, όμως εφέτος έπαιξε, κατά διαστήματα, και εξαιρετική μπάλα. Το χθεσινό 7-2 επί της Ξάνθης ήταν το επιστέγασμα μιας δυναμικής επανεκκίνησης, η οποία θα μπορούσε να τον οδηγήσει ακόμη πιο ψηλά, αν ο προηγούμενος προπονητής του, Πάκο Ερέρα, δίδασκε στην ομάδα του και λίγη άμυνα. Ο Αρης ομόρφυνε αυτό το πρωτάθλημα, και συνέβαλε στη συνολική αύξηση των εισιτηρίων που «κόπηκαν» εφέτος στη Σούπερ Λιγκ.

Ο νεανικός Παναθηναϊκός είχε δύο πρόσωπα. Στον δεύτερο γύρο «μουτζούρωσε» την εικόνα του, όμως η 8η θέση, παρά τους 11 βαθμούς που του αφαιρέθηκαν για εξω-αγωνιστικούς λόγους, είναι ένα κερδισμένο στοίχημα για τον Δώνη και τον Νταμπίζα. Με το μικρότερο μπάτζετ στα χρονικά του και την απαγόρευση μεταγραφών, που του έδεναν τα χέρια, κατάφερε να βγάλει τη χρονιά αξιοπρεπέστατα. Αλλά, το έρημο Ολυμπιακό Στάδιο στο τελευταίο του παιχνίδι, με τον Παναιτωλικό, είναι η απόδειξη ότι η υπομονή των οπαδών του τελειώνει. Αυτή ήταν η τέταρτη χρονιά στη σειρά (μετά το 2014-2015) που ο ιστορικός σύλλογος δεν μπόρεσε να διεκδικήσει, έστω, τον τίτλο. Κοντεύει να συμπληρώσει μια δεκαετία μακριά από την κορυφή – και το χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται φως στο τούνελ. Τίποτα δεν προμηνύει ότι το «αύριο» θα είναι καλύτερο.

Το κλάμα του πιτσιρικά στις εξέδρες των «Ζωσιμάδων», που μας έδειξε ο τηλεσκηνοθέτης της Nova, ήταν η σκηνή της αγωνιστικής. Ο ΠΑΣ Γιάννινα υποβιβάστηκε για έβδομη φορά στην (ένδοξη) ιστορία του, όμως είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα κατέβηκε αυτήν την κατηφόρα. Μόλις το 2016-2017 έπαιζε στην Ευρώπη! Τα γκολ του Κόντε και οι αποκρούσεις του Πασχαλάκη του έλειψαν πολύ περισσότερο απ’ όσο περίμενε. Τέλος εποχής και για τον Γιάννη Πετράκη, έπειτα από πεντέμισι συναπτά έτη στον πάγκο του. Το ερώτημα είναι, εάν ο ΠΑΣ θα καταφέρει να επιστρέψει σύντομα στη Σούπερ Λιγκ. Γιατί το παρελθόν διδάσκει πως πολλές ιστορικές ομάδες έχασαν το δρόμο τους, όταν μπήκαν στην περιπέτεια της Β’ Εθνικής.

Ο Απόλλων Σμύρνης, που συγκέντρωσε μόλις 10 βαθμούς, ήταν εξ’ αρχής ο πιο αδύναμος κρίκος του πρωταθλήματος. Ο Λεβαδειακός, που τα τελευταία χρόνια έπαιζε με τη φωτιά και γλίτωνε «στο τσακ», αυτή τη φορά κάηκε. Και ο ΟΦΗ θα πολεμήσει στον κρητικό εμφύλιο, με τον Πλατανιά, για μια θέση στη Σούπερ Λιγκ της επόμενης σεζόν.

Εχουμε παρακολουθήσει πολύ χειρότερα πρωταθλήματα από το εφετινό. Πολύ πιο άδικα, πολύ πιο βίαια. Αλλά, και μόνο το γεγονός ότι ο τέταρτος διαιτητής του αγώνα στη Λιβαδειά, Αλέξανδρος Τσαμούρης, είχε περάσει το Σαββατόβραδο στο νοσοκομείο (έχοντας πέσει θύμα ξυλοδαρμού) και το πρωινό της Κυριακής στο Αστυνομικό Τμήμα, αποδεικνύει πως το ποδόσφαιρό μας απέχει πολύ, ακόμη, από την «κανονικότητα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News