Το πλήθος στη «Rod Laver Arena» την επευφημούσε, λες και ήταν εκείνη η νικήτρια του ημιτελικού στο Αυστραλιανό Οπεν – κι όχι η Ναόμι Οσάκα. Η Σερένα Ουΐλιαμς ανταπέδωσε, ακουμπώντας την παλάμη στο στήθος της, στο μέρος της καρδιάς. Ηταν αποχαιρετισμός στη Μελβούρνη, ή στο τένις, γενικώς;

Ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου, που ακολούθησε, όμως απέφυγε να δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Αλλωστε, δεν κράτησε περισσότερο από τριάμισι λεπτά. «Δεν ξέρω, τελείωσα», είπε, και αποχώρησε με δάκρυα στα μάτια. Λίγο αργότερα ευχαρίστησε τους θαυμαστές της με μια ανάρτησή της στο Instagram: «Μελβούρνη και Αυστραλοί οπαδοί μου, σήμερα δεν ήταν ιδανικό το αποτέλεσμα, ούτε η εμφάνιση, αλλά συμβαίνουν αυτά. Αισθάνομαι τόσο μεγάλη τιμή, να παίζω μπροστά σε όλους σας. Η υποστήριξή σας, οι επευφημίες σας… Εύχομαι μόνο να τα είχα πάει καλύτερα σήμερα. Είμαι ευγνώμων για πάντα σε κάθε έναν από εσάς. Σας αγαπώ. Σας λατρεύω».

Η ήττα της (2-0) από την 23χρονη γιαπωνέζα, την «τσάκισε». Η άμμος στην κλεψύδρα της θρυλικής της καριέρας έχει, σχεδόν, αδειάσει (τον προσεχή Σεπτέμβριο η αμερικανίδα τενίστρια θα κλείσει τα 40) και ο μεγάλος της στόχος -να ισοφαρίσει τα 24 major τρόπαια της Μάργκαρετ Κορτ- απομακρύνεται. Δεν αποκλείεται, αυτή να ήταν η τελευταία της ευκαιρία.

Η Σερένα κατέκτησε τον 23ο της τίτλο σε γκραν-σλαμ τουρνουά στον τόπο των χθεσινών της δακρύων, τη Μελβούρνη, τον Ιανουάριο του 2017. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς έγινε μητέρα. Ναι, η… αθεόφοβη ήταν δύο μηνών έγκυος τη μέρα που θριάμβευε για έβδομη φορά στο αυστραλιανό τουρνουά. Απουσίασε από τα κορτ για 11 μήνες, όμως επέστρεψε στη δράση τον Δεκέμβριο: μόλις δύο μήνες μετά τη γέννηση της κόρης της, αν και ήταν, ήδη, 36 ετών. Το ρεκόρ της Κορτ, της είχε γίνει «ψύχωση» – και το κίνητρό της δεν ήταν η ματαιοδοξία της.

Ο λόγος για τον οποίο η Σερένα παλεύει, έκτοτε, με τον μεγάλο της αντίπαλο, τον χρόνο, για τον 24ο γκραν-σλαμ τίτλο της είναι η ίδια η κάτοχος του ρεκόρ: η Κορτ. Η «βασίλισσα» του τένις των ’70s, που ακόμη και σήμερα, στα 78 της, τελώντας χρέη πάστορα της Πεντηκοστιανής Εκκλησίας στην Αυστραλία, κηρύσσει το μίσος εναντίον της LGBT (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender) κοινότητας, έχοντας προβεί, κατά καιρούς, σε προσβλητικούς υπαινιγμούς για το «αφύσικο» κορμί της Ουΐλιαμς. Κάποιοι από την οικογένεια του τένις, γυναίκες και άνδρες, έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν από την ομοσπονδία να αφαιρέσει το όνομα της Κορτ από τα κορτς στα οποία διεξάγεται το Οπεν της Αυστραλίας. Αλλά η ομοσπονδία αρνήθηκε, με πέντε λέξεις: «Δεν θα ξαναγράψουμε την ιστορία».

Είναι, ακριβώς, η ιστορία που φέρνει τη Σερένα αντιμέτωπη με την Κορτ. Η δική της ιστορία. «Μιά ζωή» προσπαθούσε να απολογηθεί για την εξαιρετική της δύναμη (που ήταν το σήμα κατατεθέν της στην παραμυθένια πορεία της προς την κορυφή του σπορ), επιχειρώντας με διάφορους τρόπους να αποδείξει ότι παραμένει γυναίκα. Κι άλλοτε, υπέμενε τα σεξιστικά σχόλια για την εμφάνισή της που… ανδρόφερνε, τη σωματική διάπλαση, ή το βάρος της. Τον Νοέμβριο του 2018 το GQ θέλησε να την τιμήσει(;) ως Γυναίκα της Χρονιάς, ωστόσο οι υπεύθυνοι του περιοδικού έβαλαν τη λέξη «Woman» σε εισαγωγικά. Οι εξηγήσεις που είχαν δώσει, τότε, δεν ήταν διόλου πειστικές.

Δύο χρόνια νωρίτερα η Σερένα είχε εξομολογηθεί στο ESPN: «Κάθε φορά που δέχομαι ρατσιστικές ή σεξιστικές επιθέσεις, προσπαθώ να φοράω ένα γενναίο χαμόγελο και να μην αφήνω κανέναν να καταλαβαίνει τι νιώθω. Δεν θέλω να του δώσω αυτήν την ικανοποίηση, ακόμη κι αν μέσα μου πεθαίνω. Υπήρχε εποχή που δεν ένιωθα καθόλου άνετα με το σώμα μου, επειδή ήμουν πολύ δυνατή. Αλλά κάθησα και σκέφτηκα: Αυτό το σώμα μού επέτρεψε να είμαι η καλύτερη τενίστρια που θα μπορούσα να είμαι».

Το 1973 η 29χρονη Μπίλι Τζιν Κινγκ είχε αποδεχθεί την πρόκληση του 53χρονου βετεράνου τενίστα, Μπόμπι Ριγκς, να τον αντιμετωπίσει σε έναν αγώνα που έμεινε στην ιστορία του σπορ ως «η μάχη των φύλων» – έγινε και ταινία στον κινηματογράφο. Ο Ριγκς ήθελε να αποδείξει οτι καμία γυναίκα δεν θα μπορούσε να νικήσει έναν άνδρα -ούτε, καν, κάποιον της ηλικίας του-, όμως η Κινγκ κέρδισε με 3-0, σώζοντας την τιμή του γυναικείου τένις. Η Σερένα θεωρεί πως η καριέρα της δεν είναι παρά η συνέχεια εκείνου του αγώνα.

Εικοσιέξι χρόνια μετά (1999) κατέκτησε τον πρώτο της μεγάλο τίτλο, νικώντας στον τελικό του Αμερικανικού Οπεν τη Μαρτίνα Χίνγκις. Το 2002 σκαρφάλωσε στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, όπου παρέμεινε επί 186 διαδοχικές εβδομάδες – όσες και η Στέφι Γκραφ. Κυριάρχησε στα κορτ για πάνω από μια δεκαετία, ξεπερνώντας τη Γερμανίδα, αλλά και τη Μαρτίνα Ναβρατίλοβα. Μετράει, ήδη, περισσότερους τίτλους και από τις δύο εμβληματικές τενίστριες, όμως αυτό δεν της αρκεί. Ούτε το οτι, τον Μάρτιο του 2020, το TIME την περιέλαβε στις γυναίκες που «σημάδεψαν» τα τελευταία 100 χρόνια. Θέλει και το ρεκόρ της Κορτ. Τουλάχιστον, να το ισοφαρίσει. Για να αποχωρήσει ως η πιο επιτυχημένη τενίστρια όλων των εποχών.

Χθες ήταν η δεύτερη φορά που η Οσάκα δεν της επέτρεψε να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Την προηγούμενη, τον Σεπτέμβριο του 2018 στον τελικό του Αμερικανικού Οπεν, η Ουΐλιαμς είχε νευριάσει τόσο, που έκανε τη ρακέτα της κομμάτια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News