Μια υπέροχη χρονιά για τη Φόρμουλα-1 φαινόταν να έχει κριθεί μετά τη νίκη του Μαξ Φερστάπεν στο γκραν-πρι της Ολλανδίας, στις 5 του περασμένου Σεπτεμβρίου. Δύο μήνες μετά, όταν ο Βελγο-ολλανδός πιλότος της Red Bull τερμάτισε πρώτος και στο Μεξικό, η βαθμολογική του απόσταση από τον δεύτερο της κατάταξης έμοιαζε αρκετή για να του εξασφαλίσει τον τίτλο. Αλλά, όταν αυτός (ο δεύτερος) είναι ο Λιούις Χάμιλτον, «ποτέ μη λες ποτέ».

Οδηγώντας τη Mercedes του σαν αφιονισμένος, έκτοτε, ο βρετανός πρωταθλητής πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή αντεπίθεση, που τον έφερε ισόβαθμο (369,5-369,5) με τον μεγάλο του αντίπαλο και άσπονδο εχθρό του. Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, οι φίλοι της ταχύτητας θα ζήσουν ένα τόσο συναρπαστικό φινάλε. Τα πάντα θα κριθούν στην τελευταία εφετινή παράσταση των μονοθέσιων, την Κυριακή (12/12) στο Αμπου Ντάμπι. Σε μια καταδίωξη 306,183 χιλιομέτρων (58 στροφές στην πίστα «Γιάς Μαρίνα» των 5,281 χλμ.).

Αυτή η ισοβαθμία, όμως, δεν σημαίνει, ακριβώς, και ισοπαλία. Αν οι δύο πιλότοι έχουν τους ίδιους βαθμούς και μετά την κούρσα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, παγκόσμιος πρωταθλητής θα στεφθεί ο Φερστάπεν, επειδή έχει πετύχει μια νίκη παραπάνω σε σχέση με τον Χάμιλτον (9-8).

Για να κερδίσει ο 24χρονος Βελγο-ολλανδός τον πρώτο του τίτλο στη Φόρμουλα-1, θα πρέπει:
– Να τερματίσει μπροστά από τον Χάμιλτον.
– Να τερματίσει 10ος, πίσω από τον Χάμιλτον, αλλά να πάρει και τον έξτρα βαθμό του ταχύτερου γύρου.
– Να τερματίσουν και οι δύο εκτός δεκάδας, ή να εγκαταλείψουν.

Για να κερδίσει ο 37χρονος Βρετανός τον 8ο τίτλο του, και να καταρρίψει το ρεκόρ του Μίχαελ Σουμάχερ, χρειάζεται, απλώς, να τερματίσει μπροστά από τον Φερστάπεν, στην 8η ή σε ψηλότερη θέση. Εάν τερματίσει 9ος, με τον Μαξ 10ο, θα πρέπει ο Ολλανδός να μην πάρει τον έξτρα βαθμό του ταχύτερου γύρου.

Η «λεπτομέρεια» ότι ο Φερστάπεν ευνοείται και στην περίπτωση που και οι δύο μονομάχοι εγκαταλείψουν τον αγώνα, σε συνδυασμό με το αμαρτωλό του παρελθόν, έχει κάνει τους οπαδούς του Χάμιλτον να φοβούνται πως ο αντίπαλός του δεν θα αγωνιστεί τίμια. Οσοι παρακολουθούν το σπορ γνωρίζουν πως ο εξαιρετικά ταλαντούχος πιλότος, ο οποίος το 2015 έγινε ο νεαρότερος που έτρεξε στη Φόρμουλα-1, σε ηλικία 17 ετών και 166 ημερών, οδηγεί πολύ επιθετικά, χωρίς να νοιάζεται αν θα ακουμπήσει κάποιο άλλο μονοθέσιο, ή θα το βγάλει εκτός πίστας. Τρεις φορές έχει συγκρουστεί, εφέτος, με τον Χάμιλτον: στο βρετανικό, το ιταλικό και το γκραν-πρι της Σαουδικής Αραβίας, την περασμένη Κυριακή, που φρέναρε αδικαιολόγητα μπροστά από τον Χάμιλτον. Γιατί να μην το επιχειρήσει και τώρα;

Εξαιτίας της «βεντέτας» που έχει ανοίξει ανάμεσα στους δύο πιλότους, ο αγωνιστικός διευθυντής της FIA, Μάικλ Μάσι, ένιωσε την ανάγκη να προειδοποιήσει ότι όποιος οδηγήσει με αντιαθλητικό τρόπο στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, θα τιμωρηθεί με αποκλεισμό, ή θα χάσει όλους τους βαθμούς του. Ο Χάμιλτον τόνισε πως δεν θα αφήσει τέτοιες σκέψεις να στοιχειώσουν το μυαλό του, αν και το μήνυμα «Fuck Off» στο πίσω μέρος του φούτερ που φορούσε την προηγούμενη μέρα, προφανώς αφορούσε την κόντρα του με τον Φερστάπεν. Οσο για τον Βελγο-ολλανδό, στη δική του συνέντευξη Τύπου σχολίασε: «Θέλουμε δράση μόνο στην πίστα. Πιστεύω πως και οι δύο πλευρές θέλουμε να κερδίσουμε καθαρά».

Ο Χάμιλτον δεν είναι ο «άγιος» που παρουσιάζουν τα αγγλικά (κυρίως) media. Τις έχει κάνει κι αυτός τις… κουτσουκέλες του – στο Σίλβερστοουν εμβόλισε τον Φερστάπεν με 280 χλμ/ώρα, τη στιγμή που προπορευόταν, και στο τέλος κέρδισε τον αγώνα. Αλλά ο Φερστάπεν έχει κολλήσει τη ρετσινιά του «κακού παιδιού», επειδή το έχει παρακάνει. Οχι μόνον απέναντι στον Βρετανό, στον οποίο, μεταξύ άλλων, έχει υψώσει το μεσαίο του δάχτυλο, αποκαλώντας τον «ηλίθιο». Το 2018, μετά τον τερματισμό στο γκραν-πρι της Βραζιλίας, είχε κινηθεί απειλητικά εναντίον του γάλλου συναδέλφου του, Εστεμπάν Οκόν, στο χώρο ζύγισης των πιλότων, και τον είχε σπρώξει τρεις φορές.

Είναι οξύθυμος, μπρουτάλ, και δεν ξέρει να χάνει. Δεν είναι μόνον ο τρόπος με τον οποίο οδηγεί, που κάνει πολλούς να τον αντιπαθούν, αλλά και η συμπεριφορά του. Δεν δίνει δεκάρα για τη δημόσια εικόνα του, και κρύβει καλά την προσωπική του ζωή (μόλις πριν από λίγο καιρό μαθεύτηκε ότι είναι σύντροφος της Κέλι Πικέ, της 32χρονης -καλλονής- κόρης του βραζιλιάνου θρύλου της Φόρμουλα-1, Νέλσον Πικέ). Ωστόσο, δεν μπορείς να μην τον παραδεχτείς ως πιλότο. Με ένα υποδεέστερο μονοθέσιο απειλεί να βάλει τέλος, την Κυριακή, στην παντοκρατορία της Mercedes.

Ο μικρόσωμος Χάμιλτον είναι εντελώς διαφορετικός τύπος. Εξωστρεφής, κοσμοπολίτης, πρότυπο lifestyle, φιλάνθρωπος, ακτιβιστής, πρωταγωνιστής στα media και λόγω της πολυτάραχης ερωτικής του ζωής. Δείχνει την αγάπη του στα σπορ (είναι και ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής), στη μουσική (συμμετείχε σε τραγούδι της Κριστίνα Αγκιλέρα), στη Φύση (το 2018 φωτογραφήθηκε να καθαρίζει μια ερημική παραλία της Μυκόνου) και -κυρίως- στους ανθρώπους. Εχει ιδρύσει τον οργανισμό «Mission 44», δωρίζοντας 20 εκατ. λίρες από την περιουσία του, κι έχει έντονη δράση κατά των κάθε μορφής διακρίσεων και ανισοτήτων. Διόλου τυχαία θεωρείται ως «ο μαύρος με τη μεγαλύτερη επιρροή στο Ηνωμένο Βασίλειο». Τώρα, όπως αποκάλυψε το «The Hollywood Reporter», σχεδιάζει μαζί με τον Μπραντ Πιτ την παραγωγή ταινίας για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Αλλες εννέα φορές στο παρελθόν, η νίκη κρίθηκε στον πόντο, ή και στον μισό. Ο Λιούις Χάμιλτον πρωταγωνίστησε δύο φορές σε τέτοια… θρίλερ. Η πρώτη ήταν το 2007. Στο τελευταίο γκραν-πρι της χρονιάς, στη Βραζιλία, διεκδίκησαν τον τίτλο, ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής, Φερνάντo Αλόνσο, ο (ρούκι, τότε) Χάμιλτον, και ο Κίμι Ράικονεν. Στο τέλος νίκησε ο Φινλανδός, με έναν βαθμό διαφορά: Ράικονεν 110, Χάμιλτον 109, Αλόνσο 10. Η δεύτερη, το 2008. Πάλι στη Βραζιλία, όπου ο Χάμιλτον «άρπαξε» τον τίτλο μέσα από τα χέρια του Φελίπε Μάσα και στέφτηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για πρώτη φορά στην καριέρα του.

Με έναν (ή και μισό) πόντο διαφορά έχουν κερδίσει άλλοι επτά πιλότοι: ο Μάικ Χόουθορν (τον Στέρλινγκ Μος) το 1958, ο Φιλ Χιλ (τον Βόλφγκανγκ φον Τριπς, που βρήκε τραγικό θάνατο στον καθοριστικό αγώνα στη Μόντσα) το 1961, ο Τζον Σέρτις (τον Γκέιαμ Χιλ) το 1964, ο Τζέιμς Χαντ (τον Νίκι Λάουντα) το 1976 -αυτή τη μάχη μέχρις εσχάτων αφηγείται η ταινία Rush-, ο Νέλσον Πικέ (τον Κάρλος Ρόιτμαν) το 1981, ο Νίκι Λάουντα (τον Αλέν Προστ) το 1984, και ο Μίχαελ Σουμάχερ (τον Ντέιμον Χιλ) το 1994.

Στην αναβαθμισμένη πίστα του Αμπου Ντάμπι, που είναι μικρότερη σε μήκος και ευνοεί τις μάξιμουμ ταχύτητες των μονοθεσίων, αλλά και τις προσπεράσεις, θα αναδειχθεί την Κυριακή και ο πρωταθλητής στους κατασκευαστές. Η Mercedes προπορεύεται με 587,5 βαθμούς, και ακολουθεί η Red Bull με 559,5.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News