Η δικαίωση της βασικής αρχής του Φερνάντο Σάντος είναι η πρόκριση της εθνικής μας ομάδας στην τελική φάση του Μουντιάλ. «Στην Ελλάδα πρέπει να σταματήσετε να παίζετε μπάλα και να αρχίσετε να παίζετε ποδόσφαιρο» έλεγε συχνά-πυκνά από τους πρώτους μήνες που ήρθε στη χώρα μας για να εργαστεί στην ΑΕΚ, το καλοκαίρι του 2001. Και, πώς τα φέρνει η ζωή, μετά από απόφαση του Μάκη Ψωμιάδη να τον κάνει προπονητή του «Δικεφάλου» και έπειτα από πισωγύρισμα των ανθρώπων του Άρη που είχαν φτάσει σχεδόν σε συμφωνία με τον τότε προπονητή της Πόρτο. Από την πρώτη επαφή που είχα μαζί του φάνηκε να είναι κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Φιλομαθής, φιλόσοφος του ποδοσφαίρου με ισχυρή άποψη, που όμως δεν ήταν δογματική. Πάντα με επιχειρήματα, γι’ αυτό και ο καθρέφτης της αξίας του ως προπονητή και ανθρώπου είναι η γνώμη παικτών που δεν ήταν βασικές του επιλογές στις ομάδες που εργάστηκε. Πάνω από όλα όμως ο Σάντος πίστευε στην αρχή της οικογένειας. Η ομάδα είναι η μητέρα που δεσπόζει κι ο προπονητής ο πατέρας που πρέπει να κρατήσει την ομοιογένεια. Να συμβουλέψει, να πάρει αποφάσεις, να είναι παρών στις μεγάλες αλλά -περισσότερο από όλα- στις δύσκολες στιγμές.

Οι παίκτες είναι τα παιδιά κι ο καθένας έχει τον ρόλο του ή βρίσκει τον ρόλο του μέσα συν τω χρόνω. Κάπως έτσι είδαμε τον μεταμορφωμένο Μήτρογλου, τον συμβιβασμένο με μικρότερο χρόνο συμμετοχής Καραγκούνη, τον ώριμο Παπασταθόπουλο, τον ήρεμο Μανωλά και πλείστα άλλα παραδείγματα που δείχνουν ότι μία ομάδα λειτουργεί μόνο αν υπάρχουν κανόνες. Τη διαχωριστική γραμμή προπονητή με παίκτη, ο Σάντος δεν την πέρασε ποτέ. Δημιούργησε εξαιρετικές σχέσεις με τους παίκτες του αλλά σε καμία περίπτωση δεν έγινε φίλος τους. Θα γίνει σίγουρα κι αυτό, όταν οι ποδοσφαιριστές κρεμάσουν τα παπούτσια τους. Όπως έγινε με τον Νικολαΐδη, τον Ζαγοράκη, τον Ρουΐ Κόστα και πολλούς άλλους. Στην ομάδα υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και ρόλοι. Ο πρώτος που τα υπηρετεί αυτά είναι ο Σάντος. Γι’ αυτό και οι επιτυχίες συνεχίζονται και μετά την εποχή Ρεχάγκελ και μάλιστα στα μάτια μου φαντάζουν και πιο αγνές. Όχι πιο μεγάλες από τη στιγμή που ο Γερμανός μας έδωσε το Euro, αλλά πιο ρομαντικές. Βασισμένες στον παιδαγωγό Σάντος κι όχι στον προπονητή Ρεχάγκελ. Γιατί ο Πορτογάλος, και να είστε σίγουροι γι’ αυτό, μας οδηγεί όλους σε έναν καλύτερο τρόπο σκέψης. Μας κάνει σοφότερους κι όχι δυνατότερους. Άλλωστε με τη δύναμη κατακτήσαμε πολλά στο μακρινό παρελθόν, αλλά μόνο η σοφία της Ελλάδας είναι ακόμα διάχυτη στον κόσμο όλο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News