Την Κυριακή το βράδυ η ΠΑΕ Παναθηναϊκός… ορκιζόταν ότι ο Ντιέγκο Αλόνσο θα παρέμενε στο πόστο του. «Η ομάδα μας έχει προπονητή και δεν υπάρχει θέμα αντικατάστασής του», ανέφερε -επί λέξει- η επίσημη ανακοίνωση. Στην πραγματικότητα, όμως, οι μέρες του ουρουγουανού τεχνικού στον σύλλογο είχαν τελειώσει. Απλώς, έπρεπε πρώτα να πει το «ναι» ο επόμενος.

Το βράδυ της Τρίτης ο Αλόνσο απολύθηκε, μόλις 97 μέρες μετά το πρώτο του επίσημο παιχνίδι στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Οταν ένα τόσο μεγάλο club δεν έχει κατακτήσει τίτλο πρωταθλήματος εδώ και 14 χρόνια, από το 2010, η πίστωση χρόνου που κάθε νέο πρότζεκτ δικαιούται, δεν μπορεί παρά να είναι μικρή. Για εκείνον ήταν μόλις 17 παιχνίδια.

Ο Αλόνσο κατέγραψε τις χειρότερες επιδόσεις από κάθε άλλον προπονητή που πέρασε από τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια, στην αρχή μιας σεζόν. Ακόμη και από τον Λάζλο Μπόλονι. Αφήνει την ομάδα στην 8η θέση του βαθμολογικού πίνακα της Σούπερ Λιγκ, και με μόλις ένα βαθμό στις δύο πρώτες αγωνιστικές του Κόνφερενς Λιγκ. Το χειρότερο ήταν, ότι ο Παναθηναϊκός δεν έδειχνε το παραμικρό σημάδι προόδου. Ακόμη και όσοι -λίγοι- πίστευαν πως έπρεπε να του δοθούν κι άλλες ευκαιρίες, έπαψαν να τον υπερασπίζονται.

Στο φινάλε του κυριακάτικου αγώνα εναντίον του Αρη (1-1) οι οπαδοί στις εξέδρες αποθέωναν έναν πρώην προπονητή της ομάδας τους, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Φοβερό! Επειτα από αυτό, πώς να σταθεί ο Αλόνσο; Η απόλυσή του δεν ήταν λάθος. Λάθος ήταν, όπως αποδείχθηκε, η αποπομπή του Γιοβάνοβιτς πέρυσι τα Χριστούγεννα. Πριν, καν, συμπληρωθεί ένα ημερολογιακό έτος, ο Παναθηναϊκός θα αλλάξει οδηγό για τρίτη φορά. Τέταρτη, αν προσμετρήσουμε και τον (υπηρεσιακό) Χρήστο Κόντη.

Η νέα «ζαριά» του Γιάννη Αλαφούζου είναι ο Ρουί Βιτόρια, ο οποίος αφίχθη στην Αθήνα σήμερα (31/10) το μεσημέρι. Για ακόμη μια φορά μέσα σε (περίπου) 10 μήνες, οι παίκτες του «Τριφυλλιού» θα πρέπει να διδαχθούν και να εφαρμόσουν στο γήπεδο ένα νέο ποδοσφαιρικό σχέδιο – το μοντέλο παιχνιδιού του 54χρονου Πορτογάλου διαφέρει πολύ από αυτό του Αλόνσο, το οποίο ήταν πολύ διαφορετικό από εκείνο του Φατίχ Τερίμ ή του Κόντη, που ήταν ίδιο με εκείνο του Γιοβάνοβιτς. Μοιραία, η αλλαγή αγωνιστικού πλάνου θα «ακυρώσει» κάποιες από τις (πανάκριβες) μεταγραφές που έγιναν το καλοκαίρι.

Ο Βιτόρια έχει καλύτερο βιογραφικό από εκείνο του προκατόχου του, κυρίως χάρη σε όσα πέτυχε στα (σχεδόν) τέσσερα χρόνια που εργάστηκε στην Μπενφίκα. Με τους «Αετούς» της Λισαβώνας κατέκτησε δύο τίτλους πρωταθλήματος, δύο Κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ Πορτογαλίας, ενώ το 2016 έφτασε στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου αποκλείστηκε από την Μπάγερν Μονάχου (1-0, 2-2). Εχει κοουτσάρει σπουδαίους παίκτες, όπως ο Ζοάο Φέλιξ και ο Ρενάτο Σάντσες, τους οποίους ο ίδιος ανέδειξε. Η Μπενφίκα του έπαιζε θεαματικά και επιθετικά, ακόμη και στις πιο δύσκολες ευρωπαϊκές έδρες. Το 2017 ψηφίστηκε ως ο «προπονητής της χρονιάς» στην Πορτογαλία. Αλλά η καριέρα του δεν είχε τη συνέχεια που πολλοί περίμεναν.

Από τον Ιανουάριο του 2019, που απολύθηκε από την Μπενφίκα, εργάστηκε σε χώρες… εξωτικές: στη Σαουδική Αραβία (Αλ Νασρ), στη Ρωσία (Σπαρτάκ Μόσχας) και στην Αίγυπτο (εθνική ομάδα). Στη Σπαρτάκ έμεινε 7 μήνες, αν και είχε υπογράψει για δύο χρόνια. Από την εθνική Αιγύπτου απολύθηκε δυόμισι χρόνια πριν από τη λήξη του συμβολαίου του, παρά τις εξαιρετικές σχέσεις που είχε με τον σούπερ-σταρ της ομάδας, Μο Σαλάχ. Και από τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν άνεργος.

Ο Παναθηναϊκός του δίνει την ευκαιρία να επιστρέψει στην ποδοσφαιρική σκηνή της Ευρώπης. Στο εύλογο ερώτημα, γιατί δεν τον εμπιστεύτηκε τον Ιούνιο, που ήταν ελεύθερος, αλλά προτίμησε να πειραματιστεί με τον άπειρο στον πρωταθλητισμό Αλόνσο, δεν υπάρχει απάντηση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, με εξαίρεση τον Μαρίνο Ουζουνίδη, ο σύλλογος έχει ατυχήσει στις αλλαγές προπονητή μεσούσης της σεζόν: Φάμπρι, Στραματσόνι, Μπόλονι, Τερίμ… Κανείς τους δεν «έπιασε».

Στον Βιτόρια αρέσει να διηγείται την ιστορία του βιολιστή. Που τη μια μέρα έπαιξε σε συναυλία και ο κόσμος τον χειροκρότησε, αλλά την επομένη, σε έναν σταθμό του Μετρό, κανείς δεν του έδωσε σημασία. Τι θέλει να πει με αυτήν την παραβολή; Οτι συχνά οι ικανότητες του προπονητή δεν αναγνωρίζονται όπως θα ‘πρεπε, χωρίς να ευθύνεται εκείνος γι’ αυτό.

Εχει μιλήσει και για την κακή συνήθεια, η δουλειά των προπονητών να κρίνεται από τα αποτελέσματα και τους τίτλους. Στον Παναθηναϊκό, που του παραδίδει το ακριβότερο ρόστερ των τελευταίων ετών, θα τη βιώσει… σε όλο της το μεγαλείο. Μάλιστα, από τα πρώτα, κιόλας, ματς. Ηρθε σε μια ομάδα που η υπομονή της έχει εξαντληθεί εδώ και χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News