Από την ημέρα που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποφάσισε να δώσει στον Σάσα Τζόρτζεβιτς… τα παπούτσια στο χέρι και να φέρει πίσω τον Αργύρη Πεδουλάκη, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος άρχισε να προετοιμάζει τον Ολυμπιακό για «πόλεμο» στους τελικούς. Μέχρι τότε -ακριβώς πριν από ένα μήνα- η «σκούπα» (τρεις νίκες στη σειρά) ήταν το πιο πιθανό σενάριο για την ομάδα του, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που είχε τα χάλια του. Πιστοποιημένα και από τον Αρη, ο οποίος στους ημιτελικούς τον έσυρε μέχρι τον πέμπτο -και τελευταίο- αγώνα της σειράς.

Ο Σφαιρόπουλος, όμως, δεν ξεγελάστηκε. Γνωρίζει πολύ καλά την προπονητική φιλοσοφία και το προφίλ του συναδέλφου του. Τη λυσσαλέα μάχη που δίνει από τον πάγκο σε κάθε παιχνίδι, αρνούμενος να το αφήσει στην τύχη του. Αλλωστε, το ευαγγέλιό του ήταν ανοιχτό από την πρώτη του θητεία στον Παναθηναϊκό: πιεστική, σκληρή άμυνα, ελεγχόμενος ρυθμός, σκεπτόμενο μπάσκετ – κι όλα αυτά χωρίς απαράβατους κανόνες. Τα πάντα επιτρέπονται, αρκεί να εξυπηρετούν τον σκοπό, που είναι η νίκη. Αραγε, πόσοι κόουτς θα τολμούσαν -σε επίσημο παιχνίδι- να χρησιμοποιήσουν τον Διαμαντίδη σε θέση «4», έστω και για λίγο; Ο Πεδουλάκης το έχει δοκιμάσει κι αυτό.

Αυτό που, ίσως, δεν μπορούσε να φανταστεί ο Σφαιρόπουλος, και κανείς άλλος, είναι οτι ο αντίπαλός του θα προλάβαινε -σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα- να μετατρέψει ένα ακίνδυνο σύνολο καλών παικτών σε ομάδα. Κυρίως επειδή ο Πεδουλάκης έπρεπε να το κάνει με ένα ρόστερ που δεν είναι της δικής του επιλογής. Αλλά ο «Αρτζι» -όπως τον αποκαλούν- δεν είναι ένας συμβατικός, προβλέψιμος προπονητής. Θα προσπαθήσει να φτιάξει ομελέτα χωρίς αυγά, έστω κι αν ξέρει οτι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Από τις 21 Απριλίου που προπόνησε για πρώτη φορά την ομάδα του, και στους επτά αγώνες που την είχε κοουτσάρει έως το τζάμπολ του χθεσινού (Πέμπτη) πρώτου τελικού, παλεύει να κάνει το δικό του με το προσωπικό που του κληρονόμησε ο προκάτοχός. Με αλλαγές συστημάτων, θέσεων και ρόλων, με παράξενα σχήματα και -κυρίως- με μια ψυχοπνευματική πλύση εγκεφάλου των παικτών του, οι οποίοι επί Τζόρτζεβιτς είχαν γίνει πολύ… soft για κάτι τέτοιες μάχες.

Ο Σφαιρόπουλος, από την άλλη, είναι ένας μπασκετικός υπολογιστής, που ο προγραμματισμός του -επί της ουσίας- δεν αλλάζει αγώνα με τον αγώνα, για να προσαρμοστεί στην κάθε… τρέλα που θα επιχειρήσει ο αντίπαλος πάγκος. Πρόκειται για δυο εξαιρετικά μυαλά του μπάσκετ, κανονικούς προπονητές, που είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους… Σε αυτόν τον πόλεμο των τελικών, οι μονομαχίες τους θα είναι από τις πιο καθοριστικές μάχες.

Το πρώτο ντέρμπι της σειράς ήταν μια αποστομωτική απάντηση του Πεδουλάκη σε όσους τον αμφισβήτησαν. Κυρίως προς το αφεντικό του, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, που τον έδιωξε – και χθες θαύμαζε την ομάδα του από τις κερκίδες του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας. Ο Παναθηναϊκός «έσπασε» την έδρα του Ολυμπιακού (81-83) με τον Διαμαντίδη εμφανώς επηρεασμένο από τον τραυματισμό του, και με τους δύο κορυφαίους παίκτες του στην επίθεση -τον Ραντούλιτσα και τον Ουίλιαμς- εξαφανισμένους. Είναι απίστευτο, το οτι ο Παναθηναϊκός έβαλε 83 πόντους σε μια πολυδιαφημισμένη άμυνα που δέχεται, κατά μέσο όρο, 64 στην Α1, με τον Ουίλιαμς στον έναν πόντο, τον Ραντούλιτσα και τον Διαμαντίδη στους 4, και με απογοητευτικό ποσοσό 57% στις βολές (8/14). Για να συμβεί αυτό, ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τον αγώνα έχοντας πέντε παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων – και με 29 ασίστ. Ακόμη πιστεύουν κάποιοι, πως ο Πεδουλάκης παίζει μόνο άμυνα;

Στο παρκέ του ΣΕΦ, παρουσίασε μια ομάδα βγαλμένη από τη χρυσή της εποχή: ήρεμη, σοβαρή, με μυαλό και αυτοπεποίθηση, προσηλωμένη στο αριστοτεχνικό του σχέδιο. Για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό, ο Παναθηναϊκός έδειχνε να γνωρίζει ακριβώς τι έπρεπε κάνει σε κάθε φάση. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε τόσο έτοιμος, πνευματικά και αγωνιστικά. Πώς τα κατάφερε; Κάνοντας τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα που συνήθιζε να κάνει ο προκάτοχός του.

• Εδωσε στον Καλάθη τα κλειδιά της επίθεσης, με την εντολή να μη φοβηθεί τα μακρινά σουτ – ακόμη κι αν στην αρχή δεν ήταν εύστοχος. Γνωρίζοντας οτι ο Ολυμπιακός θα τον άφηνε προκλητικά ελεύθερο να σουτάρει από τα 6μ7, για να «σπάσει» τα καλάθια (όπως συνήθιζε τελευταία). Ο Σπανούλης έδωσε τα τρίποντα στον Καλάθη, όμως εκείνος -αυτή τη φορά- τα έβαζε, το ένα μετά το άλλο.
• Στα κρίσιμα σημεία του αγώνα, κράτησε τον Ραντούλιτσα και τον Ουίλιαμς στον πάγκο. Δεν βρήκαν ρυθμό στην αρχή και, αντί να τους δώσει δεύτερη ευκαιρία, προτίμησε εκείνους που ήταν «ζεστοί», αν και κουρασμένοι. Ο Ραντούλιτσα περιφρονεί την άμυνα, ο Ουίλιαμς κρατάει πολύ την μπάλα και καθυστερεί τις αντεπιθέσεις, και ο Πεδουλάκης δεν δίστασε να μη δώσει στους δύο ακριβοπληρωμένους ούτε 10 λεπτά συμμετοχής.
• Εδειξε εμπιστοσύνη στον μέχρι πρόσφατα παραγκωνισμένο Παππά, αλλά και στον Φελντέιν που ξαναβρήκε την αυτοπεποίθησή του. Εδωσε φτερά στον Φώτση, ο οποίος επί Τζόρτεβιτς ήταν… άφαντος. Ακόμη και τον Χαραλαμπόπουλο έβαλε στο βασικό σχήμα, αφήνοντας στον πάγκο έναν παίκτη (Ουίλιαμς) που μέχρι πρότινος ζητούσε συμβόλαιο δυο εκατομμυρίων δολαρίων. Κι εκείνος του το ανταπέδωσε, παίζοντας με την ωριμότητα τριαντάχρονου.
• Αλλαξε από την αρχή όλα τα μαρκαρίσματα, ιδίως του Σπανούλη, και μπέρδεψε τον Ολυμπιακό. Περισσότερο, όμως, αιφνιδίασε τους αντιπάλους του με τον γρήγορο ρυθμό που επέλεξε, κάθε φορά που δινόταν η ευκαιρία στους παίκτες του να τρέξουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News