Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω πόσο και γιατί είναι “μεγάλες ομάδες” η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και οποιαδήποτε άλλη ΠΑΕ θέλετε να προσθέσετε. Πέρα από το αγωνιστικό και ιστορικό κομμάτι, είναι πάνω απ’ όλα Ανώνυμες Εταιρίες. Κανονικές επιχειρήσεις. Μερικές από αυτές είχαν και έχουν μεγάλα έσοδα. Κάποιες άλλες όχι.
Ως Παοκτσής είχα διαφωνήσει, καθέτως και οριζοντίως, με τους διακανονισμούς-διαγραφές χρεών προς το Δημόσιο, οι οποίες είχαν αποφασισθεί τις εποχές των πολύ παχιών αγελάδων. Τότε, που το large ελληνικό κράτος δεν είχε πρόβλημα με διάφορες τροπολογίες να “διακανονίζει” τα χρέη των ΠΑΕ.

Είχα βρίσει, επίσης, φίλους και γνωστούς που έδωσαν, πριν από κάποια χρόνια, από την τσέπη τους λεφτά για να πληρωθούν παίκτες και άμεσες υποχρεώσεις της ομάδας μας. Υποστήριξα με σθένος πως ο ΠΑΟΚ έπρεπε να υποβιβαστεί-χρεοκοπήσει και να ξεκινήσει από την αρχή. Όπως συνέβη και με άλλες “μεγάλες” ομάδες του εξωτερικού. Ξεκίνημα από την αρχή, με καθαρές και σταθερές βάσεις. Με διαφάνεια και σκληρή δουλειά. Αν θέλουμε να μοιάσουμε με άλλους “μεγάλους” συλλόγους της Ευρώπης.  Όπως ήταν φυσικό, εισέπραξα ειρωνείες, αλλά και “κατηγορίες” πως είχα μεταλλαχθεί σε “Αθηναίο εξαιτίας των καυσαερίων”.

Όταν τους ρωτούσα όμως, επιχειρηματίες ή ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοί όπως και εγώ, αν η Εφορία τους χάρισε για οποιοδήποτε λόγο την καταβολή του ΦΠΑ, όλοι απαντούσαν αρνητικά. Όταν τους ρωτούσα αν πλήρωσαν όλα τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις που τους είχαν επιβληθεί κατά καιρούς, με δίκαιες ή άδικες ποινές-κατηγορίες, όλοι απαντούσαν θετικά.
“Είναι μεγάλη ομάδα, έχουμε μεγάλη ιστορία, ήρθαμε πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, τα λαμόγια έφαγαν τα λεφτά και τα κέρδη, είχαμε κακοδιαχείριση”, ήταν μερικά από τα βασικά επιχειρήματά τους. Ο ΠΑΟΚ, όπως και άλλες ομάδες, επιμένω και σήμερα πως κακώς “σώθηκε” από τις πολιτικές παρεμβάσεις, έτσι ώστε όλα τα κόμματα να κρατήσουν τους ψηφοφόρους τους χαρούμενους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Τα ίδια επιχειρήματα, όπως με αυτά για τον ΠΑΟΚ, διαβάζω και ακούω δύο ημέρες για την Ένωση. Η αλήθεια είναι όμως πως η ΑΕΚ φέτος δεν έπαιξε μπάλα. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν είχε και την τύχη με το μέρος της. Τα οικονομικά της χτύπησαν κόκκινο. Όλα όσα μπορούσαν να πάνε στραβά συνέβησαν σε αυτή την αγωνιστική περίοδο. Το περιστατικό με τον Κατίδη ήταν τα πρώτα κερασάκια στην τούρτα. Τα υπόλοιπα τοποθετήθηκαν με την εισβολή των εξαγριωμένων (αλήθεια, με ποιους και γιατί;) οπαδών (ας τους πούμε και έτσι). 

Ακούγοντας, όμως, τον θρήνο για τον επερχόμενο υποβιβασμό της, αναρωτιέμαι αν όλοι αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα στον ίδιο χωροχρόνο. Εντάξει, δέχομαι πως η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα. Είναι άδικο που διάφορα “λαμόγια έφαγαν-εξαφάνισαν” τα έσοδα της ομάδας. Θα είναι λυπηρό για τους οπαδούς της να βλέπουν την ομάδα τους, στη νέα αγωνιστική σεζόν, να παίζει στη Β’ Εθνική. Κάποτε όμως, ως λαός (και ως Παοκτσήδες και ως ό,τι θέλετε) θα πρέπει να κατανοήσουμε την έννοια της αποτυχίας. Λάθη και αποτυχίες είχαν και έχουν όλοι οι θνητοί. Εταιρίες, επίσης. Πρωτίστως, όμως, θα πρέπει να κατανοήσουμε την έννοια του “ξεκινώ από την αρχή και προσπαθώ με όλες  μου τις δυνάμεις”. Όχι με ημίμετρα, όχι με επιβλαβείς για το δημόσιο συμφέρον διακανονισμούς και ρουσφέτια, όχι με τη νοοτροπία του “ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε”. Αυτά είναι που μας έφεραν στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News