Υπάρχει μια κατηγορία αντρών που είναι διπλά ευτυχισμένοι κατά την διάρκεια του Μουντιάλ. Όχι, μην βιάζεστε, δεν μιλώ για εκείνους που έχουν την δυνατότητα να ταξιδέψουν, να βρεθούν στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και να παρακολουθήσουν από την εξέδρα τα ινδάλματα τους. Μιλώ για τους άντρες που αγαπούν τις γυναίκες και όχι την μπάλα, ή αν θέλετε τους πονηρούς ή ακόμα τους συνεσταλμένους , εκείνους που δεν θα τολμούσαν υπό νορμάλ συνθήκες να προσεγγίσουν μια γυναίκα.

Την ώρα που το σύνολο σχεδόν του ανδρικού πληθυσμού είναι χυμένο σε καναπέδες αγκαλιά με τις μπύρες τους, τις πίτσες, τα σουβλάκια τους και μόνο οι καμπύλες μιας συγκεκριμένης στρογγυλής θεάς τους συγκινούν, που θα προτιμήσουν να ανοίξουν την πόρτα στο delivery boy της γειτονιάς παρά σε μια γυμνή γυναίκα, εκείνοι βρίσκουν την ευκαιρία να ξεμυτίσουν και χωρίς σχεδόν συναγωνισμό να κάνουν το δικό τους παιχνίδι. Τους βλέπεις παντού γύρω σου. Στα μπαρ, στην παραλία, τα καφέ. Δεν είναι πολλοί αλλά είναι αποφασισμένοι.
Ο μήνας του Μουντιάλ είναι για αυτόν τον τύπο άντρα η χρυσή ευκαιρία.

Να πάρει το αίμα του πίσω, να εκδικηθεί όλους εκείνους που τον κορόϊδευαν χρόνια ολόκληρα για την μη εμμονή του με το ποδόσφαιρο, να σβήσει από τα αυτιά του τα υποτιμητικά σχόλια και τα περιφρονητικά βλέμματα όταν τολμούσε να δηλώσει ότι δεν τον ενδιαφέρει η μπάλα. Χαίρεται δε διπλά όταν τα καταφέρνει και ξέρει ότι η κοπελιά που προσέγγισε στην παραλία είναι εκείνη που κυνηγούσε ο φίλος του ο Μάκης που το πρωί τον κάγχασε όταν του είπε ότι θα πάει για μπάνιο αντί στο συνηθισμένο στέκι για να παρακολουθήσει το ματς της Εθνικής. Στα αυτιά όλων των υπολοίπων μπορεί να ηχεί ο ήχος της βουβουζέλας αλλά στα δικά του αυτιά ηχούν οι φωνές των γυναικοπαρέων που ξεχύνονται μόνες τους, που έχουν βαρεθεί να βλέπουν το έτερο ήμισυ να είναι αγκαλιά με τον Βύντρα ή το Μέσι και με χαρά θα βάλουν στην παρέα τους εκείνον που δεν θα τους εξηγήσει τι είναι το τεχνικό οφσάιντ ή γιατί το 4-4-1-1 είναι καλύτερο από μια έξοδο για ποτό ή ένα θερινό σινεμά.

Λένε ότι είναι κοινό μυστικό ότι όσο διαρκεί το μουντιάλ το ποσοστό απιστίας αυξάνεται κατακόρυφα. Δεν ξέρω αν είναι 100% αλήθεια αλλά βλέποντας ήδη τι γίνεται γύρω μου μπορώ να πω με πάσα βεβαιότητα ότι υπάρχει μια κατηγορία αντρών εκεί έξω που ανεξάρτητα από το στήσιμο της ομάδας, την ψυχολογική κατάσταση των παικτών, τις αδικίες του διαιτητή σκοράρει. Και κερδίζει τα παιχνίδια σιωπηλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Yes, they can.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News