Στο πρώτο μου κείμενο για την ενότητα αυτή, είχα μιλήσει για το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο που θυμάμαι από την αρχή μέχρι το τέλος. Ήταν το Μουντιάλ του 1986 του μέγιστου Ντιέγκο Μαραντόνα. Το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο, όμως, που έχω αμυδρές εικόνες είναι αυτό του 1978 που έγινε στην Αργεντινή. Ένα πράγμα όμως θυμάμαι σα να ήταν χθες. Τα μακριά μαλλιά του Μάριο Κέμπες. Του παίκτη που… σφράγισε εκείνη την διοργάνωση, όχι για την κώμη του, αλλά για την απόδοσή του και τα γκολ που έβαλε κι έστειλαν στην κορυφή την Αργεντινή. Για τα δικά μου παιδικά μάτια όμως έπαιξαν ρόλο σ’ αυτό και τα μαλλιά! Από τότε πολλά κουρέματα έμειναν στην ιστορία, υποθέτω κι από προηγούμενα Μουντιάλ, αλλά εγώ θα σας γράψω και θα σας δείξω αυτά που θυμάμαι. Που έχω εικόνες. Ας σκεφτεί ο καθένας μετά τις δικές του.

Μάριο Κέμπες – Αργεντινή
Τους λόγους τους ανέλυσα παραπάνω. Μακρύ μαλλί, εναρμονισμένο με την τάση της εποχής. Και με παντελόνι καμπάνα να έπαιζε και λουλουδάτο πουκάμισο ουδείς θα τον παρεξηγούσε.

Κάρλος Βαλντεράμα – Κολομβία
Και Κάρλος Βιλέντα να ονομαζόταν, νομίζω ότι κανείς δεν θα είχε αντίθετη άποψη. Ίσως ο πρώτος παίκτης που έρχεται στο μυαλό καθενός, άνω των τριάντα ετών όταν μπλέκουμε την μπάλα με τις τρίχες.

Ρενέ Χιγκίτα – Κολομβία
Το εργοστάσιο στην Μπογκοτά έβγαζε τότε και σε μαύρο, αυτό το μοντέλο. Το alter ego του Βαλντεράμα, από τους πιο εκκεντρικούς τερματοφύλακες όλων των εποχών.

Ρομπέρτο Μπάτζιο – Ιταλία
Ίσως τα πιο διάσημα κοτσιδάκια στον κόσμο. Το πλάνο στην πλάτη του Μπάτζιο όταν έχασε το τελευταίο πέναλτι του τελικού του 1994 και έσκυψε το κεφάλι, χάρισε σε ένα μάτσο τρίχες μία θέση στην αιωνιότητα.

Εθνική Ρουμανίας 1998
Ποτέ τόσο οξυζενέ δεν βρέθηκε σε ποδοσφαιρικά αποδυτήρια, όσο αυτό που κουβάλησαν οι Ρουμάνοι διεθνείς για να βάψουν όλοι μαζί τα μαλλιά τους ξανθά πριν τον αγώνα με την Τυνησία.

Ταρίμπο Γουέστ – Νιγηρία
Κάποιος του είπε μάλλον ότι για να παίξει σε Μουντιάλ θα πρέπει να έχει κοτσιδάκια στο ίδιο χρώμα με την στολή. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Ρονάλντο – Βραζιλία
Σίγουρα όταν λέμε για βραζιλιάνικο, δεν εννοούμε αυτό ακριβώς. Εκτός αν έχω χάσει εγώ επεισόδια και επεκτάθηκε η μόδα και στο κεφάλι!

Καζουγιούκι Τόντα – Ιαπωνία
Με τόσα μάνγκα κόμικς, πόκεμον, ντίτζιμον και άλλα συναφή, δύσκολο να ξεφύγουν ορισμένοι παίκτες από την σύγχρονη κουλτούρα στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.

Κρίστιαν Τσίγκε – Γερμανία
Το κούρεμα με ονομασία: θέλω να… ψαρώσω τον αντίπαλο. Κανένα πρόβλημα, εκτός αν χρειαστεί να κοιταχτείς στον καθρέφτη.

Φαμπρίτσιο Κολοτσίνι – Αργεντινή
Ο wannabe Βαλντεράμα. Τίποτα, όμως δεν μπορεί να πλησιάσει το αυθεντικό. Ίσως, όμως, η καλύτερη προσπάθεια που έχει γίνει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News