Το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίστη μου για την βελτίωση της ποιότητας των Ελλήνων οπαδών την έχασα πριν από περίπου 15 χρόνια. Στο final-4 της Euroleague στο Παρίσι την άνοιξη του 1996. Εκεί που πήρε την πρώτη του ευρωπαϊκή κούπα ο Παναθηναϊκός. Ήμουν συντάκτης στο Star Channel και το κανάλι είχε κάνει αποστολή δύο συναδέλφων στην διοργάνωση.

 

Κάθε απόγευμα οι συνάδελφοι έστελναν μέσω δορυφορικού κυκλώματος πλάνα από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ελληνικής ομάδας, αλλά κι από τους Έλληνες εκδρομείς στην γαλλική πρωτεύουσα. Μας τηλεφωνεί λοιπόν ένας από αυτούς και μας λέει ότι την συγκεκριμένη μέρα –που δεν νομίζω να ξεχάσω ποτέ- θα στείλει πλάνα με επεισόδια στην Eurodisney! «Μα είναι δυνατόν να πλακώθηκαν οι οπαδοί δύο ομάδων στην Eurodisney;» σκέφτηκα ο αφελής. Κι όμως η έκπληξή μου μεγάλωσε όταν άρχισαν να έρχονται τα πλάνα. Έλληνες οπαδοί την έπεσαν στον Goofy και τον Mickey Mouse . Τους έβριζαν και τους κυνηγούσαν να τους πλακώσουν. Γέλασα, εκνευρίστηκα, ντράπηκα. Όλα μαζί. Ξέρω ότι είναι μειοψηφία αυτοί που το παρατραβάνε, αλλά χαρακτηρίζουν και τους υπόλοιπους που δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αφού δεν τους απομονώνουν. Οι άλλοι φίλαθλοι, οι ίδιες οι ομάδες, η πολιτεία.

Από εκείνη τη μέρα της επίθεσης στα καρτούν της Disney δημιούργησα στις δικές μου κατηγορίες οπαδών μία ακόμη: Τους… Goofygans! Γιατί η βλακεία είναι αήττητη!
Σε αυτή την τούρτα της βλακείας προσθέστε ως κερασάκια τις δηλώσεις του προπονητή του Άρη, Έκτορ Ραούλ Κούπερ και του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Ντένις Ρόμενταλ, στον Τύπο του εξωτερικού και το γλυκό είναι έτοιμο για σερβίρισμα. Άνοστο, αλλά έτοιμο. Ο Αργεντινός είπε: «Το πάθος δεν είναι πάντα καλό. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια ο κόσμος πετά χαρτιά, τραγουδά και φέρεται με μετριοπάθεια, αλλά στα εγχώρια ματς τα πράγματα είναι πιο άγρια. Στην Ισπανία και την Ιταλία το κοινό αν χάσεις αποδοκιμάζει, αποχωρεί από το γήπεδο ή κουνά λευκά μαντήλια. Είναι πιο πολιτισμένα τα πράγματα». Ο Δανός τόνισε: «Εκτοξεύονται αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο και χτυπούν τους παίκτες. Την τελευταία φορά που παίξαμε, χτυπήθηκε ένας διαιτητής, αλλά τίποτα δεν συμβαίνει με αυτούς που τα δημιουργούν. Είναι μέρος του πολιτισμού τους!

 

Εδώ είναι πολύ συνηθισμένο να μπαίνουν οπαδοί στον αγωνιστικό χώρο. Τους αφήνουν να ξεσπάσουν και μετά τους πετάνε έξω. Επίσης πετούν συνέχεια βεγγαλικά. Κάθε πέντε λεπτά ακούς ένα… μπαμ». Εκπληκτικές δηλώσεις από δύο ανθρώπους που είχαν την τύχη να γνωρίσουν την ατμόσφαιρα των ελληνικών γηπέδων από πρώτο χέρι. Το θέμα για μένα πλέον δεν είναι η «καφρίλα» στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά η πολύ διαφορετική εικόνα των ελληνικών γηπέδων στα ευρωπαϊκά ματς. Ούτε καπνογόνα, ούτε βεγγαλικά, ούτε μπουκάλια(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), ούτε τίποτα ακραίο. Ο μπαμπούλας της ΟΥΕΦΑ και ο κίνδυνος τιμωρίας της έδρας, ακόμα και αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, για επεισοδιακές συμπεριφορές, έχουν μετατρέψει τους οπαδούς των ομάδων σε… σχιζοφρενείς. Σε οπαδούς που πάσχουν από διπολική διαταραχή. Άλλη συμπεριφορά στις ελληνικές διοργανώσεις κι άλλη στις ευρωπαϊκές.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News