385
|

Ο Ζήκος και το… μίσος

Ο Ζήκος και το… μίσος

Έχει παίξει σε τελικό Champions League. O μοναδικός Έλληνας. Έχει ζήσει πολλά, αγαπάει το ποδόσφαιρο και συνεχίζει να παρακολουθεί αγώνες. Δεν είναι όμως πολλές οι ομάδες για τις οποίες θα βρει εισιτήριο στο πέταλο και θα είναι κάτι παραπάνω από ευχαριστημένος, θα αγοράσει τη φανέλα κάποιου παίκτη και θα την φορέσει για να πάει στο γήπεδο και θα απαντάει στη συνεχή βροχή με χαμόγελο. Για την ακρίβεια είναι μία και λέγεται: Μπαρτσελόνα. Ο Άκης Ζήκος δεν το συζητάει στιγμή αν του δοθεί η ευκαιρία να δει τον Μέσι και την παρέα του. Μα τι λέω; Θα με βρίζει τώρα. Τον Τσάβι και την παρέα του. Γιατί η φανέλα που προτίμησε ήταν αυτή του εμβληματικού αρχηγού της Μπάρτσα που από χθες είναι στον τελικό της διοργάνωσης. Νομίζω ότι η ποιότητα των θεατών μίας ομάδας είναι ενδεικτική της δικής της –αγωνιστικής-  ποιότητας. Είμαι βέβαιος ότι στις κερκίδες του «Καμπ Νου» ήταν διάσπαρτοι πολλοί ποδοσφαιριστές, από δεκάδες χώρες της Ευρώπης, που ήθελαν να δουν από κοντά αυτή την ομάδα. 

Πραγματικά το να βρεθείς στην Καταλονία και να ζήσεις από κοντά την ατμόσφαιρα ενός ντέρμπι Μπαρτσελόνα – Ρεάλ είναι μοναδική εμπειρία. Όχι, δεν είναι εντυπωσιακά τα εφέ της κερκίδας, καπνογόνα, πυρσοί και τα συναφή. Ακόμα-ακόμα δεν είναι επί 90΄ στο πόδι. Δεν τα χρειάζεται αυτά το πραγματικό ποδόσφαιρο γιατί έτσι κι αλλιώς σε αποσπούν. Αρκούν όσα γίνονται στο χόρτο και τα χαίρονται, άντρες, γυναίκες, παιδιά, άνθρωποι κάθε ηλικίας. Αρκεί που βλέπεις τον Μέσι, τον Τσάβι, τον Ινιέστα, τον Βίγια, τον Πέδρο. Αλήθεια, τελικά πόσο τους… μισώ τους οπαδούς της Μπάρτσα, αλλά και άλλων ομάδων του εξωτερικού. Τους… μισώ γιατί κάθε βδομάδα ζουν το πραγματικό ποδόσφαιρο. «Μίσησα» εκείνη την κυρία που πήρε τα παιδιά της και με τα εισιτήρια διαρκείας τους πήγαν στο γήπεδο. Εκείνον τον πατέρα με τον 25άρη γιο που στο ημίχρονο έβγαλαν τα φτιαγμένα από το σπίτι σάντουιτς τα απόλαυσαν και ξαναμπήκαν στ γήπεδο για να… φάνε λίγη ακόμα βροχή, αλλά και να… ρουφήξουν κάθε φάση του αγώνα. Ζήλεψα ακόμα και την νεαρή φωνακλού από πίσω μας που μας πήρε τα αυτιά επί 90΄. Δώστε μου κάθε μέρα τέτοια ματς κι αντέχω και τον Λε-Πα να τραγουδάει γαλλικά σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Σας… μισώ Χουάν, Σέρχιο, ή όπως αλλιώς σας λένε που έχετε την ευκαιρία να απολαμβάνετε όσα δεν μπορούμε εμείς οι φτωχοί συγγενείς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News