Στα τέλη του 2019 ο Λιούις Χάμιλτον χάζευε φωτογραφίες από όλες τις ομάδες της Φόρμουλα 1 – αυτές τις αναμνηστικές, στις οποίες σύσσωμο το προσωπικό ποζάρει μπροστά στα γκαράζ ή στις πίστες για να «ανέβουν», μετά, στο Ιντερνετ. Μελαγχόλησε. Μέσα σε τόσους ανθρώπους, ήταν ο μόνος με σκούρο δέρμα!

Είχε πιστέψει πως η παρουσία του και η τεράστια επιτυχία του στους πιο λαοφιλείς αγώνες ταχύτητας θα γινόταν ο σπινθήρας της αλλαγής. Οτι θα άνοιγε τον δρόμο και σε άλλους να περάσουν το κατώφλι του σπορ που υπήρξε, ανέκαθεν, άβατο των λευκών. Καθώς συνειδητοποιούσε πόσο έξω έπεσε, ξημέρωσε η 25η Μαΐου 2020: η μέρα που ο Τζορτζ Φλόιντ ξεψύχησε κάτω από το γόνατο ενός αστυνομικού στη Μινεάπολη των ΗΠΑ. Οπως εξομολογήθηκε στον Guardian, αυτό το viral βίντεο των οκτώ λεπτών και 30 δευτερολέπτων, που κατέγραψε το τραγικό τέλος του άτυχου Αφροαμερικανού, ξεκαθάρισε στο μυαλό του τι έπρεπε να κάνει.

«Οι αγώνες και τα πρωταθλήματα είναι σπουδαία επιτεύγματα, όμως τι σημαίνουν πραγματικά; Απολύτως τίποτα, εκτός κι αν μπορείς να βοηθήσεις στο να αλλάξουν τα πράγματα. Αυτή την εποχή δεν μπορώ να παραμένω σιωπηλός. Εκεί έξω υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν βιώσει αυτά που πέρασα κι εγώ, ή πολύ χειρότερα», τόνισε ο 35χρονος Χάμιλτον. Που, προτού γίνει ο κορυφαίος πιλότος της Φόρμουλα-1, καταρρίπτοντας σχεδόν όλα τα ρεκόρ του θρυλικού Μίχαελ Σουμάχερ, αντιμετώπισε τον ρατσισμό. Οχι μόνον όσο ήταν ένας άγνωστος νεαρός από τη φτωχική συνοικία του Στίβενεϊτζ, αλλά και ως επαγγελματίας οδηγός.

«Δεν αρκεί να μην είσαι ρατσιστής. Πρέπει να είσαι αντι-ρατσιστής και να υποστηρίζεις αυτό το κίνημα», υπογραμμίζει στον Guardian. Ο ίδιος έγινε ένας από τους πιο δραστήριους ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γι’ αυτό και ψηφίστηκε ως η πιο επιδραστική προσωπικότητα ανάμεσα στους Αφρικανούς ή Αφροαμερικανούς της Βρετανίας για το 2020. Είναι ο πρώτος αθλητής που ανέβηκε στο Νο 1, στα 14 χρόνια που υπάρχει αυτή η λίστα.

Ο Χάμιλτον είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους μιας νέας πραγματικότητας στα σπορ. Μέχρι πριν από 15 χρόνια οι μαύροι σούπερ σταρ του αθλητισμού -με σπάνιες εξαιρέσεις- απολάμβαναν τα πλούτη και τη δόξα τους χωρίς να πολυνοιάζονται τι συνέβαινε γύρω τους. Ή, τουλάχιστον, χωρίς να αντιδρούν. Επειδή φοβούνταν μήπως χάσουν τους χορηγούς τους, ή, απλώς, γιατί δεν είχαν κοινωνικές ευαισθησίες. Τώρα, όμως, υψώνουν τη φωνή τους στην αδικία. Διότι, πλέον, όποιος δεν κάνει ή δεν λέει κάτι, δεν είναι «αθώος του αίματος».

Οι ομοιότητες του Χάμιλτον με τον Ραχίμ Στέρλινγκ, τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, ή τον Μάρκους Ράσφορντ, είναι προφανείς. Η αναγνωρισιμότητά τους κάνει τα λόγια τους να ακούγονται στα πέρατα της Γης. Υπάρχει, όμως, και μια μεγάλη διαφορά. Εκείνοι έχουν συμπαραστάτες, μαύρους και λευκούς συναθλητές τους. Ιδίως στο ΝΒΑ, αλλά και στο ποδόσφαιρο, το αντιρατσιστικό κίνημα είναι, σχεδόν, καθολικό. Ενώ στη Φόρμουλα 1, ο επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής παλεύει, εν πολλοίς, μόνος.

Από το 1950, που άρχισαν οι αγώνες της F1, μέχρι σήμερα, παρέλασαν από τις πίστες περί τους 750 νέους. Ο Χάμιλτον είναι, ακόμη, ο μόνος σκουρόχρωμος. Οπως ήταν πάντα. Ο αρθρογράφος του Guardian θυμάται την προηγούμενη φορά που τον συνάντησε, το 1997. Ο Λιούις ήταν, τότε, μόλις 12 ετών και αγωνιζόταν στο βρετανικό πρωτάθλημα Καρτ για νέους κάτω των 16 ετών, στο «Μπάκμορ Παρκ» του Κεντ. Ο δημοσιογράφος ρώτησε κάποιον, πού θα μπορούσε να τον βρει. Κι εκείνος του απάντησε: «Α, είναι πολύ εύκολο. Ο Λιούις Χάμιλτον είναι το μοναδικό μαύρο αγόρι εδώ – και θα τον δείτε τρεις γύρους μπροστά από οποιοδήποτε άλλο».

Παρά τη μοναξιά του, μπήκε στον κοινωνικό ακτιβισμό σαν ανεμοστρόβιλος. Μεταξύ άλλων, έπεισε (λευκούς) συναθλητές του να γονατίζουν συμβολικά πριν από κάθε αγώνα, και τη Mercedes να αλλάξει το χρώμα των μονοθεσίων της από ασημί σε μαύρο. Από το 1954, που η κορυφαία αυτοκινητοβιομηχανία εμφανίστηκε στις πίστες της F1, τα οχήματά της ήταν γνωστά ως «Ασημένια Βέλη». Κι όμως, στις αρχές της εφετινής σεζόν ανακοίνωσε οτι θα «τρέχει» με μαύρα μονοθέσια, που «συμβολίζουν την ξεκάθαρη αντίθεσή μας στον ρατσισμό και στις κάθε είδους διακρίσεις».

Αλλά η πιο σημαντική αντι-ρατσιστική δράση του Χάμιλτον είναι η πλατφόρμα του, η οποία στοχεύει στην αύξηση της εκπροσώπησης των μαύρων στον βρετανικό μηχανοκίνητο αθλητισμό. Οχι μόνον πιλότων, αλλά και μηχανικών, στελεχών μάρκετινγκ, και άλλων ειδικοτήτων. Αυτή θα είναι η βασική του ασχολία έπειτα από δύο τρία χρόνια που θα αποσυρθεί από τα σιρκουΐ. «Από τη μία, δεν θέλω ο χρόνος να περάσει γρήγορα. Από την άλλη, όμως, ανυπομονώ γι’ αυτό το νέο κεφάλαιο στη ζωή μου. Θα είναι μια πρόκληση, αλλά τέτοια είναι ολόκληρη η ζωή μας», εξήγησε στον Guardian.

Οταν, πιτσιρικάς, ονειρευόταν να πατήσει το γκάζι στις πίστες της Φόρμουλα-1, οι δικοί του άνθρωποι του έλεγαν οτι «οι μαύροι δεν κερδίζουν», είπε με παράπονο σε μια άλλη του συνέντευξη, στην Gazzetta dello Sport. Το έχει βάλει σκοπό, κανένα μαύρο αγόρι να μην ξανακούσει, ποτέ, αυτή τη φράση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News