Είχαν συναντηθεί ξανά το 2016, στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, στη διπλή αναμέτρηση που οι Γάλλοι είχαν ονομάσει «Golfico». Από τις λέξεις «Golf» (Κόλπος) και «Clasico». Ηταν, ήδη, τα δύο ευρωπαϊκά club με τους πλουσιότερους ιδιοκτήτες. Η Μάντσεστερ Σίτι ανήκε στον επιχειρηματικό όμιλο «Αμπου Ντάμπι Γιουνάιτεντ» από το 2008, και η Παρί Σεν Ζερμέν στο κρατικό fund του Κατάρ από το 2011. Ισχυρές ομάδες και οι δύο, αλλά όχι τόσο ώστε να πιστέψει κανείς ότι το έπαθλο εκείνης της μάχης τους θα μπορούσε να είναι η «Κούπα με τα μεγάλα αυτιά». Τότε είχε προκριθεί η Σίτι, η οποία στον ημιτελικό έπεσε πάνω στη Ρεάλ.

Το εφετινό τους συναπάντημα είναι εντελώς διαφορετικό. Πλέον, η Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα είναι μια ποδοσφαιρική μηχανή που σκορπίζει τον τρόμο – ίσως η πιο αξιόπιστη ομάδα στην Ευρώπη αυτήν την εποχή. Στην Ευρώπη είναι αήττητη (10-1-0), ενώ στην Αγγλία καλπάζει προς τον τίτλο. Εχει συμπληρώσει 18 διαδοχικές νίκες σε όλες τις διοργανώσεις, και έξι στη σειρά στο Τσάμπιονς Λιγκ (σε μια σεζόν). Εχει κερδίσει 31 από τα 34 τελευταία της παιχνίδια. Οσο για την Παρί του Εμπαπέ και του Νεϊμάρ, πέρυσι έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, κι εφέτος στον ημιτελικό -και βλέπουμε- με επίδειξη δύναμης. Αποκλείοντας τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον όμιλο και, στη συνέχεια, την Μπαρτσελόνα και την Μπάγερν Μονάχου. Με θριάμβους στο «Καμπ Νου» (4-1) και στο «Αλιάνς Αρίνα» (3-2). Είναι πολύ πιθανό, το εφετινό «Golfico» να αναδείξει τη νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Η πρώτη πράξη της σύγκρουσης των δύο τεράστιας αξίας αραβικών ποδοσφαιρικών πρότζεκτ παίχτηκε χθες (Μεγάλη Τετάρτη) στο «Παρκ ντε Πρενς», με τη Σίτι να παίρνει ένα σημαντικό προβάδισμα πρόκρισης στον τελικό (2-1). Για να τα καταφέρει, έπρεπε να γίνουν «σημεία και τέρατα». Ο Κέιλορ Νάβας, ο «φύλακας – άγγελος» της εστίας των Παριζιάνων, δέχτηκε από σέντρα – σουτ του ντε Μπρόινε ένα «φτηνό» γκολ, ανεπίτρεπτο για την κλάση του, που θύμισε πρωτάρη τερματοφύλακα. Και επτά λεπτά αργότερα, το πρώτο του τέρμα από εκτέλεση φάουλ σε όλη του την καριέρα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οσες φορές κι αν δεις το replay της φάσης, απορείς πώς ο Μαχρέζ πέρασε την μπάλα από αυτή τη μικρή «τρύπα» στο τείχος των αμυνόμενων.

Το άλλο «απίθανο» ήταν ότι ο Κιλιάν Εμπαπέ ολοκλήρωσε τον αγώνα χωρίς να καταγράψει ούτε μια τελική προσπάθεια για γκολ, κάτι που δεν του είχε ξανασυμβεί στις 45 συμμετοχές του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ιδίως στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, σχεδόν δεν ακούμπησε την μπάλα. Στη Βαρκελώνη είχε πετύχει «χατ-τρικ». Στο Μόναχο είχε σκοράρει άλλα δύο γκολ. Στις πέντε προηγούμενες εμφανίσεις του στην εφετινή διοργάνωση μετρούσε επτά γκολ. Αλλά απέναντι στη Σίτι, ήταν φανερό ότι δεν είχε ξεπεράσει εντελώς τον πρόσφατο τραυματισμό του. Η άμυνα των «Πολιτών», που έτσι κι αλλιώς δέχεται γκολ «με το σταγονόμετρο», απαλλάχθηκε από τον παίκτη που μπορούσε να την απειλήσει περισσότερο από κάθε άλλον.

Η Παρί ήταν καλύτερη στο πρώτο 45λεπτο, και είχε προηγηθεί στο σκορ (15′) με κεφαλιά του αρχηγού της, Μαρκίνιος. Ο βραζιλιάνος σέντερ-μπακ έγινε ο πρώτος αμυντικός ever που σκοράρει σε προημιτελικό και ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, σε δύο διαδοχικές σεζόν. Αλλά το γκολ του δεν ήταν αρκετό για τους γηπεδούχους. Στο τέλος η Σίτι, η οποία κυριάρχησε στο β’ μέρος, θα μπορούσε να φύγει από το Παρίσι με ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα.

Ο Γκουαρντιόλα πανηγύρισε τα δύο γκολ της ομάδας του όπως τους άξιζαν. Ξέρει πολύ καλά ότι η εφετινή Παρί είναι καλύτερη στα εκτός έδρας παιχνίδια της. Αλλά θα είναι πολύ δύσκολο για τον γαλλικό σύλλογο να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση την Τρίτη του Πάσχα στο «Ετιχαντ», έπειτα από αυτήν την πρώτη εντός έδρας ήττα του στα Κύπελλα Ευρώπης εδώ και μια 20ετία. Υπάρχει, άλλωστε, και η παράδοση, που «λέει» ότι σε 47 περιπτώσεις κανένα αγγλικό club δεν αποκλείστηκε στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ είχε νικήσει στον πρώτο νοκ-άουτ αγώνα.

Ο καταλανός τεχνικός νιώθει πιο κοντά στον τελικό από κάθε άλλη φορά την τελευταία δεκαετία. Στα τρία χρόνια του στο Μόναχο μέτρησε τρεις διαδοχικούς χαμένους ημιτελικούς. Επειτα, ως προπονητής της Μάντσεστερ, έναν αποκλεισμό στους «16» (από τη Μονακό), κι άλλους τρεις στα προημιτελικά (από τη Λίβερπουλ, την Τότεναμ και τη Λιόν). Η τελευταία του παρουσία στην τελετή απονομής του βαρύτιμου τροπαίου ήταν τον Μάιο του 2011, που το σήκωσε με την Μπαρτσελόνα. Ισως, όλα αυτά που συνέβησαν χθες στο Παρίσι να ήταν ένα «σινιάλο» της Τύχης προς τον κορυφαίο τεχνικό, οτι δεν θα τον αφήσει να περιμένει κι άλλο για να διεκδικήσει ξανά το Τσάμπιονς Λιγκ.

Περίπου τόσα χρόνια, καμιά δεκαριά, παλεύουν για την ευρωπαϊκή τους καταξίωση και οι δύο νεόπλουτοι σύλλογοι. Εχουν επενδύσει… ένα καράβι λεφτά (πάνω από δύο δισεκατομμύρια η Σίτι και σχεδόν ενάμισι η Παρί), όμως στη διεθνή τροπαιοθήκη τους δεν έχουν παρά ένα Κύπελλο Κυπελλούχων η κάθε μια. Τον χρειάζονται απεγνωσμένα αυτόν τον θρίαμβο, στις 29 Μαΐου στην Κωνσταντινούπολη. Λίγο περισσότερο η Σίτι, που δεν έχει φτάσει, καν, στον τελικό της διοργάνωσης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News