Πρώτα μας ενθουσίασε. Επειτα μας λαχτάρησε. Στο τέλος μας έκανε να το πιστέψουμε ακόμη περισσότερο: αυτή η Εθνική μπορεί να έχει πολύ καλύτερη τύχη από τις προηγούμενες, εκείνες που εμφανίστηκαν στα Ευρωμπάσκετ του 2011, του 2013, του 2015 και του 2017 με αισιοδοξία (στα όρια της έπαρσης), αλλά δεν πλησίασαν, καν, την τετράδα.

Παρατάχθηκε στο Μιλάνο με δυο παίκτες λιγότερους (Παπαγιάννης και Κώστας Αντετοκούνμπο), κάτι που σήμαινε μεγαλύτερη επιβάρυνση για τους παρόντες. Σε διοργανώσεις τέτοιου επιπέδου, δεν είναι μικρό πράγμα. Χωρίς καθαρόαιμο σέντερ. Με άλλους δυο παίκτες να μην έχουν βρει, ακόμη, τον συνήθη αγωνιστικό τους ρυθμό. Με τον Νικ Καλάθη μακριά από τα στάνταρντ του. Με αποκαρδιωτική αστοχία στα τρίποντα (10/33), αλλά και στα δίποντα (20/44). Οι Κροάτες είχαν πολύ καλύτερα ποσοστά στα σουτ. Κι όμως, η Ελλάδα νίκησε (89-85).

Επειδή ο Τάιλερ Ντόρσεϊ «οργίασε». Ο 26χρονος γκαρντ των Ντάλας Μάβερικς ολοκλήρωσε το ματς με 27 πόντους (το ατομικό του ρεκόρ με την Εθνική ήταν οι 22 πόντοι που σκόραρε στην πρόσφατη αναμέτρηση με το Βέλγιο). Ιδίως στο πρώτο μισό ήταν… on fire, με 20 πόντους (2/2 βολές, 3/4 δίποντα, 4/6 τρίποντα), τρία ριμπάουντ και δύο κλεψίματα στα 14 λεπτά που έμεινε στο παρκέ. Αποδεικνύεται πως είναι ο ιδανικός συμπαίκτης για τον Γιάννη Αντετονούνμπο – αν τον είχαμε το 2019 στην Κίνα, ίσως η μοίρα μας να ήταν καλύτερη.

Επειδή στο αγωνιώδες τελευταίο λεπτό ο «Greek Freak» φόρεσε την κάπα του Σούπερμαν: τάπα στον Ζούμπατς στα 57’’ πριν από τη λήξη (διατηρώντας το +2), ανάποδο κάρφωμα στα 46’’, τάπα στο τρίποντο του Σμιθ στα 9’’, και γκολ-φάουλ στην απέναντι μπασκέτα. Εβγαλε άμυνες, που κανείς άλλος παίκτης στο Ευρωμπάσκετ δεν μπορεί να βγάλει. Μας θύμισε τα… τέρατα που είχε κάνει πριν από 13-14 μήνες στο Φίνιξ, στον πέμπτο τελικό του ΝΒΑ απέναντι στους Σανς, στη νίκη – μισό πρωτάθλημα των Μπακς. Στο σύνολο, πέτυχε 27 πόντους, κατέβασε 11 ριμπάουντ και μοίρασε 6 ασίστ. Υπήρχαν στιγμές που δυο και τρεις αμυνόμενοι, ήταν αδύνατο να τον σταματήσουν. Ο γνωστός Γιάννης; Οχι, ακριβώς. Πιο ώριμος, πιο ουσιαστικός, πιο προσαρμοσμένος στο ευρωπαϊκό στιλ παιχνιδιού από κάθε άλλη φορά.

Επειδή η ομάδα, παρά τα «νεκρά» της διαστήματα, που λίγο έλειψε να πληρώσει ακριβά, πολέμησε με πάθος στην άμυνα, και για την κατοχή της μπάλας. Κατέγραψε 51 ριμπάουντ (20 επιθετικά), έναντι 39 των αντιπάλων της (5 επιθετικά). Επίσης, 11 κλεψίματα (έναντι 5) και 5 μπλοκ (έναντι 2).

Αλλά και γιατί έδειξε χαρακτήρα, όταν οι Κροάτες «ροκάνισαν» τη διαφορά των 19 πόντων, φτάνοντας στο τελευταίο λεπτό του αγώνα ένα καλάθι μακριά από την ισοφάριση.

Δεν ήταν εύκολος αντίπαλος η Κροατία, που διαθέτει εξαιρετικό ταλέντο (Μάριο Χεζόνια, Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς, Ντάριο Σάριτς, Ιβιτσα Ζούμπατς, Τζαλίν Σμιθ). Την προηγούμενη φορά που είχε βρεθεί στο δρόμο μας, στο Προολυμπιακό τουρνουά του 2016 στο Τορίνο, μας είχε αποκλείσει στα ημιτελικά. Η αποστολή της «γαλανόλευκης» δεν ήταν εύκολη. Επειτα από τόσους τραυματισμούς, η ομάδα δεν είναι έτοιμη 100%. Αλλωστε, οι πρεμιέρες είναι αγώνες ιδιαίτερων συνθηκών. Είδατε τι έπαθε η Γαλλία από τη Γερμανία, και η Γεωργία από το Βέλγιο. Τι πήγε να πάθει η Τουρκία από το Μαυροβούνιο, αλλά και πόσο δύσκολα η Σλοβενία του Ντόντσιτς -από τα φαβορί για το χρυσό μετάλλιο- νίκησε τη Λιθουανία.

Η επόμενη αντίπαλος της Ελλάδας, το βράδυ του Σαββάτου (22.00), είναι η οικοδέσποινα Ιταλία, η οποία αναζητά τη χαμένη της αίγλη. Παρά την απώλεια του εξαιρετικού πάουερ φόργουορντ, Ντανίλο Γκαλινάρι, που τραυματίστηκε σοβαρά, είναι μια υπολογίσιμη δύναμη. Θεωρητικά, η πιο δυνατή αντίπαλός μας στον όμιλο, μαζί με την Κροατία. Διαθέτει εντυπωσιακή ποιότητα στους φόργουορντ (ο Σιμόνε Φοντέκιο είναι σε μεγάλη φόρμα), όμως στην άμυνα έχει θέματα. Είναι σκληρή ομάδα, αλλά η Εθνική μας υπερέχει σε αθλητικότητα – το ματς θα είναι από αυτά που… λατρεύουν οι Antetokounbros: ο Γιάννης και ο Θανάσης.

Αν κάνουμε το 2 στα 2, η πρώτη θέση του ομίλου, που (υποτίθεται ότι) θα μας φέρει τον πιο βολικό αντίπαλο στο πρώτο νοκ-άουτ παιχνίδι μας, δύσκολα θα μας ξεφύγει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News