Εφυγε από τη Βραζιλία το 2002, στα 19 του. Επειτα από μια εκτυφλωτική καριέρα στην Ευρώπη, όπου κατέκτησε 40 τρόπαια, επέστρεψε 16 χρόνια μετά για να συναντήσει μια εντελώς διαφορετική χώρα, που καθόλου δεν του αρέσει. Ο Ντάνι Αλβες δεν γεννήθηκε πλούσιος. Μέσα στη φτώχεια μεγάλωσε – τη γνωρίζει καλά. Η πανδημία, όμως, μεγάλωσε ακόμη περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.

Στο τέλος του 2020, 19 εκατομμύρια άνθρωποι στη Βραζιλία ζούσαν στην απόλυτη ένδεια. Αλλα 117 εκατομμύρια -ο μισός της πληθυσμός- δεν είχαν εξασφαλισμένο το καθημερινό τους φαγητό. «Αυτή η τεράστια κοινωνική ανισότητα με σοκάρει», τονίζει στον Guardian ο επί οκταετία συμπαίκτης του Λιονέλ Μέσι, ο οποίος πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια μέσα σε μια φάρμα. Εκεί δεν υπήρχαν χρήματα, μόνον ανταλλακτικό εμπόριο. Εδινες προϊόντα, έπαιρνες προϊόντα. Τουλάχιστον, δεν του έλειψαν τα απολύτως απαραίτητα. Δεν πείνασε.

Ενας νέος κόσμος…

Οταν πήρε το αεροπλάνο για την Ευρώπη, με πρώτο του προορισμό τη Σεβίλλη, ένας καινούργιος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά του, πρόθυμος να μοιραστεί τον πλούτο του με αθλητές της δικής του αξίας (θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δεξιούς μπακ όλων των εποχών). Του είχε κάνει εντύπωση, τότε, που όλοι μιλούσαν για το χρήμα. Ο ίδιος δεν πιστεύει οτι είναι το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή. Οι άνθρωποι -λέει- έχουν χάσει την αίσθηση του τι είναι, πραγματικά, σημαντικό. Για το χρήμα συζητούν, τώρα, και στη Βραζιλία. Αλλά από την αντίθετη οπτική γωνία: εκείνων που δεν το έχουν.

Οσο κι αν δεν θέλει να ξεχωρίζει τον εαυτό του από τους υπόλοιπους ανθρώπους, οι άλλοι τον βλέπουν διαφορετικά. Επειδή, παίζοντας μπάλα στην Ευρώπη (Σεβίλλη, Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους και Παρί Σεν Ζερμέν), έγινε διάσημος και πλούσιος. Χρωστάει πολλά σε αυτούς τους συλλόγους. Τους αγάπησε όλους. Οπως αγαπά από μικρό παιδί τη Σάο Πάουλο, το club που ευτύχησε να γίνει μέλος του το 2019, όταν επέστρεψε στη χώρα του. Αλλά δεν το κρύβει: πουθενά δεν ένιωσε μεγαλύτερη ευτυχία, απ’ όση στην Μπαρτσελόνα, την ομάδα που τον έκανε σούπερ-σταρ.

Γρανάζι του «τίκι τάκα»

Είχε το προνόμιο να είναι ένα από τα βασικά γρανάζια μιας ποδοσφαιρικής μηχανής που έγραψε ιστορία, δίπλα στον Μέσι, τον Αντρές Ινιέστα, τον Τσάβι και τον Ζεράρδ Πικέ. Αφίχθη στη Βαρκελώνη το 2008, την εποχή που αναλάμβανε ο Πεπ Γκουαρντιόλα, και πέρασε στο «Καμπ Νου» οκτώ ονειρεμένες σεζόν, κατακτώντας, μεταξύ άλλων, έξι τίτλους στη La Liga, τρία Τσάμπιονς Λιγκ και τρία Παγκόσμια Κύπελλα συλλόγων. Υστερα έπαιξε στη Γιουβέντους (2016-2017) και στην Παρί (2017-2019). Αλλά, όπως εξομολογείται στον Guardian, η «Μπάρτσα» είναι ο ιδανικός τόπος για έναν ποδοσφαιριστή.

Το θύμισε και στον Μέσι, όταν εκείνος εκδήλωσε την επιθυμία να αποχωρήσει από την ομάδα. «Του το είχα πει αρκετές φορές: εκείνος γεννήθηκε για να είναι παίκτης της Μπαρτσελόνα, και η Μπαρτσελόνα για να είναι ο σύλλογός του. Με είχε συμβουλεύσει στο παρελθόν, οπότε μπορούσα να το κάνω κι εγώ. Κάποτε με είχε προειδοποιήσει να μη φύγω από την Μπαρτσελόνα, επειδή δεν θα έβρισκα πουθενά καλύτερα. Κι έμεινα. Τώρα του θύμισα εγώ αυτή του την κουβέντα, όμως ακόμη δεν έχω λάβει απάντηση».

Είναι πολλοί οι πρώην ποδοσφαιριστές των «μπλαουγκράνα», που θα σου πουν το ίδιο πράγμα: όταν φεύγεις από αυτόν τον σύλλογο, καταλαβαίνεις πόσο καλά ήσουν εκεί. Ο Αλβες αναγκάστηκε να φύγει, δεν το επέλεξε. Από την πρώτη στιγμή που φόρεσε τη φανέλα της Γιουβέντους, ήθελε να αποδείξει οτι άξιζε να επιστρέψει. Αλλά, δυστυχώς γι’ αυτόν, οι άνθρωποι που τον ώθησαν προς την έξοδο, ακόμη έκαναν κουμάντο στη Βαρκελώνη όταν ολοκλήρωσε μια εξαιρετική σεζόν στο Τορίνο.

Το τηλεφώνημα του Πεπ

Ο Γκουαρντιόλα, με τον οποίο είχε μοιραστεί 14 τρόπαια, τον εκτιμούσε τόσο, ώστε δεν λογάριασε τα χρόνια που είχαν περάσει. Το καλοκαίρι του 2017 του τηλεφώνησε, και του ζήτησε να υπογράψει στη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Βραζιλιάνος, όμως, προτίμησε να πάει στην Παρί. Τέσσερα χρόνια αργότερα δηλώνει οτι μετάνιωσε, που δεν συνεργάστηκε ξανά με τον προπονητή που του άλλαξε τη ζωή. Οχι μόνον επειδή τον απογοήτευσε, με την άρνησή του να συνεχίσει την καριέρα του στο Μάντσεστερ, αλλά και γιατί έχασε την ευκαιρία να δοκιμάσει την εμπειρία της Πρέμιερ Λιγκ. Οπως όλοι οι συμπατριώτες του, ο Αλβες τρέφει απεριόριστο σεβασμό για το αγγλικό πρωτάθλημα, με το οποίο «φλέρταρε» και το 2006. Τότε ήταν η Λίβερπουλ που είχε ενδιαφερθεί γι’ αυτόν, όμως η συμφωνία χάλασε στις «λεπτομέρειες».

Στα 38 του χρόνια (θα τα κλείσει στις 6 Μαΐου) δεν έχει αποφασίσει, ακόμη, να αποσυρθεί από τη δράση. Αντιθέτως, κάνει σχέδια για το μέλλον. Θέλει απεγνωσμένα έναν θρίαμβο με τη Σάο Πάουλο (ο τελευταίος της μέχρι σήμερα ήταν το Κόπα Σουνταμερικάνα του 2012) και, κυρίως, να παίξει με τη Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022. Στο προηγούμενο, το 2018, απουσίασε λόγω τραυματισμού. Αλλά την αμέσως επόμενη χρονιά αναδείχτηκε ο πολυτιμότερος παίκτης της εθνικής του ομάδας, που κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα.

Την περασμένη σεζόν η ομάδα του τερμάτισε τέταρτη, πέντε βαθμούς πίσω από τη Φλαμένγκο. Το πρωτάθλημα της Βραζιλίας είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό. Μέσα στο 2020 οι 20 σύλλογοι της Α’ Κατηγορίας απέλυσαν, συνολικά, 27 προπονητές. Ετσι είναι και ο ίδιος, από παιδί. Γι’ αυτό εξακολουθεί να δουλεύει σκληρά, ακόμη και σ’ αυτήν την προχωρημένη ηλικία, αν και έχει κερδίσει περισσότερους τίτλους κι από τον Κριστιάνο Ρονάλντο ή τον Μέσι (43, μαζί με τους βραζιλιάνικους).

Η ακόρεστη επιθυμία του για νέες επιτυχίες είναι η δύναμή του – αυτή τον βοήθησε να εξελιχθεί σε top ποδοσφαιριστή. «Η φλόγα μου καίει ακόμη», δηλώνει στον Guardian. Είναι η ίδια φλόγα που έφερε τον Μέσι μπροστά στο δίλημμα: να μείνει, ή να φύγει; «Εύκολη απόφαση», λέει ο Βραζιλιάνος για τον αργεντινό σούπερ-σταρ. «Ούτε να το διανοηθεί, να αφήσει την Μπαρτσελόνα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News