Οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που την ακολούθησαν στο Ιπσουιτς, του είχαν ετοιμάσει ένα τραγούδι με μόνο δύο λέξεις, «Ruben Amorim, Amorim, Ruben Amorim», στον ρυθμό του «Give it Up», το οποίο κυκλοφόρησε το 1982, σχεδόν τρία χρόνια πριν γεννηθεί ο πορτογάλος προπονητής. Το τραγούδησαν όταν ο Μάρκους Ράσφορντ έβαλε την αγαπημένη τους ομάδα μπροστά στο σκορ, μόλις 81 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα. Το έκαναν και μετά τη λήξη του ματς, αλλά όχι με τον ίδιο ενθουσιασμό.

Το παρθενικό παιχνίδι του Ρούμπεν Αμορίμ στην Πρέμιερ Λιγκ δεν πήγε και τόσο καλά. Απέναντι στην ομάδα που βρίσκεται στην ουρά της βαθμολογίας (τρίτη από το τέλος), η Γιουνάιτεντ δεν κατάφερε να πάρει κάτι περισσότερο από την ισοπαλία (1-1). Αν ο γκολκίπερ της, Αντρέ Ονάνα, δεν ήταν στη μέρα του, θα έφευγε από το «Πόρτμαν Ρόουντ» ηττημένη για πέμπτη φορά σε 12 αγωνιστικές. «Μας έσωσε σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις», παραδέχτηκε ο 39χρονος τεχνικός. Η στατιστική κατέγραψε μόλις 0,90 xG (αναμενόμενα γκολ) για τη Γιουνάιτεντ, και 1,75 για την Ιπσουιτς. Τα 102 χιλιόμετρα που έτρεξαν, συνολικά, οι παίκτες των «Κόκκινων Διαβόλων» ήταν η δεύτερη χειρότερή τους επίδοση, μέχρι στιγμής.

Οι απανταχού φίλοι της Γιουνάιτεντ τον περίμεναν με ανυπομονησία. Την περασμένη Δευτέρα, που «πέταξε» από τη Λισαβώνα στο Μάντσεστερ, χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν την πτήση του σε πραγματικό χρόνο στον χάρτη, σε διαδικτυακή εφαρμογή. Καμία άλλη πτήση στον Κόσμο δεν έχει συγκεντρώσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Την επόμενη μέρα, το πλήθος που συγκεντρώθηκε έξω από το εστιατόριο στο οποίο πήγε να δειπνήσει με τους συνεργάτες του, θύμιζε διαδήλωση. Τον περίμεναν υπομονετικά μέσα στο κρύο να τελειώσει το φαγητό του για να φωτογραφηθούν δίπλα του και να εξασφαλίσουν ένα αυτόγραφο.

Στο πρόσωπό του βλέπουν τον λυτρωτή, εκείνον που θα διώξει μακριά τα μαύρα σύννεφα της τελευταίας 11ετίας, που θα πετύχει εκεί που προηγουμένως απέτυχαν, ο Λουίς φαν Χάαλ, ο Ζοσέ Μουρίνιο και οι άλλοι τρεις «μόνιμοι» προπονητές της Γιουνάιτεντ μετά τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον (Ντέιβιντ Μόγες, Ολε Γκούναρ Σόλσκιερ και Ερικ τεν Χαγκ). Μπορεί και να τα καταφέρει, αλλά η Γιουνάιτεντ δεν θα βρει το χαμένο της μεγαλείο από τη μια στιγμή στην άλλη, όπως τόνισε στο Sky Sports ο παλιός άγγλος διεθνής, Τζέιμι Ρέντκναπ: «Οι παίκτες που απογοήτευσαν την περασμένη σεζόν, δεν θα μεταμορφωθούν ξαφνικά επειδή ήρθε ο Αμορίμ».

Η ίδια η διοίκηση της Γιουνάιτεντ που προσέλαβε τον Αμορίμ (προφανώς, επειδή πιστεύει στις ικανότητές του) απέφυγε να τον φορτώσει με μεγάλες προσδοκίες. Η επίσημη παρουσίασή του, την Παρασκευή, δεν έγινε στο «Ολντ Τράφορντ», αλλά σε ένα από τα κτίρια του Κάρινγκτον, του αθλητικού κέντρου της ομάδας. Δεν διέφερε καθόλου από τις συνεντεύξεις Τύπου που οι προπονητές συνηθίζουν να παραχωρούν πριν από τους αγώνες.

Σε μια μικρή αίθουσα, καθισμένος πίσω από ένα μικρό γραφείο, ο Αμορίμ μίλησε στα Αγγλικά στους άγγλους δημοσιογράφους, κι έπειτα στα Πορτογαλικά στους εννέα απεσταλμένους των media της χώρας του. Είναι μυστήριο, έγραψαν οι λονδρέζικοι Times, που ένα τόσο μεγάλο club διάλεξε αυτόν τον τρόπο για να κάνει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στο αγγλικό πρωτάθλημα ο κατά πολλούς καλύτερος νέος προπονητής στην Ευρώπη. Που δεν θέλησε να πει στον κόσμο ότι μια νέα, ένδοξη εποχή για τον σύλλογο αρχίζει.

Εξηγώντας το… σχέδιο MUGA (Make United Great Again), έδειχνε σίγουρος για τον εαυτό του. Επανέλαβε αρκετές φορές ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή. Διαβεβαίωσε ότι θα δημιουργήσει κάτι «σπέσιαλ». Υποσχέθηκε μια ομάδα κυριαρχική, επιθετική και θεαματική, που πάντοτε θα επιδιώκει τη νίκη και θα πρωταγωνιστεί. «Ξέρω», είπε, «ότι εσείς (τα media) δεν πολυ-πιστεύετε σε αυτούς τους παίκτες, όμως εγώ τους πιστεύω. Αυτό που εσείς θεωρείτε ακατόρθωτο, εγώ το βρίσκω εφικτό». Αλλά το απόγευμα της Κυριακής εμφανίστηκε η ίδια, αποκαρδιωτική Γιουνάιτεντ των τελευταίων ετών.

Η «γλώσσα του σώματος» του προπονητή μαρτυρούσε τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Το πηγούνι του ακουμπούσε στο στήθος, κάποιες στιγμές έδειχνε να χάνει τη συγκέντρωσή του στο παιχνίδι, κάποιες άλλες ήταν ασυνήθιστα νευρικός, φώναζε και χειρονομούσε στους παίκτες του, ή βάδιζε αμήχανα μέσα στα όρια της «τεχνικής περιοχής». Αν δεν υπήρχε τόσος θόρυβος στο γήπεδο, θα ακουγόταν ο αναστεναγμός του.

Ισως, η κατάσταση είναι χειρότερη απ’ ό,τι πίστευε. «Αυτή την εβδομάδα μίλησα στους παίκτες μου περισσότερο από όσο μίλησα στους παίκτες της Σπόρτινγκ σε τέσσερα χρόνια.Οταν μιλάς πολύ και δεν κερδίζεις, είναι πραγματικά δύσκολο για όλους», παραδέχτηκε στο Sky Sports. Και στη συνέντευξη Τύπου δήλωσε ότι «εδώ (στην Αγγλία) το παιχνίδι είναι πολύ διαφορετικό». Κάποια στιγμή είπε ότι θα ζητήσει από τον υπεύθυνο επικοινωνίας της Γιουνάιτεντ να περιορίσει τις συνεντεύξεις του, ώστε να μπορεί να αφιερώσει όλο του τον χρόνο στην ομάδα.

«Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, θα υποφέρουμε», προειδοποίησε τους οπαδούς. «Γιατί είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουμε, ενώ παράλληλα θα δίνουμε το ένα ματς μετά το άλλο». Ενα πρόβλημα είναι αυτό: το ασφυκτικό και πολύ απαιτητικό αγωνιστικό πρόγραμμα, καθώς οι ποδοσφαιριστές θα προσπαθούν να αφομοιώσουν ένα νέο στιλ παιχνιδιού. Το άλλο -μεγάλο- πρόβλημα είναι, αν μπορούν αυτό το στιλ να το υπηρετήσουν. «Εμπιστεύομαι τους παίκτες μου, μέχρι να με διαψεύσουν», τόνισε ο προπονητής. Αλλά δεν θα είναι εύκολο να αγοράσει άλλους. Γιατί, όπως σημειώνει το BBC Sport, στα χρόνια του προκατόχου του η Γιουνάιτεντ δαπάνησε σε μεταγραφές πάνω από 600 εκατ. ευρώ.

Ο Αμορίμ, ο οποίος διαμένει στο ίδιο ξενοδοχείο που έμενε ο Μουρίνιο την εποχή που εργαζόταν στο Μάντσεστερ, προσπαθεί, πρωτίστως, να θυμίσει στη Γιουνάιτεντ πώς πρέπει να παίζει η Γιουνάιτεντ. Εχει περάσει πολύς καιρός από τότε, και το έχει ξεχάσει. Στον επόμενο αγώνα της, την Πέμπτη εναντίον της Μπόντο Γκλιμτ για το Γιουρόπα Λιγκ, ο νέος προπονητής θα πραγματοποιήσει την πρώτη του εμφάνιση στο «Ολντ Τράφορντ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News