Ο Ολυμπιακός σημείωσε μια περήφανη νίκη στο Λονδίνο επί τής Άρσεναλ, με 3-2, έχοντας μάλιστα ισοφαριστεί από τους γηπεδούχους 2 φορές. Η επιτυχία του αναμφισβήτητα είναι μεγάλη αφού μια τέτοια νίκη «ακούγεται» παντού. Όπως μεγάλες ήταν οι περυσινές επιτυχίες του επί τής Γιουβέντους και της Ατλέτικο. Όμως η πρόκριση πέρυσι τελικά χάθηκε από μια άλλη σαφώς κατώτερη των ερυθρόλευκων ομάδα, την, να δεις πώς την λένε, α! τη Μάλμε (των ομώνυμων Σουηδών ψαράδων…).

Ο Ολυμπιακός, παρότι σίγουρα αυτή τη στιγμή έχει ξεφύγει πολύ των υπολοίπων ελληνικών ομάδων, δεν παύει να κουβαλά πάνω του «κατάρες» και παθογένειες του παρελθόντος, οι οποίες στην Ευρώπη τον κρατούσαν πάντοτε πίσω. Ισως πιο πίσω απ' ότι πράγματι να του αναλογούσε βάσει των προσπαθειών που κατέβαλλε σε αγωνιστικό επίπεδο. Ουσιαστικά, και παρότι η ομάδα έχει περισσότερους ξένους ποδοσφαιριστές παρά Έλληνες, η νοοτροπία παραμένει εν πολλοίς η ίδια. «Σφιγγόμαστε» στα ματς με τις μεγάλες ομάδες αλλά με τις μικρότερες χαλαρώνουμε και κατεβαίνουμε στο γήπεδο κάπως πιο άνετοι, πιο κουλ, πιο μπλαζέ. Το αποτέλεσμα είναι να μην αξιοποιούνται σε επίπεδο πρόκρισης από τους ομίλους οι νίκες επί πραγματικά μεγάλων Ευρωπαίων αντιπάλων, αφού οι βαθμοί που χάνονταν από τις καλούμενες «μικρές ομάδες» (τις οποίες οι ηττημένοι από τον Ολυμπιακό «μεγάλοι» τις καθάριζαν άνετα) στερούσαν -απολύτως άδοξα- από τον Ολυμπιακό την πρόκριση στον επόμενο γύρο.

Παραδείγματα πολλά. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Ένα από τα κορυφαία. Όταν ο Ολυμπιακός εξευτέλιζε την Μπάγερν Λεβερκούζεν νικώντας την με 6-2, στην πρεμιέρα του ομίλου του το 2002-2003, όλοι είχαν την πρόκριση σίγουρη. Επιπροσθέτως η Λεβερκούζεν είχε παίξει στον τελικό της διοργάνωσης την προηγούμενη χρονιά κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, χάνοντας δύσκολα (με εκείνο το highlight γκολ του Ζιντάν) και τον Κασίγιας να σώζει τη «βασίλισσα» στο τέλος από την ισοφάριση. Στην Ελλάδα της υπερβολής και τής απέχθειας στη σκληρή δουλειά χρόνων για να έρθουν συμπαγή αποτελέσματα, μια τέτοια απρόσμενη ευρύτατη νίκη ήταν βέβαιο ότι αποτελούσε προπομπό μιας μεγάλης πορείας του Ολυμπιακού στη διοργάνωση. Γιατί όχι και τελικό, όταν διαλύεις την περυσινή φιναλιστ (και όταν δεν έχεις μέτρο, επίσης…); Το επόμενο παιχνίδι του ομίλου ήταν με την ισραηλινή Μακάμπι Χάιφα η οποία λόγω του γνωστού «κλίματος» στην περιοχή είχε δηλώσει για έδρα της την Κύπρο. Ο Ολυμπιακός έπαιζε ένα εκτός έδρας ματς με μια μέτρια ομάδα στην Κύπρο! Τι έκανε; Ο,τι κάνει κανείς όταν οι συνθήκες μιας αναμέτρησης φαντάζουν ιδιαίτερα ευνοϊκές. Κατέβηκε «χαλαρός» και τελικά έχασε με 3-0! Κανονικό κατόρθωμα. Ποιος πέρασε στον επόμενο γύρο αντί του Ολυμπιακού; Οι Γερμανοί (πάντα οι Γερμανοί!) που απλώς τον νίκησαν στην έδρα τους με το ελάχιστο 1-0. Το 6-2, παρά την αναμφίβολη μεγαλοπρέπεια του, περισσότερη πίκρα έφερνε όταν ερχόταν στη μνήμη, παρά χαρά… Να διαλύεις αυτόν που τελικά σε αποκλείει. Πικρό. Πολύ πικρό.   

Τα περυσινά τα αναφέραμε. Επιβλητικός ο Ολυμπιακός του Μίτσελ στο Καραϊσκάκη, νίκησε και τους τρεις αντιπάλους του. Οι δύο εξ αυτών, όντως μεγαθήρια: Ατλέτικο Μαδρίτης και Γιουβέντους. Αλλά στο γραφικό Μάλμε, ήταν ο μόνος που έχασε, με αποτέλεσμα να προκριθούν τα -ας μην κρυβόμαστε- φαβορί. Ενώ η αλήθεια είναι ότι με βάση τις εμφανίσεις του και τον «αέρα» που, λόγω Μίτσελ, είχε ως ομάδα, παίζοντας απέναντι σε όλους ακομπλεξάριστα, ο Ολυμπιακός μπορούσε…  

Φέτος, έκανε μια πολύ μεγάλη εκτός έδρας νίκη επί τής Αρσεναλ. Αλλά έχει χάσει εντός έδρας -χωρίς να πολυακουμπήσει τη μπάλα, εδώ που τα λέμε- από τη Μπάγερν. Και σειρά έχει η Δυναμό Ζάγκρεμπ. Κλασικό σύμπτωμα νεόπλουτων ομάδων και επιπόλαιων λαών: να υποτιμούν τον αντίπαλο. Αν ρωτήσετε τον μέσο Ολυμπιακό φίλαθλο, ειδικά τώρα, μετά τον θρίαμβο στην Αγγλία, θα σου απαντήσει κατά 90%: "έλα μωρέ, ποια Δυναμό Ζάγκρεμπ. Εδώ ρίξαμε τρία στην Αρσεναλ μέσα στο σπίτι της… Όχι εντελώς άκυρος συλλογισμός.

Αλλά με μια απλή, ωστόσο όχι τόσο αυτονόητη προϋπόθεση: να αποδώσεις και με τη Δυναμό Ζάγκρεμπ το ίδιο, όπως απέδωσες και με την Αρσεναλ. Τότε ναι, οι πιθανότητες είναι υπέρ σου. Αλλά αν κατέβεις χαλαρός και αλαζών, εύκολα θα βρεθείς πίσω στο σκορ και μετά θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις. Γιατί στο Champions League, κακά τα ψέματα, ουδείς είναι αισθητά κατώτερος των υπολοίπων. Πέραν των 6-7 υπερομάδων που μονοπωλούν τους τελικούς τα τελευταία 10-15 χρόνια, οι υπόλοιποι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Και έχουν την ίδια ακριβώς φιλοδοξία με τον Ολυμπιακό: να προχωρήσουν, αποκλείοντας κάποιο από τα φαβορί του ομίλου τους.

Θα προκριθεί στην επόμενη φάση του Champions League ο Ολυμπιακός; Με βάση την -κάπως αλλοπρόσαλλη- προϊστορία του, αυτό λογικά θα το κρίνουν τα παιχνίδια με τη Δυναμό Ζάγκρεμπ….Αν δεν τα καταφέρει, τότε δυστυχώς ο θρίαμβος στο Λονδίνο, θα μείνει ως ανάμνηση στο μυαλό των φιλάθλων με τον ίδιο τρόπο που έμεινε και το 6-2 επί τής Λεβερκούζεν: μια υπόσχεση ευτυχίας, χωρίς τελικό παραλήπτη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News