Γεννήθηκα και μεγάλωσα πενήντα μέτρα από το ποδηλατοδρόμιο (αρχικά), στάδιο Καραϊσκάκη (μετά), γήπεδο Γεώργιος Καραισκάκης (εσχάτως). Αν ήξερε ο γιος της γύφτισσας  τι γίνεται κάθε Κυριακή στον ομώνυμο χώρο θα σκοτωνόταν εκτός Φαλήρου. Δεν έγινα λοιπόν, Ολυμπιακός με τους χιλιάδες οπαδούς αλλά Εθνικός με τους τριακόσιους (ο αριθμός από μόνος του περιόριζε την επικινδυνότητα) και ανάμεσα τους τον « Εθνικάάάάάρα» Μαντζουράνη που φώναζε μόνο για την ομάδα του και τον σεβόντουσαν και  τον αγαπούσαν σε όλα τα γήπεδα. Σήμερα δεν θα μπορούσε να πάει με την ομάδα του εκτός έδρας και αν το αποτολμούσε θα τον ξάπλωναν μπράβοι και τσογλάνια. Αν είχα γεννηθεί στην Λεωφόρο προφανώς δεν θα ήμουν Παναθηναικός. Ποτέ με την ομάδα της άρχουσας τάξης, τους εκλεκτούς της χούντας και του Ασλανίδη. Και αν είχα γεννηθεί στην Φιλαδέλφεια θα ήμουν με τον γειτονικό Απόλλωνα. Είναι το μειοψηφικό σύνδρομο που με καθοδηγεί και στις αθλητικές επιλογές μου. Κυρίως, όμως, με απωθούσε από τότε η καφρίλα οπαδών και η έπαρση παραγόντων του ΠΟΚ.

Ήμουν μέσα στο Καραϊσκάκη όταν ένα ολόκληρο πέταλο τραγούδαγε «Ποιο νάναι βρε παιδιά αυτό το νούμερο το δέκα, που βρήκε την γυναίκα του καβάλα με τον Πρέκα». Και θεία δίκη λίγο πριν το τέλος ο Δομάζος με ένα ανάποδο ψαλίδι αφήνει κάγκελο τον Πουπάκη και ισοφαρίζει. Και επειδή ο «στρατηγός» δεν ήταν από  τα καλύτερα παιδιά γύρισε προς την εξέδρα και έκανε την χαρακτηριστική κίνηση κατεβάζοντας κάθετα και τα δύο του χέρια. Εδώ που έχουν φτάσει σήμερα τα πράγματα  το τετράστιχο των φιλάθλων του Ολυμπιακού θα μπορούσε να προταθεί για Νόμπελ Ποίησης. Ήταν βέβαια σεξιστικό αλλά κατέβαλαν και κάποια διανοητική προσπάθεια για να συνδέσουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Σήμερα σε όλα τα γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ ου μην αλλά και βόλεϊ δυο μόνο συνθήματα ακούγονται: «Γερά, γερά και γ… τα μ…..» και «είναι πουτάνα του ( εκάστοτε αντιπάλου) η μάνα». Ούτε τότε ήταν καλά αλλά τώρα έχουμε φτάσει στο μη παρέκει. Ματς με την παρουσία φιλάθλων και των δυο ομάδων δεν μπορεί να αρχίσει. Και είναι σχεδόν αδύνατο να τελειώσει χωρίς επεισόδια. Αυτά που συνέβησαν μετά την λήξη του ντέρμπυ στο Καραϊσκάκη δυστυχώς δεν είναι πρωτοφανή αλλά συνήθη. Στην Τούμπα σε ματς κεκλεισμένων των θυρών τραυμάτισαν με ιπτάμενο αντικείμενο τον Μιραλάς και ο δράστης δεν εντοπίστηκε. Στην ΑΕΚ εκτός από αντιπάλους έδειραν και τον Μπάγεβιτς. Οι Παναθηναϊκοί μετέτρεψαν την Τρίπολη σε πεδίο μάχης. Συμμορίες χούλιγκανς επιτίθενται σε αντίστοιχες αντιπάλων ομάδων, σε σπίτια διαιτητών. Είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε πολλά θύματα. (Μεταξύ μας δεν θα θρηνήσω και πολύ για μερικούς κάφρους αλλά όλο και κάποιοι αμέτοχοι θα την πληρώσουν).

Τι θα γίνει; Τίποτε δεν θα γίνει. Θα χυθεί μελάνι, θα γίνουν αυστηρές δηλώσεις αρμοδίων παραγόντων, θα επιβληθούν κάποιες ποινές που θα πέσουν μαλακά μετά την έφεση. Όλα θα ξεχαστούν μέχρι το επόμενο επεισόδιο. Και αυτά γιατί ενώ η λύση είναι γνωστή κανείς δεν έχει τα κότσια να την εφαρμόσει. Κοινωνιολογικές αναλύσεις για τα αίτια της βίας θα ακούσουμε και πάλι πολλές, μέτρα όμως δεν θα ληφθούν. Να σας πω μερικά που πρέπει να ληφθούν σωρευτικά:

Απαγόρευση συμμετοχής ελληνικών ομάδων σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις επί τριετία μέχρις ότου αποκατασταθεί η ομαλή διεξαγωγή του πρωταθλήματος. Αφαίρεση βαθμών στην υπαίτια επεισοδίων ομάδα και σε υποτροπή υποβιβασμός. Αφαίρεση της φιλάθλου ιδιότητας και απαγόρευση ενασχόλησης με τα διοικητικά των ΠΑΕ σε παράγοντες που με την συμπεριφορά τους κατ’ εξακολούθηση υποθάλπουν την βία. Διάλυση όλων των συνδέσμων που αποδεδειγμένα εμπλέκονται σε επεισόδια. Σκληρά; Δεν νομίζω. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ισχύει ότι «πρώτα πυροβολείς και μετά ρωτάς». Ακριβώς γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει περίπτωση να τραυματίσεις αθώο. Είναι όλοι αυτοί ένοχοι και κατ’ εξακολούθηση. Και μας κοροϊδεύουν από πάνω.

*Ο Νίκος Μπίστης είναι Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και πρώην Υφυπουργός Εσωτερικών.

Προηγούμενα άρθρα του Νίκου Μπίστη:
Ουαί υμίν υποκριταί  
Συνδικαλισμός της συμφοράς   
Νόμος είναι το δίκιο της ΔΕΗ;         
Στου Σημίτη τον καιρό      
Στ' άρματα, στ' άρματα    
Βρε τι έπαθε ο ΣΚΑΙ…   
Κούβα αθωότητας και αβεβαιότητας     

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News