Μηδέν βαθμοί. Η ΑΕΚ έγινε η εικοστή ομάδα (η πρώτη ελληνική) στα χρονικά του Champions League που ολοκληρώνει τη φάση των Ομίλων μόνο με ήττες. Μηδέν γκολ, με μηδέν τελικές προσπάθειες προς την αντίπαλη εστία, στα τρία εκτός έδρας παιχνίδια της. Μηδέν ποδόσφαιρο, με μόνη εξαίρεση το ματς με την Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ. Μηδέν αναμνήσεις, απ’ αυτές που οι φίλαθλοι έχουν να διηγούνται στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ενα ολοστρόγγυλο μηδέν.

Αλλιώς την είχε ονειρευτεί, την επιστροφή της στη μεγάλη γιορτή έπειτα από 12 χρόνια απουσίας. Η δυναμικότητα των αντιπάλων της (Μπάγερν Μονάχου, Αγιαξ, Μπενφίκα) δεν της δημιουργούσε την παραμικρή υποχρέωση να προκριθεί, είτε στο Champions είτε στο Europa League. Απαλλαγμένη από το άγχος της επιτυχίας, λοιπόν, η ΑΕΚ δεν είχε παρά να απολαύσει το ταξίδι. Να παίξει τη μπάλα της -αυτή που έχει αποδείξει ότι μπορεί-, να κάνει μια νίκη, ή μια δυο ισοπαλίες. Να προσφέρει στους οπαδούς της στιγμές που στη ζωή ενός μικρομεσαίου ευρωπαϊκού συλλόγου είναι σπάνιες και ανεκτίμητες.

Προτίμησε, δυστυχώς, να ηττηθεί σε όλα τα ματς, αρκεί να χάσει αξιοπρεπώς. Φοβήθηκε τον διασυρμό. Τις «πεντάρες», «εξάρες», ή «εφτάρες» που έχουν εισπράξει, κατά καιρούς, ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη. Ετσι, μόνο μετά το 0-2 της Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ βγήκε από το… καβούκι της για να παίξει ποδόσφαιρο. Κι έβαλε δυο γκολ. Στα πέντε από τα έξι παιχνίδια της, απλώς αμύνθηκε. Σαν ομάδα κατώτερης κατηγορίας. Οσο άντεξε. Πενήντα, εξήντα ή εβδομήντα λεπτά. Χθες (Τετάρτη), στο μισο-άδειο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας, λίγο έλειψε να τα καταφέρει. Αλλά έχασε πάλι, στο 88′, από μια γκάφα του Γαλανόπουλου και μια αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ του Αλεχάντρο Γριμάλδο.

Η ΑΕΚ, που θα χαιρόταν τη συμμετοχή της στο Champions League, κυριεύτηκε από ένα διαρκές, αδικαιολόγητο στρες, το οποίο μετέτρεψε τη γιορτή σε εφιάλτη. Καμία άλλη ομάδα στο εφετινό Champions League δεν εμφανίστηκε τόσο άτολμη, τόσο απαισιόδοξη. Ο Ερυθρός Αστέρας είναι ένα καλό παράδειγμα για σύγκριση. Προσπαθεί κι αυτός να επιστρέψει στο ιστορικό του μέγεθος, οι παίκτες του δεν έχουν πείρα από αγώνες υψηλού επιπέδου, ενώ οι αντίπαλοί του ήταν πιο τρομακτικοί κι από εκείνους της ΑΕΚ: Παρί Σεν Ζερμέν, Λίβερπουλ και Νάπολι. Οι Σέρβοι, λοιπόν, δεν «μάσησαν». Επαιξαν τη μπάλα τους. Το αποτέλεσμα ήταν να πάθουν αυτό που φοβόταν η ΑΕΚ («εξάρα» στο Παρίσι, «τεσσάρα» στο «Ανφιλντ» κι άλλη μια από την Παρί μέσα), αλλά και να νικήσουν τη Λίβερπουλ (2-0 στο Βελιγράδι), σε ένα παιχνίδι που οι οπαδοί τους θα το θυμούνται για πάντα. Εφεραν κι ένα 0-0 με τη Νάπολι. Μία χαρά.

Καμία ομάδα, πλην της ΑΕΚ, δεν έμεινε με άδεια χέρια. Η ΤΣΣΚΑ νίκησε τη Ρεάλ στη Μαδρίτη (0-3). Η Γιούνγκ Μπόις, τη Γιουβέντους. Η Βιτόρια Πλζεν, τη Ρόμα. Η Μπριζ πήρε ισοπαλία από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Μόνον η ΑΕΚ αρνήθηκε να επενδύσει στη διοργάνωση, έστω ένα μικρό μέρος από τα εγγυημένα κέρδη των 25+ εκατομμυρίων ευρώ – ποιος ξέρει γιατί. Πίστευε ότι οι θαυματουργές της υπερβάσεις θα συνεχιστούν; Εκτίμησε ότι και με δυο τρεις προσθήκες ποιοτικών παικτών, πάλι δεν θα είχε ελπίδες για την τρίτη θέση που οδηγεί στο Europa League; Ακόμη κι έτσι, θα μπορούσε να μαζέψει τέσσερις βαθμούς, όπως ο Ερυθρός Αστέρας. Που θα σήμαιναν επιπλέον έσοδα 3,6 εκατομμυρίων ευρώ – όσα, σχεδόν, παίρνει από το τηλεοπτικό της συμβόλαιο για ένα χρόνο.

Ή, μήπως, τα έσοδα από τη συμμετοχή στο Champions League προορίζονται για την αποπεράτωση της «Αγια-Σοφιάς»; Σε αυτή την περίπτωση, χαλάλι η θυσία μιας ανταγωνιστικής ΑΕΚ στους Ομίλους και στη Σούπερ Λιγκ. Καμία πρόκριση και κανένας τίτλος δεν θα δυναμώσει την «Ενωση» περισσότερο από ό,τι το υπερσύγχρονο, ιδιόκτητο γήπεδό της. Αλλά, εάν είναι έτσι, η διοίκηση της ΠΑΕ θα έπρεπε να το έχει επικοινωνήσει στον κόσμο της ομάδας. Κανένας, μέχρι σήμερα, δεν του έχει πει -δεν έχει υπονοήσει, καν- πως η χρηματοδότηση του έργου δεν ήταν εξασφαλισμένη προτού έρθουν (από το πουθενά) αυτά τα λεφτά.

Η ΑΕΚ του 2018 είναι ένα μυστήριο. Μέχρι τον Σεπτέμβριο η ομάδα «πετάει»: κατακτά το πρώτο της Πρωτάθλημα μετά το 1994, αποκλείεται από τους «16» του Europa League για μια στραβοκλωτσιά του Μασούντ στο Κίεβο, συμπληρώνει 14 διαδοχικούς αγώνες αήττητη στην Ευρώπη, επιστρέφει στους ομίλους του Champions League μετά 12 χρόνια και σκαρφαλώνει 26 θέσεις (από την 122η, στην 94η) στην ειδική βαθμολογία της UEFA. Στη συνέχεια, όμως, γίνεται «σάκος του μποξ» στη διοργάνωση, τίθεται εκτός διεκδίκησης του τίτλου από τον Νοέμβριο κιόλας, ενώ οι βασικοί συντελεστές των θριάμβων της αποχωρούν, ο ένας μετά τον άλλον. Στη Λισαβόνα αγωνίζονται δυο «παγκίτες» (ο Τσόσιτς και ο Μοράν), ενώ ο αναντικατάστατος στα χαφ (Σιμόες), υγιέστατος, εμψυχώνει τους συμπαίκτες του με αναρτήσεις του στο Instagram: «Πάμε, ρε ΑΕΚ. Ας παίξουμε για τη δόξα μας»!

Τι γίνεται στην ΑΕΚ, ρε γαμώτο; Κάποιος πρέπει να μιλήσει. Να εξηγήσει τα ανεξήγητα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News