Οι Σίξερς και οι Νετς ήταν το «ζευγάρι» που όλοι στο ΝΒΑ περίμεναν να δουν στους τελικούς της Ανατολής, όμως τα φαβορί δεν κερδίζουν πάντα, ούτε στο μπάσκετ. Η ομάδα της Φιλαδέλφειας αποκλείστηκε από τους Ατλάντα Χοκς. Η ομάδα του Μπρούκλιν, από τους Μιλγουόκι Μπακς. Για πρώτη φορά εδώ και 27 χρόνια, τόσο το Νο 1 της Ανατολής, όσο και το Νο 1 της Δύσης, έμειναν εκτός τελικών περιφέρειας.

Στη σειρά, που θα αρχίσει τα ξημερώματα της Πέμπτης (03:30 Ελλάδας) από το «Fiserv Forum» του Μιλγουόκι, τα «Ελάφια» του Γιάννη Αντετοκούνμπο (Νο 3 στην κανονική περίοδο) θα έχουν πλεονέκτημα έδρας έναντι των «Γερακιών» (Νο 5). Η δεύτερη συμμετοχή τους στον τελικό της περιφέρειάς τους τα τρία τελευταία χρόνια μοιάζει με την ευκαιρία που από καιρό αναζητά ο «Greek Freak» για να παίξει στους NBA Finals και να διεκδικήσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει μια ομάδα που πέταξε εκτός πλέι-οφ τους Σίξερς, και πριν από αυτούς, τους Νιου Γιορκ Νικς. Οι Χοκς παίζουν έξυπνα και αποτελεσματικά, η άμυνά τους «δαγκώνει», και επιθετικά δεν είναι, διόλου, ακίνδυνοι. Αλλά δεν είναι οι Σίξερς, οι Νετς, οι Χιτ, ή οι Σέλτικς. Είναι μια υπολογίσιμη δύναμη, που, όμως, εφέτος έχει ξεπεράσει, ήδη, κάθε προσδοκία και (φαίνεται να) έχει φτάσει στην οροφή των δυνατοτήτων της. Δεν έχει συνηθίσει να αγωνίζεται σε αυτά τα ύψη, κι έχει ηττηθεί σε δύο από τις τρεις αναμετρήσεις της με τους Μπακς μέσα στη σεζόν.

Το Μιλγουόκι, όμως, έχει έναν ακόμη πιο σημαντικό λόγο αισιοδοξίας. Τον Γιάννη. Που δεν είναι, πλέον, ο MVP, αλλά έχει εξελιχθεί σε κάτι ακόμη πιο σπουδαίο: σε πραγματικό ηγέτη της ομάδας του. Η ημιτελική σειρά εναντίον των Νετς ήταν η δοκιμασία που πέρασε με άριστα. Ο Αντετοκούνμπο της εφετινής post-season έχει… ψηλώσει κι άλλο, σε σχέση με πέρυσι και πρόπερσι. Φάνηκε ξεκάθαρα στα επτά παιχνίδια εναντίον του αδιαφιλονίκητου φαβορί για τον τίτλο. Για πρώτη φορά σε τόσο κρίσιμες στιγμές εμφανίστηκε πανέτοιμος για την πρόκληση.

Πρώτα απ’ όλα, σε αγωνιστικό επίπεδο. Στα πλέι-οφ της περασμένης σεζόν αιχμαλωτίστηκε στο αμυντικό δίχτυ που είχαν απλώσει οι Μαϊάμι Χιτ. Το ίδιο επιχείρησαν να κάνουν εφέτος οι Νετς, όμως ο Γιάννης άντεξε στο «ξύλο» που έφαγε, ιδίως από τον Μπλέικ Γκρίφιν. Στα πέντε ματς που ακολούθησαν το 0-2 στο Μπρούκλιν, «έγραψε», σε όλα, πάνω από 30 πόντους και 10 ριμπάουντ. Με αποκορύφωμα το Game 7 (40 πόντοι, 13 ριμπάουντ, 5 ασίστ), που ήταν ένα από τα καλύτερα, τα πιο ουσιαστικά του παιχνίδια στην καριέρα του στο ΝΒΑ. Μια υπέροχη παράσταση, που έκλεψε τις εντυπώσεις ακόμη και από τον τρομερό -εκείνη τη βραδιά- Κέβιν Ντουράντ.

Σε ολόκληρη την ημιτελική σειρά, ο Γιάννης έπαιξε πιο ώριμα από ποτέ. Πήρε πρωτοβουλίες όταν έπρεπε, τις παραχώρησε στον Μίντλετον, ή τον Χόλιντεϊ όταν χρειάστηκε, «διάβασε» καλύτερα την αντίπαλη άμυνα, δεν δίστασε να «βγει μπροστά» εκείνες τις στιγμές που η κλεψύδρα του ματς άδειαζε και η μπάλα «έκαιγε». Το παρατήρησε και ο Μάτζικ Τζόνσον, οτι πλέον, ο Αντετοκούνμπο δεν είναι μόνον ο κορυφαίος παίκτης των Μπακς, αλλά και ο ηγέτης τους.

Πάνω απ’ όλα, ο Γιάννης ήταν πολύ διαφορετικός σε πνευματικό επίπεδο. Αυτός ο εξαιρετικά εξωστρεφής άνθρωπος, για πρώτη φορά δεν επέτρεψε να φανούν τα συναισθήματά του, ούτε στις ήττες, ούτε στις νίκες. Δεν διαμαρτυρήθηκε για τα χτυπήματα που δέχτηκε από τους αντιπάλους του, δεν αντέδρασε στις αποδοκιμασίες του κοινού, δεν εκνευρίστηκε όταν οι θεατές στο «Barclays Center» (κατόπιν προτροπής του Τζέιμς Χάρντεν) μετρούσαν τα δευτερόλεπτα καθώς προσπαθούσε να αυτοσυγκεντρωθεί στη γραμμή των βολών, δεν έχασε την αυτοκυριαρχία του από τα ειρωνικά γελάκια της εξέδρας όταν έκανε δύο ερ-μπολ σε βολές. Ηταν απολύτως συγκεντρωμένος στον στόχο του. Και, μάλιστα, σε μια εποχή που αμφισβητείται από σχολιαστές και αναλυτές, κάτι που δεν του είχε συμβεί στο παρελθόν.

Επιπλέον, δεν έχασε, ποτέ, την πίστη του στην πρόκριση, αν και οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος των Μπακς. Μετά τη συντριβή τους με 39 πόντους διαφορά στο Game 2 από τους Νετς έπρεπε να κερδίσουν τέσσερις από τους πέντε επόμενους αγώνες τους, ενώ στις 15 προηγούμενες σειρές που είχαν βρεθεί πίσω στο σκορ με 2-0, αποκλείστηκαν και τις 15. Η ανατροπή που πέτυχαν τα «Ελάφια» ήταν ένας άθλος, έστω κι αν οι τραυματισμοί του Χάρντεν και του Ιρβινγκ έπαιξαν τον ρόλο τους.

Επειτα από τόσες και τόσες διακρίσεις που κανένας δεν περίμενε από μπασκετμπολίστα με το παρελθόν του Γιάννη (δύο βραβεία MVP, ένα αμυντικού της σεζόν, μέλος της κορυφαίας πεντάδας του ΝΒΑ επί τρεις διαδοχικές σεζόν, MVP του εφετινού All Star Game, κ.λπ.), ο έλληνας σούπερ-σταρ καθιερώνεται, πλέον, στη συνείδηση των φιλάθλων και ως πραγματικός ηγέτης. Η αγκαλιά του Ντουράντ, του κορυφαίου εν ενεργεία NBAer κατά πολλούς, μετά το Game 7, ήταν μια κίνηση αναγνώρισης προς το πρόσωπό του. Και η πρόβλεψη του Τσαρλς Μπάρκλεϊ οτι οι Μπακς θα φτάσουν μέχρι το τέλος, μέχρι την κατάκτηση του πρωταθλήματος, μια ψήφος εμπιστοσύνης στον Γιάννη, που απέχει τέσσερις νίκες από τη διεκδίκηση του τροπαίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News