Δείτε εδώ τις φωτογραφίες του Γιάννη Κυφωνίδη

Επίσκεψη στο Καμπ Νου το επόμενο μεσημέρι του ημιτελικού Μπαρτσελόνα – Ρεάλ για να κάνω μία περιήγηση στου χώρους. Από τα αποδυτήρια και την αίθουσα τύπου μέχρι το μουσείο και την μπουτίκ. Να βλέπεις, να χορταίνει το μάτι σου, σε μία περιήγηση που δεν ξεχνιέται εύκολα.  Ειδικά το multimedia μουσείο όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει με εικόνες όλες τις μεγάλες στιγμές αλλά και τις θρυλικές μορφές της Μπαρτσελόνα, δεν περιγράφεται. Γι’ αυτό και σας εύχομαι κάποια στιγμή να το δείτε. Έτσι κι αλλιώς δεν περιγράφεται. Αυτό που περιγράφεται όμως, με φωτογραφίες μάλιστα, είναι η Ελλάδα στο Καμπ Νου. Ναι, ακριβώς, έχει κι από αυτό και μάλιστα το καταλαβαίνεις νωρίς-νωρίς.

Κατεβαίνοντας από την σκάλα για να φτάσεις στα αποδυτήρια. Ένα αυτοκόλλητο ΠΑΟΚ που όσο κι αν προσπάθησαν να το βγάλουν οι υπεύθυνοι δεν τα κατάφεραν. Κι έμεινε εκεί, σκισμένο αλλά όχι… νεκρό. Λίγο πιο κάτω στα αποδυτήρια, είναι εντυπωσιακή η εικόνα που σε ένα μόνιτορ πάνω από κάθε ερμάριο προβάλλονται φωτογραφίες μεγάλων αντιπάλων που φιλοξενήθηκαν εκεί. Και να, σε κάποια στιγμή κάτι ακόμα ελληνικό. Η φωτογραφία του Αριέλ Ιμπαγάσα με την φανέλα της Μαγιόρκα. Λίγο πιο κάτω, στα σκαλιά της εισόδου που οδηγούν τους παίκτες στον αγωνιστικό χώρο, βλέπει κανείς στους τοίχους δύο πίνακες με κολάζ από επεξεργασμένες φωτογραφίες παικτών-θρύλων της Μπάρτσα. Και φυσικά ο Ριβάλντο δεν έλειπε.

Κατεβαίνω τα σκαλιά, μπαίνω στο γήπεδο, περπατάω στο πλάι και πάω προς την έξοδο από την κερκίδα. Και να η απάντηση του Άρη στον ΠΑΟΚ. Στην πλάτη ενός καθίσματος διακρίνω ένα σκισμένο, αλλά όχι τόσο όσο να με ξεγελάσει, αυτοκόλλητο του Super 3. Ένα-δυο γράμματα, το μισό «3» και ένα κομμάτι από την μούρη του μπουλντόγκ-μασκότ έχουν μείνει να θυμίζουν ότι οι προκλήσεις των «εχθρών» έχουν απαντήσεις.  Πηγαίνοντας από την εξωτερική πλευρά των κερκίδων προς το μουσείο, ένα τοίχος γραμμένος από πάνω μέχρι κάτω. Εκεί είδα πολύ από Ελλάδα. Και οι τελευταίες ελληνικές… μυρωδιές ήταν στο μουσείο.

Ο Ριβάλντο και πάλι σε πολλές στιγμές της καριέρας του, ενώ υπήρχε ξεχωριστή αναφορά στον χαμένο τελικό του 1994 στην Αθήνα από την Μίλαν, παρά την ήττα με 4-0. Να και μια ελληνική σημαία. Εκεί δίπλα με δεκάδες άλλες που αν πατήσεις αυτή που θέλεις βλέπεις πόσα μέλη, πόσα κλαμπ οπαδών και πόσοι παίκτες που έχουν φορέσει την φανέλα της ομάδας προέρχονται από την συγκεκριμένη χώρα. Πατάω την ελληνική και βλέπω δύο κλαμπ. Κάτι είναι κι αυτό. Η περιήγηση τελείωσε. Η Ελλάδα υπάρχει παντού.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News