Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ο περιούσιος σύλλογος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ. Εχει να επιδείξει 14 τρόπαια (η δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα της διοργάνωσης, η Μίλαν, έχει κατακτήσει τα μισά). Εχει κερδίσει τις πέντε από τις 10 Κούπες της τελευταίας δεκαετίας. Εχει θριαμβεύσει και στους οκτώ τελικούς στους οποίους εμφανίστηκε από τότε που το Πρωταθλητριών μετονομάστηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ (1992). Είναι τόσο εντυπωσιακή η κυριαρχία της στα γήπεδα της Ευρώπης, ώστε να αποτελεί ένα φαινόμενο στα όρια του ανεξήγητου.

Ναι, είναι πάμπλουτη. Μπορεί να αγοράσει όποιον παίκτη… της γυαλίσει. Διαθέτει ένα από τα δυο πιο ακριβά ρόστερ και τον προπονητή με τους περισσότερους τίτλους (4) στο κορυφαίο επίπεδο. Είναι και το πιο δημοφιλές ποδοσφαιρικό club παγκοσμίως, σύμφωνα με αρκετές από τις σχετικές έρευνες. Αλλά το μυστήριο παραμένει. Διότι υπάρχουν και αρκετοί ακόμη πλούσιοι σύλλογοι με πανάκριβους παίκτες, φημισμένους τεχνικούς και πολύ «λαό» να τους υποστηρίζει.

Ούτε η ίδια η Ρεάλ δεν έχει να δώσει μια λογική εξήγηση. Στο «Μπερναμπέου» πιστεύουν ότι υπάρχει ένας θεός που φοράει τη λευκή φανέλα της «Βασίλισσας» και της δείχνει το δρόμο προς την επιτυχία. «Ποιος ξέρει; Μπορεί και να είναι αλήθεια», είπε προ ημερών στους Times ο Κάρλο Αντσελότι, ευσεβής Καθολικός που προσεύχεται καθημερινά και στα νιάτα του περνούσε τα βράδια του διαβάζοντας τη Βίβλο. Στα χρόνια του στη Μαδρίτη ο 65χρονος ιταλός προπονητής έχει δει την ομάδα του να πραγματοποιεί ανατροπές, που έμοιαζαν με θαύμα. Ασυνήθιστα πολλές.

Μια από αυτές -από τις πιο θεαματικές στα χρονικά του Τσάμπιονς Λιγκ- συνέβη στον ημιτελικό του περασμένου μήνα με θύμα την Μπάγερν Μονάχου. Ενας απρόσμενος ήρωας, ο 34χρονος Χοσέλου, μπήκε στο παιχνίδι στο 81’, τη στιγμή που η Ρεάλ απείχε μερικά λεπτά από τον αποκλεισμό, και πέτυχε δυο γκολ: στο 88’ και το 90’+1’. «Εγινε ξανά (το θαύμα). Είναι κάτι μαγικό, δεν υπάρχει λογική εξήγηση», παραδέχτηκε ο Αντσελότι μετά τον αγώνα που έστειλε τη Ρεάλ στον τελικό.

Οπως έγραψε το Athletic, ο Ικερ Χιμένεθ, ισπανός δημοσιογράφος και παρουσιαστής της τηλεοπτικής εκπομπής «Cuarto Milenio» (Το Τέταρτο Μιλένιουμ) που ερευνά υπερφυσικά φαινόμενα, ασχολήθηκε με αυτό το απίθανο comeback της Ρεάλ. «Οταν ο χαρισματικός σκόρερ της Μπάγερν, Χάρι Κέιν, βρίσκεται μόνος μπροστά από το τέρμα και στέλνει την μπάλα άουτ, κάτι παράξενο συμβαίνει. Παρατηρήστε το πρόσωπό του. Ο κύριος Κέιν γνώριζε πολύ καλά τι επρόκειτο να συμβεί».

Δεν υπάρχει στατιστικό μοντέλο ή στοιχηματική εταιρεία, που να δίνει σοβαρές πιθανότητες κατάκτησης του εφετινού Τσάμπιονς Λιγκ στην Ντόρτμουντ, αντίπαλο της Ρεάλ στον σαββατιάτικο (1/6) τελικό του «Γουέμπλεϊ». Η γερμανική ομάδα, που κέρδισε το τρόπαιο το 1997 νικώντας τη Γιουβέντους και το έχασε το 2013 από την Μπάγερν Μονάχου, πάλι στο «Γουέμπλεϊ», είναι η μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης – κανείς δεν την περίμενε να φτάσει τόσο μακριά.

Είναι ο «Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ» της σεζόν. Στην Μπουντεσλίγκα τερμάτισε μόλις πέμπτη, 26 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια, Λεβερκούζεν, εξασφαλίζοντας οριακά τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν. Στην Ευρώπη, όμως, έγραψε μια υπέροχη ιστορία. Προκρίθηκε από τον «όμιλο του θανάτου», που περιελάμβανε την Παρί Σεν-Ζερμέν, τη Νιούκαστλ και τη Μίλαν. Στα νοκ-άουτ απέκλεισε, κατά σειρά, την Αϊντχόφεν, την Ατλέτικο Μαδρίτης και την Παρί.

Η σύνοψη αυτής της εντυπωσιακής αντίφασης υπήρξε η εβδομάδα κατά την οποία κέρδισε τη θέση της στον τελικό. Στις 7 Μαΐου νίκησε (1-0) τον Κιλιάν Εμπαπέ και την «παρέα» του στο Παρίσι, όμως τέσσερις μέρες μετά ηττήθηκε (3-0) από τη Μάιντς, που πάλευε να αποφύγει τον υποβιβασμό. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα έδειξε άλλο πρόσωπο στο εθνικό της πρωτάθλημα και άλλο, εντελώς διαφορετικό, στην Ευρώπη. Η Λίβερπουλ του 2004-2005, η Τσέλσι του 2011-2012 και η Ρεάλ Μαδρίτης του 1997-1998 και 1999-2000, είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Ο τελικός του «Γουέμπλεϊ» είναι κάτι σαν «Δαυίδ εναντίον Γολιάθ». Ο Χανς-Γιόαχιμ Βάτσκε, CEO της Ντόρτμουντ, παραδέχτηκε ότι η Ρεάλ είναι το φαβορί. Αλλά, όπως τόνισε, «όλοι είδαμε τι συνέβη πριν από λίγες ημέρες στο Δουβλίνο. Σε δέκα παιχνίδια απέναντι στην Αταλάντα, είμαι σίγουρος πως η Λεβερκούζεν θα κέρδιζε τα οκτώ». Η Αταλάντα του, που εδώ και 61 χρόνια δεν είχε κερδίσει ούτε ένα κυπελλάκι στη χώρα της, κατατρόπωσε την πρωταθλήτρια Γερμανίας, Λεβερκούζεν, που «έτρεχε» ένα απίθανο σερί 51 αγώνων χωρίς ήττα, και κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ. Μια εβδομάδα μετά, ο Ολυμπιακός νίκησε τη Φιορεντίνα, που ήταν φαβορί, στον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ.

Η Ντόρτμουντ δεν διαθέτει παίκτες «σούπερ-σταρ». Ο Ματ Χούμελς βρίσκεται στη δύση του. Ο Μάρκο Ρόις θα δώσει το Σάββατο την τελευταία του παράσταση. Ο Τζέιντον Σάντσο ήρθε… ναυαγός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ούτε κάποιον φημισμένο προπονητή. Η πιο διάσημη φωτογραφία του Εντιν Τέρζιτς τον δείχνει να κλαίει μπροστά στο «Κίτρινο Τείχος» του «Σιγκνάλ Ιντούνα Παρκ», τον Μάιο του 2023, όταν η ομάδα που υποστηρίζει από παιδί έχασε αναπάντεχα τον τίτλο της Μπουντεσλίγκα, τον οποίο προσδοκούσε 11 ολόκληρα χρόνια, την τελευταία αγωνιστική. Δυο φορές εφέτος βρέθηκε κοντά στην απόλυση. Και αυτός είναι ο πρώτος του μεγάλος τελικός.

Είναι μια «γήινη» φιναλίστ -η πιο ταπεινή από όσες διεκδίκησαν την Κούπα μετά τη Μονακό (2004)-, η οποία θα σταθεί απέναντι στη «διαστημική» Ρεάλ. Σίγουρα, η UEFA θα προτιμούσε έναν πιο… εμπορικό τελικό. Η πλειονότητα των φιλάθλων, όμως, όσοι δεν είναι οπαδοί της «Βασίλισσας», χάρηκαν με την επιτυχία της Ντόρτμουντ. Και θα χαρούν ακόμη περισσότερο αν αποδειχθεί ότι στο όνειρο της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ δεν έχουν δικαίωμα μόνο τα «μεγάλα τζάκια» του ποδοσφαίρου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News