Οι πρόσφατες αποφάσεις της ΕΠΟ για Καβάλα και Ολυμπιακό Βόλου κέρδισαν την προσοχή αρμοδίων και μη θεσμικών κι αθλητικών παραγόντων, φιλάθλων κι οπαδών, φίλων κι αντιπάλων των 2 ομάδων. Νικήτρια στο ιδιότυπο μπαράζ δηλώσεων και λόμπι ανακηρύχθηκε έως τώρα η ομάδα της Μαγνησίας, βουλευτές της οποίας (πλην του ΚΚΕ) και λοιποί τοπικοί άρχοντες είχαν (πριν από την έκδοση της απόφασης) συνάντηση με τον υπουργό Πολιτισμού. Δεν είναι διατυπωμένο, ποιό ήταν το αντικείμενο της συνάντησης, από τις δηλώσεις που ακολούθησαν, ωστόσο, βγαίνει κάποιο συμπέρασμα. 

Οι εκπρόσωποι του νομού και παραστάτες της ομάδας, ως γνήσιοι εκφραστές της άποψης που επικρατεί επί δεκαετίες σε κάθε εκδοχή του δημόσιου βίου (δηλ. σαν φθάνει ο κόμπος στο χτένι, η μπάλα πάει στο αράουτ) περίπου ζήτησαν, να μην πληρώσει (με υποβιβασμό, όπως είχε αποφασίσει η πειθαρχική επιτροπή της Σούπερ Λίγκ) μόνο η ομάδα τους το μάρμαρο της κάθαρσης στο ποδόσφαιρο, αν δεν τιμωρηθούν μαζί όλες οι εμπλεκόμενες ομάδες κάνοντας πως ξεχνούν, ότι μόνο για την ομάδα τους (και την Καβάλα) είχε κινηθεί διαδικασία. Δεν αποδίδουν, όμως ως φαίνεται, και τόση σημασία σ’ αυτό, γιατί τα αυτιά όλων μας (και των βολιωτών) έχουν εξοικειωθεί με τα τεχνάσματα που έχουν επικρατήσει οριστικά, έχουν το μερτικό τους για να φθάσει εδώ η πολιτική ζωή του τόπου κι η σύνοψή τους είναι απλή: «Πριν ελεγχθεί ο δικός μου, πρέπει να ελεγχθούν όλοι όσοι από  δημιουργίας κόσμου έχει ακουσθεί το όνομά τους». Μάλιστα, λέγεται,  ενημέρωσαν τον υπουργό για τις προθέσεις της ομάδας να προσφύγει στα ποινικά δικαστήρια (άραγε, κατά ποίων;) με την πολιτική στήριξη όλων (ποιός από τους παριστάμενους το μετέφερε;).

Η πίεση που η τοπική κοινωνία (δηλ. οι ψηφοφόροι) ασκούν στους βουλευτές είναι, όπως δείχνουν τα πράγματα, για πολλούς αβάσταχτη. Ισως έτσι να εξηγείται κι η ανακούφιση που εξέφρασε η εκ των πρωτεργατών κι αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Ροδούλα Ζήση στο άκουσμα της απόφασης της ΕΠΟ κι η ταχύτητα που επέδειξε να πιστωθεί τη συνεισφορά της στην έκδοση της απόφασης : «Χαίροµαι που βοήθησα από την πλευρά µου». Το απόγευμα της Παρασκευής σε μακρά συνέντευξή της σε αθλητικό ραδιόφωνο πρσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Βρίσκω, ότι δεν το πέτυχε (εδώ αποσπάσματα της συνέντευξης).

Είναι ανησυχητικό, ότι αρκεί -και στις σημερινές δύσκολες συνθήκες- μία απόφαση της επιτροπής εφέσεων της ΕΠΟ για να τρελάνει την κυβέρνηση και τα στελέχη της. Μόνο έτσι ενδεχομένως μπορεί να εξηγηθούν: α) η δήλωση του κ. Γερουλάνου, ότι η ελληνική αθλητική δικαιοσύνη μαλακώνει τις ποινές (και θα δούμε, τί θα κάνουμε), β) ο ύμνος του κ. Μπιτσαξή για τα επιτεύγματα στην κάθαρση επί των ημερών του, γ) η στάση του υφυπουργού κ. Νικητιάδη και, κυρίως, δ) η απίστευτη  αναφορά του κ. Μόσιαλου στην (εικαζόμενη) άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, ότι οι αποφάσεις είναι εξαιρετικά απαράδεκτες.

Το κράτος δικαίου, όπου συχνά πυκνά παραπέμπει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έχει θεσμούς κι ένας εξ αυτών είναι η δικαιοσύνη, η ορθότητα των αποφάσεων της οποίας μόνο δεδομένη δεν είναι. Ελέγχεται, όμως, με συγκεκριμένο τρόπο κι όχι με το πόσος κόσμος συμφωνεί μαζί τoυς ή όχι.

Δεν είναι η πρώτη φορά που απόψεις μελών της ίδιας κυβερνητικής παράταξης είτε (για να το πούμε διακριτικά) διασταυρώνονται είτε (για να είμαστε ακριβείς) είναι εντελώς αντίθετες μεταξύ τους για κάποιο ζήτημα που απασχολεί τον κόσμο και την κοινή γνώμη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News