Ο Βασίλης Σπανούλης είναι -από σήμερα… και με τη βούλα- ο ενδέκατος κόουτς της Εθνικής μας ομάδας μπάσκετ την τελευταία 15ετία. Υπέγραψε συμβόλαιο δυο ετών με την ΕΟΚ (Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης) και θα εργάζεται part-time. Θα συνεχίσει, δηλαδή, και στην πρώτη δουλειά της προπονητικής του καριέρας, στο Περιστέρι.

Διαδέχεται τον Δημήτρη Ιτούδη, έναν από τους κορυφαίους προπονητές της Ευρώπης, τον οποίο κάποιες ατυχείς συγκυρίες υποχρέωσαν να αποχωρήσει ως αποτυχημένος, χωρίς να έχει αποτύχει. Αλλά αυτή η (μεγάλη) συζήτηση ανήκει στο παρελθόν. Τώρα έχει… φουντώσει μια άλλη: δεν παραείναι άπειρος για να αναλάβει αυτό το πόστο, κάποιος που μόλις πριν από λίγο καιρό έκλεισε χρόνο στο επάγγελμα (του προπονητή);

Ετσι φαίνεται, αλλά μπορεί και όχι. Τα ίδια λέγαμε, κάποτε, και για τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ίσως τον πιο επιτυχημένο μας ομοσπονδιακό τεχνικό στο μπάσκετ. Μάλιστα, εκείνος είχε αναλάβει την ομάδα σε ακόμη μικρότερη ηλικία (38 ετών), αμέσως μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Την οδήγησε στην τέταρτη θέση του Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας (1997) και στην τέταρτη θέση, επίσης, στο Παγκόσμιο της Αθήνας (1998). Η Ελλάδα αποκλείστηκε και στις δυο περιπτώσεις από την ακατανίκητη Γιουγκοσλαβία, η οποία στο τέλος κατέκτησε τα τρόπαια.

Στη δεύτερη θητεία του (2004-2008), η Εθνική στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και αναδείχτηκε δευτεραθλήτρια Κόσμου. Μετά τον «Δράκο», μόνο δυο προπονητές κατάφεραν κάτι αξιόλογο: ο Γιόνας Καζλάουσκας (χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2009) και ο Ηλίας Ζούρος (πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012).

Αν και οι σημερινές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές -έχουν περάσει 14 ολόκληρα χρόνια χωρίς να χαρούμε ένα ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο μετάλλιο-, ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος, διάλεξε για το πόστο του ομοσπονδιακού τεχνικού τον 41χρονο Σπανούλη, ο οποίος μοιάζει με τον Γιαννάκη σε πολλά. Είναι και αυτός άφθαρτος ως προπονητής, ισχυρή προσωπικότητα, απολαμβάνει τον σεβασμό της παγκόσμιας μπασκετικής κοινότητας, είναι μαχητής, τελειομανής και… πωρωμένος με την πορτοκαλί μπάλα. Επιπλέον, ακόμη πιο ανταγωνιστικός και φιλόδοξος.

Οπως ο Γιαννάκης, έτσι και ο Σπανούλης μπορεί να συσπειρώσει γύρω του όλο το ελληνικό μπάσκετ. Να πείσει παλιούς και νέους να παίξουν (και) για εκείνον. Ο Αντετοκούνμπο τον έχει πολύ ψηλά. Στην ανάρτησή του με αφορμή την τελετή απόσυρσης της φανέλας του στον Ολυμπιακό, τον χαρακτήρισε «GOAT». Με τον Σλούκα και τον Καλάθη ο «V-Span» διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις. Για τους νεώτερους, αποτελεί ίνδαλμα. Ακόμη και όποιοι (λίγοι) είχαν πρόβλημα με το πρόσωπο, υποκλίνονται στη λαμπρή σταδιοδρομία του.

Μέχρι και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος παραμέρισε τις διαφορές που είχαν στο παρελθόν. Στο gala που ο Ολυμπιακός οργάνωσε προς τιμήν του, πριν από λίγο καιρό στον Αστέρα Βουλιαγμένης, του είχε στείλει τις ευχές του. Και τώρα, ο «ισχυρός άνδρας» της ΚΑΕ Παναθηναϊκός έγραψε «καλή επιτυχία» πάνω σε μια φωτογραφία του νέου μας ομοσπονδιακού τεχνικού, επισυνάπτοντας την ελληνική σημαία.

Πλέον, η Ελλάδα δεν αποτελεί παγκόσμια δύναμη του μπάσκετ – κακά τα ψέματα. Χρειάζεται να «χτιστεί» μια νέα ομάδα, μακριά από αυτή την πεποίθηση που την τελευταία 12ετία διαψεύδεται διαρκώς, χωρίς έπαρση και βεντετισμούς. Με αυτό το σκεπτικό, ο πρόεδρος της ΕΟΚ πιστεύει ότι -και λόγω χαρακτήρα- ο «Kill Bill» μπορεί να συμβολίσει ιδανικά αυτήν την… παλιγγενεσία. Πιο ξεκάθαρα από ό,τι ο Ιτούδης, ο Πιτίνο, ή οποιοσδήποτε άλλος έμπειρος και επιτυχημένος προπονητής.

Θα φανεί. Οχι τόσο τον προσεχή Φεβρουάριο, που η Εθνική θα αντιμετωπίσει την Τσεχία και την Ολλανδία στην πρώτη φάση των «παραθύρων» του Ευρωμπάσκετ 2025, όσο στο προολυμπιακό τουρνουά του Ιουλίου 2024. Αυτή θα είναι η πρώτη σοβαρή δοκιμασία για τον Σπανούλη. Το αν θα κατορθώσει να οδηγήσει την ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 2024 στο Παρίσι), για πρώτη φορά μετά το 2008.

Για εκείνους που τον επέλεξαν για αυτή τη θέση, ο πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού, ο οποίος με τη γαλανόλευκη φανέλα (146 συμμετοχές – 1.494 πόντοι) κατέκτησε ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ, και ένα αργυρό σε Παγκόσμιο, δεν αντιπροσωπεύει μόνο το ένδοξο παρελθόν της Εθνικής, αλλά εκφράζει και το σύγχρονο μπάσκετ, επιθετικό και γρήγορο, που η ομάδα μας πρέπει να παίζει. Τουλάχιστον, αυτό έχει δείξει η σύντομη παρουσία του στον πάγκο του Περιστερίου, το οποίο ο Σπανούλης οδήγησε στoν τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, στην τρίτη θέση της Basket League, και στα πλέι-ιν του Basketball Champions League.

Ο καλός στρατιώτης της Εθνικής έγινε στρατηγός. Παρουσιάστηκε στους εκπροσώπους του Τύπου σήμερα (3/10) το μεσημέρι, και πιάνει δουλειά. Δίπλα στον φίλο και κουμπάρο του, Νίκο Ζήση, που κατέχει το αξίωμα του τζένεραλ μάνατζερ, και τον -επίσης, παλιό του συμπαίκτη-, Δήμο Ντικούδη, που είναι μέλος του ΔΣ της ΕΟΚ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News