Να βγάζουν τρελό έναν ολόκληρο λαό που ξέρει τι άκουσε, τι του υποσχέθηκαν και αν εξαπατήθηκε ή όχι. Να παριστάνουν τους προστάτες των αδύναμων, ενώ ομολογούν ότι καταστρέφουν την μεσαία τάξη, την ώρα που λόγω των δικών τους λαθών υπονόμευσαν το μέλλον όλων μας.

Ενώ για τους εαυτούς τους επιφυλάσσουν ανέσεις, ραγδαία επαγγελματική ανέλιξη και τα ακριβότερα ιδιωτικά σχολεία για τα παιδιά τους. Κι ας το ονομάζουν όλο αυτό αυταπάτες, τις οποίες πλήρωσε η χώρα μας, ενώ όλοι τους προειδοποιούσαν να μην την οδηγήσουν στο χείλος του γκρεμού.

Ναι, στη συνέντευξη της κυρίας Μπαζιάνα αναφέρομαι. Δεν ήταν μόνον η επιτομή της υποκρισίας. Διότι είναι υποκριτικό να ισχυρίζεται ότι κλαίει στις “επετείους” ενός αχρείαστου δημοψηφίσματος που ο σύζυγός της προκάλεσε, διχάζοντας τους Έλληνες. Χωρίς, όπως απεδείχθη, να υπάρχει κανένας λόγος, αφού μόνος του είχε αποφασίσει το “όχι” να το κάνει “ναι”, πριν καν κλείσουν οι κάλπες.

Η συνέντευξη, όμως, ήταν και βαθιά προσβλητική για όλους τους Έλληνες τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπάτησε. Και κυρίως για τους ανθρώπους της γενιάς μου που θα περίμεναν μια, έστω, φράση ειλικρινούς αυτοκριτικής και μεταμέλειας. Δηλαδή μια συγγνώμη.

Και κάτι τελευταίο. Συνηθίζουμε να λέμε ότι δύο αρνήσεις ισοδυναμούν με μια κατάφαση. Η κ. Μπαζιάνα χρησιμοποίησε τρία “ΔΕΝ” για το σύζυγό της. «Δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα» είπε.

Κα Μπαζιάνα συγγνώμη που θα σας το πω, αλλά ο σύζυγός σας τα έκανε και τα τρία. Πρόδωσε, εξαπάτησε και είπε ψέματα σε έναν ολόκληρο λαό. Και αν κάτι όντως πετύχατε με την συνέντευξή σας είναι να μας το θυμίσετε.