Η ιστορία είναι ήδη γνωστή. Την Παρασκευή, ο 28χρονος Μπρέντον Χάρισον Τάραντ, αφότου φόρτωσε το αυτοκίνητό του με όπλα, μετέβη σε ένα τέμενος στο Κράιστσερτς της Νέας Ζηλανδίας κι άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως όποιον έβλεπε μπροστά του.

Νωρίτερα ο αυστραλός μακελάρης είχε φροντίσει να ζωστεί με μια κάμερα, με αποτέλεσμα η μαζική δολοφονία της οποίας υπήρξε ο κύριος πρωταγωνιστής, να μεταδοθεί απευθείας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι 49 νεκροί και οι περισσότεροι από 40 τραυματίες της διπλής, όπως εξελίχτηκε, επίθεσης βύθισαν στο πένθος τους Νεοζηλανδούς, προκαλώντας ταυτόχρονα τον παγκόσμιο αποτροπιασμό.

Το πιο τρομακτικό, ωστόσο, στοιχείο της υπόθεσης, θα μπορούσε (ή θα έπρεπε) να είναι το διάρκειας 17 λεπτών βίντεο, «απόσπασμα της επίθεσης», το οποίο διακινήθηκε στο Διαδίκτυο πριν οι «λογοκριτές» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σπεύσουν να το αφαιρέσουν και να το αποκλείσουν. Σύμφωνα με τον Τσάρλι Ουάρζελ, αρθρογράφο των New York Times (εδώ), το επίμαχο βίντεο «είναι μία από τις πιο δυσάρεστες, υψηλής ανάλυσης, καταγραφές μιας πολύνεκρης αιματηρής επίθεσης κατά την ψηφιακή εποχή – μια γκροτέσκα αποτύπωση, σε πρώτο (του εκτελεστή) πρόσωπο, της ικανότητας του ανθρώπου για απανθρωπιά».

Το ότι η οπτικοακουστική καταγραφή των όποιων τρομοκρατικών επιθέσεων αποσκοπεί στην περαιτέρω καλλιέργεια και μετάδοση του τρόμου και του φόβου είναι γνωστό. Αλλά αυτό που καθιστά τη σφαγή του Κράιστσερτς «μια άνευ προηγουμένου πράξη βίας», όπως σημείωσε η νεοζηλανδή πρωθυπουργός Τζασίντα Αρντερν, «είναι η μεθοδολογία της, ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάστηκε με στόχο να γίνει viral», υποστηρίζει ο Ουάρζελ.

Ελάχιστοι αμφιβάλλουν πως οι προγραμματιστές του Facebook, του Twitter και YouTube θα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να αφαιρέσουν από τις πλατφόρμες τους το αποτρόπαιο βίντεο καθώς και το εκτενές μανιφέστο στις σελίδες του οποίου ο Μπρέντον Τάραντ παρουσιάζει την κοσμοθεωρία του.

Αλλά οι χρήστες του Διαδικτύου αποδείχτηκαν πιο γρήγοροι και πιο πανούργοι από τα νέα υπερσύγχρονα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που σχεδιάστηκαν με σκοπό τον αποκλεισμό αναρτήσεων ακατάλληλου (τρομοκρατικού στην προκειμένη περίπτωση) περιεχομένου.

Μέσα σε λίγα λεπτά το βίντεο και οι φωτογραφίες της σφαγής έκαναν τον γύρο του πλανήτη. «Ο δολοφόνος ήθελε την προσοχή του κόσμου και, προβαίνοντας σε μια πράξη μαζικής βίας, κατάφερε να την κερδίσει», σημειώνει ο αμερικανός δημοσιογράφος. Ταυτόχρονα, όμως, γνωρίζει και υπενθυμίζει πως «δεν επρόκειτο για την πρώτη πράξη βίας που μεταδόθηκε ζωντανά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Το 2015 ο εκτελεστής δύο δημοσιογράφων στην πόλη Ρόανοκ της Βιρτζίνια δεν δίστασε να αναρτήσει το βίντεο της δολοφονίας τους στο Twitter ενώ, λίγους μήνες μετά, μια 19χρονη γυναίκα στη Γαλλία μοιράστηκε την αυτοκτονία της με τους χρήστες της εφαρμογής Periscope. Εννοείται πως δολοφονίες ανθρώπων έχουν αναμεταδοθεί και από το Facebook ενώ περισσεύουν και οι καταγραφές κρουσμάτων ακραίας βίας με πρωταγωνιστές αστυνομικούς. Ακόμα και βιασμοί έχουν αναπαραχθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αλλά η σφαγή του Κράιστσερτς διαφέρει. Γιατί πέρα από τη βία αυτή καθαυτή, τρόμο επίσης προκαλεί το γεγονός πως η παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα «εργάστηκε προς όφελος του εκτελεστή. Αυτή μπορεί να είναι η νέα μας πραγματικότητα. Το συνωμοτικό μίσος όχι μόνον εξαπλώθηκε από το Διαδίκτυο στην πραγματική ζωή αλλά διαθέτει πλέον και ό,τι χρειάζεται ώστε να καταστεί viral».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News