Εγκατέλειψε την εξουσία γιατί όντως κουράστηκε, επειδή «δεν μπορούσε άλλο», όπως δήλωσε στο BBC πρωθυπουργική πηγή ή μήπως πρόκειται για την «πιστοποίηση μιας αποτυχίας», όπως διερωτάται ο Λουίτζι Ιπόλιτο της Corriere della Sera σε ανταπόκρισή του από το Λονδίνο, αναφερόμενος στην παραίτηση της Νίκολα Στέρτζον.

Επειτα από περισσότερο από οκτώ χρόνια απόλυτης κυριαρχίας, κατά τα οποία, όμως, οδήγησε την υπόθεση της ανεξαρτησίας της Σκωτίας σε αδιέξοδο, το πρωί της Τετάρτης η 52χρονη πολιτικός ανακοίνωσε πως παραιτείται από την πρωθυπουργία της πατρίδας της καθώς επίσης και από την αρχηγία του κυβερνώντος Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας (SNP).

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου η Στέρτζον (η οποία θα παραμείνει στην ηγεσία της χώρας έως ότου να βρεθεί το πρόσωπο που θα τη διαδεχθεί) σημείωσε πως η απόφασή της δεν αποτελεί «αντίδραση σε βραχυπρόθεσμες πιέσεις», αναφερόμενη, εμμέσως, σε μια σειρά από συνεχιζόμενες διαμάχες: καταρχάς για ένα αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο, που διευκολύνει τις διαδικασίες φυλομετάβασης, επιτρέποντάς τες ήδη από την ηλικία των 16 ετών και χωρίς ιατρική σύσταση, καθώς επίσης και για τον εγκλεισμό σε σωφρονιστικό ίδρυμα για γυναίκες μιας διεμφυλικής γυναίκας που καταδικάστηκε, όμως για τον βιασμό δύο γυναικών τον οποίο διέπραξε όταν ήταν ακόμη άνδρας.

Μετά τον σάλο που προκλήθηκε, το Λονδίνο δήλωσε πως θα αντιταχθεί στο επίμαχο νομοσχέδιο, θέτοντας βέτο, το οποίο σημαίνει ότι επί του ζητήματος θα κληθεί μάλλον να αποφανθεί το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας.  Ομως φαίνεται πως η όλη υπόθεση έπληξε όχι μόνον την Νίκολα Στέρτζον προσωπικά, αλλά και το κόμμα της καθώς επίσης και τον αγώνα που διεξάγει εδώ και πολλά χρόνια με στόχο την ανεξαρτησία της Σκωτίας.

Μέσα σε μόλις έναν μήνα (τον Ιανουάριο) η δημοτικότητα της απερχόμενης σκωτσέζας πρωθυπουργού μειώθηκε σημαντικά ενώ το ποσοστό των Σκωτσέζων που στηρίζουν το SNP έπεσε από το 50% στο 44%. Οσον αφορά το φλέγον ζήτημα της ανεξαρτησίας, πλέον υπέρ της απόσχισης από τη Βρετανία τάσσεται το 47% των Σκωτσέζων ενώ τον Δεκέμβριο το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 53%, γεγονός που ανάγκασε τον Αλεξ Σάλμοντ, τον προκάτοχο της Στέρτζον στην πρωθυπουργία και έναν εκ των ηγετών του σκωτσέζικου εθνικιστικού κινήματος, να την κατηγορήσει πως κατέληξε να καταστήσει ακόμη πιο δύσκολο τον αγώνα τους.

Ανακοινώνοντας την παραίτησή της η σκωτσέζα πρωθυπουργός επικαλέστηκε καταρχάς την τεράστια κόπωση που συνεπάγεται η άσκηση της εξουσίας αλλά και τη «βαναυσότητα» της πολιτικής γενικότερα. Αλλά παραδέχτηκε επίσης πως κατέληξε να είναι, πλέον, μια πολωτική προσωπικότητα, ανίκανη να ενώσει το λαό της Σκωτίας, ειδικά όσον αφορά το ζήτημα της ανεξαρτησίας.

Τον περασμένο Νοέμβριο το Ανώτατο Δικαστήριο απέκλεισε τη δυνατότητα διεξαγωγής νέου δημοψηφίσματος στη Σκωτία, το οποίο η Στέρτζον ήθελε να διεξαχθεί τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους. Τότε η απερχόμενη πρωθυπουργός είχε πει ότι θα μετέτρεπε τις επόμενες εθνικές εκλογές στη Βρετανία σε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της πατρίδας της. Αλλά η στρατηγική της αυτή αμφισβητήθηκε ακόμη και εντός του κόμματός της ενώ υπήρχαν και πολλές πιθανότητες να απορριφθεί στο έκτακτο συνέδριο που πρόκειται να διεξαχθεί τον επόμενο μήνα.

Αντιμετωπίζοντας, οπότε, τον κίνδυνο να αποκηρυχθεί, η Νίκολα Στέρτζον αποφάσισε να προλάβει τις εξελίξεις, μεταθέτοντας την ευθύνη για το μέλλον της Σκωτίας στο πρόσωπο που θα τη διαδεχθεί στην πρωθυπουργία. Η ανακοίνωση της αποχώρησής της από την εξουσία (λίγες εβδομάδες μετά την αιφνίδια παραίτηση, για παρόμοιους λόγους, μιας άλλης πρωθυπουργού, της Τζασίντα Αρντερν της Νέας Ζηλανδίας) εξέπληξε τους πάντες.

Ωστόσο φήμες περί πρόθεσής της να παραιτηθεί κυκλοφορούσαν εδώ και μήνες ενώ κάποιοι υποστήριξαν πως επιδίωξη της Νίκολα Στέρτζον είναι να μεταπηδήσει από την εγχώρια στη διεθνή πολιτική σκηνή, καταλαμβάνοντας υψηλόβαθμη θέση σε κάποιο διεθνή οργανισμό όπως ο ΟΗΕ.

Ολοκληρώνοντας την ανταπόκρισή του από το Λονδίνο ο Λουίτζι Ιπόλιτο γράφει πως ο απολογισμός του έργου της θα γίνει κατά τους επόμενους μήνες, κρίνοντάς τον, όμως ο ίδιος, ως τουλάχιστον ανάμεικτο, όσον αφορά πολλούς τομείς, περιλαμβανομένων εκείνων της παιδείας και της υγείας. Ωστόσο, δεδομένου ότι ένας αυτονομιστής ηγέτης κρίνεται κυρίως, εάν όχι αποκλειστικά, από την ικανότητά του να καταστήσει πιο εφικτό τον στόχο της ανεξαρτησίας, μπορεί να υποστηριχθεί εκ των προτέρων πως η Νίκολα Στέρτζον απέτυχε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News