Πριν από τρία χρόνια, στο Τόκιο, ο Κόσμος είχε δει τη Σιμόν Μπάιλς να καταρρέει. Λίγοι περίμεναν πως θα την έβλεπαν ξανά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αραγε, γιατί αποφάσισε να υποβάλει πάλι τον εαυτό της σε αυτή τη δοκιμασία; Τι λόγο είχε, να ξύσει τις πληγές της ψυχής της; Αξιζε να πάρει το ρίσκο, στα 27 της; Εξακολουθεί να είναι το κορίτσι με το θεϊκό ταλέντο, που στα 22 εθεωρείτο, ήδη, ως η κορυφαία αθλήτρια όλων των εποχών στην ενόργανη;

Τα ερωτήματα αυτά γέμισαν τις εξέδρες της Αρένας Μπερσί την Κυριακή, πρώτη μέρα των προκριματικών της ενόργανης γυμναστικής στις γυναίκες. Μόλις εμφανίστηκε, η Μπάιλς γνώρισε την αποθέωση, ενώ ένας στρατός από φωτορεπόρτερ την πολιορκούσε για να την απαθανατίσει σε κάθε της κίνηση. Οταν πήρε θέση για να εκτελέσει το πρόγραμμά της, έπεσε νεκρική σιγή. Ελάχιστοι αθλητές έχουν τη δύναμη να μαγεύουν το κοινό, να το κάνουν να κρατάει την ανάσα του. Μαγνήτισε ακόμη και τις ανταγωνίστριές της. Την παρακολουθούσαν, λες και ο υπόλοιπος κόσμος γύρω τους είχε εξαφανιστεί.

Φορώντας ένα απαστράπτον ασημένιο κορμάκι, η Μπάιλς έλαμψε σε όλα τα αγωνίσματα (στο άλμα, στους ασύμμετρους ζυγούς, στη δοκό ισορροπίας και στις ασκήσεις εδάφους), καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στα προκριματικά του ατομικού με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη, την αργυρή Ολυμπιονίκη του Τόκιο, Ρεμπέκα Αντράντε. Οταν εκτέλεσε το διπλό άλμα Yurchenko, το οποίο καμία άλλη γυμνάστρια δεν έχει αποτολμήσει (πλέον, ονομάζεται «Biles II»), οι θεατές τινάχτηκαν όρθιοι σαν ελατήρια. Ανάμεσά τους, ο Τομ Κρουζ, η Lady Gaga, η Αριάνα Γκράντε, ο Σνουπ Ντογκ, η Aννα Γουίντουρ (εκδότρια του Vogue) και άλλες διασημότητες της τέχνης και της μόδας.

Εάν δεν ένιωθε ενοχλήσεις από έναν ελαφρύ τραυματισμό στην κνήμη, όπως αποκάλυψε αργότερα η προπονήτριά της, Σεσίλ Λάντι, θα είχε εκτελέσει ακόμη μια «άσκηση Μπάιλς», στους ασύμμετρους ζυγούς. Εχει, ήδη, πέντε στο όνομά της: δύο στις ασκήσεις εδάφους, δύο στο άλμα και μία στη δοκό ισορροπίας.

Το 2021 στο Τόκιο είχε αφήσει τους Αγώνες στη μέση, επικαλούμενη λόγους ψυχικής υγείας. Οσοι την παρακολούθησαν να ανακοινώνει την απόφασή της να αποχωρήσει, για να «παλέψει με τους δαίμονες μέσα της», ένιωσαν έναν κόμπο στο λαιμό. Οι προσδοκίες που σήκωνε στους ώμους της αυτή η κοπέλα των 142 εκατοστών, την είχαν τσακίσει. Εκτοτε, έγινε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η πίεση του πρωταθλητισμού μπορεί να διαλύσει τους κορυφαίους αθλητές: αυτούς που ο κόσμος θεωρεί άτρωτους στην ψυχή και το σώμα.

Η (τότε) 24χρονη Μπάιλς, μια από τις ελάχιστες αθλήτριες στην ιστορία των σπορ που άγγιξαν την τελειότητα, επέστρεψε στο σπίτι της στο Χιούστον καταρρακωμένη. Οπως έγραψαν οι Times, κλείδωσε σε μια ντουλάπα όλα όσα της θύμιζαν την κόλαση που έζησε στο Τόκιο -το κορμάκι του χορού, τις φόρμες της ομάδας των ΗΠΑ, τις στολές για τις τελετές έναρξης και λήξης, το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στη δοκό ισορροπίας, ακόμη και τα αεροπορικά εισιτήρια με τα οποία ταξίδεψε-, και για πολύ καιρό καθόταν μπροστά της και έκλαιγε για αυτό που της συνέβη. Η αποχή της από τις μεγάλες διοργανώσεις κράτησε 723 μέρες. Σε αυτό το χρονικό διάστημα πέρασε ατελείωτες ώρες στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή της, προσπαθώντας να επουλώσει τα ψυχικά της τραύματα.

Τώρα επέστρεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχοντας κλείσει τα 27 (τον Μάρτιο). Είναι η μεγαλύτερη σε ηλικία αμερικανίδα γυμνάστρια που εμφανίστηκε ποτέ σε διοργάνωση παγκόσμιας εμβέλειας. Πού βρήκε το κουράγιο, να αναμετρηθεί πάλι με τους «δαίμονες» που την καταδίωξαν στο Τόκιο; Γιατί το έκανε; Η συλλογή των μεταλλίων της -30 σε παγκόσμια πρωταθλήματα και 7 ολυμπιακά- είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία της γυμναστικής. Πριν από λίγο καιρό παντρεύτηκε. Γιατί να ρισκάρει την ψυχική της υγεία; «Επειδή θέλω, τον επίλογο της καριέρας μου να τον γράψω εγώ», εξήγησε σε μια από τις πρόσφατες συνεντεύξεις της.

Αλλά και επειδή ποτέ δεν έπαψε να λατρεύει αυτό το άθλημα. Ούτε, καν, όταν έζησε τον εφιάλτη της σεξουαλικής κακοποίησης στα χέρια του γιατρού της αμερικανικής ομοσπονδίας, Λάρι Νασάρ. Η γυμναστική ήταν πάντοτε το καταφύγιό της. Τότε που «δεν είχε μία μητέρα για να τρέξει κοντά της (ήταν τοξικομανής και την εγκατέλειψε), ή τότε που ο αγαπημένος της αδελφός, Τέβιν Μπάιλς Τόμας, βρέθηκε μπλεγμένος στη δολοφονία τριών ανθρώπων στο Κλίβελαντ.

Εκανε τεράστιο αγώνα για να επιστρέψει στη δράση. Στην αρχή το προσπάθησε επειδή της έλειπαν οι συναθλήτριες και φίλες της. Επί 18 μήνες, γράφουν οι Times, πήγαινε στις προπονήσεις για να τις συναντήσει, όμως έφευγε αμέσως μετά. Φοβόταν ότι θα πάθαινε πάλι κάποιο «μπλακ-άουτ», όπως εκείνο στο Τόκιο. Τα κορίτσια την ήξεραν γελαστή, γεμάτη αυτοπεποίθηση. Δεν ήθελε να τη δουν κλαμένη, ηττημένη από τους φόβους της. Στο τέλος τα κατάφερε. Τον Αύγουστο του 2023 αγωνίστηκε -και θριάμβευσε- στο «US Classic». Και τον Οκτώβριο στην Αμβέρσα, εκεί που είχε πανηγυρίσει το πρώτο της παγκόσμιο μετάλλιο (σε ηλικία 16 ετών), κατέκτησε άλλα πέντε: τέσσερα «χρυσά» και ένα «αργυρό».

Ολοι οι «ελίτ» αθλητές έχουν να διηγηθούν ιστορίες θριάμβων, θυσιών και πόνου. Η καριέρα της Μπάιλς, που έγινε ντοκιμαντέρ στο Netflix, τα έχει όλα στον υπερθετικό βαθμό. Την Κυριακή στο Παρίσι είδαμε πάλι το χαμόγελό της, αλλά, όπως είπε η ίδια, αυτό δεν πρέπει να μας ξεγελά. Για να μην αγχωθεί υπερβολικά, η ομοσπονδία της τη διαβεβαίωσε πως δεν είναι ανάγκη να συμμετάσχει σε όλα τα αγωνίσματα. Ο ψυχοθεραπευτής της είναι σε διαρκή τηλεφωνική επικοινωνία μαζί της. Και ο σύζυγός της, Τζόναθαν Οουενς, παίκτης του αμερικάνικου φούτμπολ, πήρε άδεια από την ομάδα του για να βρίσκεται στο πλευρό της.

Στο ολυμπιακό της last dance την περιμένουν έως και πέντε μετάλλια. Ακόμη κι αν δεν κατακτήσει κανένα, η Μπάιλς είναι νικήτρια. Από τη στιγμή που ανέβηκε στο αεροπλάνο για το Παρίσι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News