Δεν είναι καλή εποχή για τις πλατείες, γενικώς. Για την Πλατεία, ειδικότερα, είναι ακόμη χειρότερη. Στα σπορ, Πλατεία με Πι κεφαλαίο είναι μία: της Νέας Σμύρνης. Εκεί που χτυπάει η καρδιά του Πανιωνίου: του ποδοσφαιρικού, του μπασκετικού και των Τμημάτων του Ερασιτέχνη.

Στα 20 στρέμματά της, στα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων αναψυχής και στους γύρω πεζόδρομους, γράφεται επί δεκαετίες η ιστορία του προσφυγικού συλλόγου. Εκεί οι χαρές και οι λύπες, οι αγωνίες, οι φιλονικίες, τα σχέδια και τα όνειρα για το μέλλον. Εκεί η κατήχηση των νέων οπαδών των «κυανέρυθρων». Εκεί και η πρώτη ξενάγηση των δημοσιογράφων που αναλαμβάνουν το ρεπορτάζ της ομάδας στον θαυμαστό κόσμο του Πανιωνίου: τον κόσμο των ακραίων και, ενίοτε, αυτοκαταστροφικών συναισθημάτων.

Εδώ και μήνες, η Πλατεία έχει πέσει σε κατάθλιψη. Η αρχαιότερη εν ενεργεία ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα (από το 1895) υποβιβάστηκε από τη Superleague μετά τα πλέι-άουτ του Ιουλίου, όμως δεν δήλωσε συμμετοχή ούτε στη Superleague 2 εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων. Οι χρηματοδότες και διοικητικοί της ηγέτες, Χρήστος Δάρρας και Νίκος Ζαμάνης, αποχώρησαν. Ο υποψήφιος επενδυτής –η εταιρεία «Devetia Limited Investment», η οποία εδρεύει στην Οδησσό– εξαφανίστηκε μετά τον οικονομικό έλεγχο που διενήργησε στην ΠΑΕ. Ο Πανιώνιος οδεύει ολοταχώς προς τις ερασιτεχνικές κατηγορίες.

Η ομάδα μπάσκετ έχει δηλώσει συμμετοχή στην Basket League, όμως η μεταβίβαση των μετοχών στον νέο επενδυτή αργεί απελπιστικά. Μέχρι την Πέμπτη θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η εξαγορά, να έχει κατατεθεί στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού ο φάκελος με τα απαραίτητα στοιχεία, και να έχουν βρεθεί, να έχουν υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο και να έχουν περάσει από τεστ για Covid-19 τουλάχιστον οκτώ παίκτες (που το προσεχές Σάββατο θα παίξουν με τον ΠΑΟΚ). Εάν η ΚΑΕ δεν πουληθεί και ο σημερινός ιδιοκτήτης δεν λάβει πιστοποιητικό από την ΕΕΑ, ο Πανιώνιος κινδυνεύει να μη δηλωθεί ούτε σε ερασιτεχνική κατηγορία. Οπως συνέβη με το μπάσκετ γυναικών. Η μόνη ομάδα του συλλόγου που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα Ελλάδας, δεν υπάρχει πια.

Πρόβλημα επιβίωσης αντιμετωπίζουν και τα ερασιτεχνικά τμήματα, που λειτουργούν χάρη στις προσπάθειες και την οικονομική συνεισφορά κάποιων οπαδών. Διότι ο Ερασιτέχνης, στον οποίο ανήκουν, δυσκολεύεται να συγκεντρώσει ακόμη και τα 40.000 ευρώ που απαιτούνται για την επισκευή της αίθουσας ενόργανης γυμναστικής και την αντικατάσταση των οργάνων εκγύμνασης, που πριν από μερικούς μήνες καταστράφηκαν από καταιγίδα.

Το «Ιστορικός», που συνοδεύει το όνομα του Πανιωνίου, δεν είναι ένας κούφιος, αυθαίρετος επιθετικός προσδιορισμός. Πρόκειται για έναν σύλλογο που η ύπαρξή του εκτείνεται σε τρεις αιώνες (ιδρύθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1890). Το γεγονός ότι, προ ημερών, γιόρτασε τα 130ά του γενέθλια παρέα με την απόλυτη παρακμή του, μοιάζει με κακόγουστη φάρσα της Ιστορίας.

Δεν έχει πολλά ασημικά να επιδείξει στην αίθουσα τροπαίων του. Στο ποδόσφαιρο, μόνο δυο Κύπελλα Ελλάδας. Οι ευρωπαϊκοί του θρίαμβοι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού: με την Ατλέτικο Μαδρίτης το 1971, την Τβέντε το 1980, την Ουντινέζε το 2005 και τη Σοσό το 2008. Αυτό που τον έκανε πραγματικά μεγάλο, πέρα από την αντοχή του στα χρόνια, ήταν το ότι ανέδειξε τεράστιους αθλητές, που πρωταγωνίστησαν στο ελληνικό πρωτάθλημα και –αρκετοί– φόρεσαν τη φανέλα της Εθνικής ομάδας. Σχεδόν όλοι, με εξαίρεση τον Στάθη Χάιτα στη δεκαετία των ’60s, έκαναν καριέρα με τα χρώματα άλλων συλλόγων. Της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Ο φτωχός Πανιώνιος δεν μπορούσε να τους κρατήσει κοντά του για πολύ καιρό. Λίγα γήπεδα, όμως, είχαν την τύχη της Νέας Σμύρνης, που απόλαυσε την ανατολή δεκάδων «αστέρων».

Ο Κώστας Νεστορίδης, ο Τάκης Παπουλίδης, ο Γιώργος Δέδες, ο Γιώργος Σκρέκης, ο Θωμάς Μαύρος, ο Νίκος Αναστόπουλος και ο Δημήτρης Σαραβάκος κατέχουν την κορυφή της λίστας. Ακολουθούν πολλοί ακόμη: ο Σπύρος Μαραγκός, ο Τάκης Φύσσας, ο Ανδρέας Λαγωνικάκης, ο Λεωνίδας Βόκολος, ο Αλέξανδρος Τζιόλης, ο Νίκος Σπυρόπουλος, ο Βαγγέλης Μάντζιος, ο Ανδρέας Σάμαρης… Αλλά και αρκετοί ξένοι, όπως ο Ράφικ Τζιμπούρ – η μεταγραφή που απέφερε στον Πανιώνιο τα περισσότερα χρήματα από κάθε άλλη. Μόνο την τελευταία 15ετία αποχώρησαν από τη Νέα Σμύρνη (με προορισμό τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, ή τον ΠΑΟΚ) καμιά τριανταριά παίκτες. Από τις πωλήσεις αυτές ο σύλλογος είχε συνολικά έσοδα άνω των 15 εκατ. ευρώ. Το πώς έφτασε στη σημερινή του κατάντια, είναι μυστήριο.

Στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ο Πανιώνιος έχει υποβιβαστεί άλλες δυο φορές: το 1992 και το 1996. Επέστρεψε στην Α’ Εθνική αμέσως, όμως τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δεν έχει χρηματοδότη, ο Ερασιτέχνης και ο Δήμος δεν μπορούν να βοηθήσουν, οι καλοί παίκτες έχουν φύγει, οι ακαδημίες του υπολειτουργούν μετά την πώληση των εγκαταστάσεων στο Κορωπί, ενώ μεγάλη μερίδα των οπαδών κουράστηκε να υποστηρίζει ουτοπικές προσπάθειες καταδικασμένες σε αποτυχία.

Ο Πανιώνιος κινδυνεύει με αγωνιστικό αφανισμό – δεν είναι υπερβολή. Ομάδες που στο παρελθόν πρωταγωνίστησαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σήμερα βολοδέρνουν στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, ή ακόμη και στα τοπικά πρωταθλήματα. Ο Ηρακλής είναι ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα ιστορικών συλλόγων που καθηλώθηκαν για χρόνια στις χαμηλές κατηγορίες. Το είδαμε να συμβαίνει και στο μπάσκετ: με το Μαρούσι, τον Πανελλήνιο, τον Ηρακλή, ακόμη και με την ΑΕΚ προτού τη λυτρώσει ο Μάκης Αγγελόπουλος.

Στην καλύτερη περίπτωση, ο Πανιώνιος θα επιχειρήσει την επανεκκίνησή του από την πρώτη ερασιτεχνική κατηγορία: τη Γ’ Εθνική, που στην ουσία είναι η Δ’ Κατηγορία. Μάλλον από τον 6ο όμιλο, μαζί με άλλους συλλόγους που έχασαν τον δρόμο τους: τον Εθνικό, την Προοδευτική και τον Φωστήρα. Με παιδιά από την Κ-19 και μερικούς πιο έμπειρους. Την πρώτη χρονιά δεν έχει δικαίωμα προβιβασμού. Οπότε, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, θα τον ξαναδούμε στην Α’ Εθνική σε τέσσερα χρόνια. Στη χειρότερη θα κάνει restart από τη Γ’ Κατηγορία της ΕΠΣ Αθήνας, δηλαδή από το τρίτο τοπικό πρωτάθλημα, όπου αγωνίζονται ο Τριφυλλιακός και τα Πράσινα Πουλιά. Και στις δυο περιπτώσεις τα χρέη του προς το Δημόσιο (το 100%) και τα φυσικά πρόσωπα (το 50%) θα τα βρει, πάλι, μπροστά του εφόσον επιστρέψει στις επαγγελματικές κατηγορίες.

«Ο Πανιώνιος είναι Ιδέα, και οι Ιδέες δεν πεθαίνουν», είχε βροντοφωνάξει ο Δημητρός Δάλλας κατά τη μετεγκατάσταση του συλλόγου από τη Σμύρνη στην Αθήνα, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, για να τονώσει το ηθικό των ξεριζωμένων αθλητών. Αλλά το 1922 ο αθλητισμός δεν ήταν επαγγελματικός. Σήμερα, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News